Με τον άντρα μου, χωρίσαμε πριν μισήσουμε ο ένας τον άλλο

Ο πρώην άντρας μου και εγώ αποφασίσαμε να χωρίσουμε πριν από ένα χρόνο. Ήταν κοινή η απόφαση και παρόλο, που το θέλαμε και οι δύο, οι εβδομάδες, που ακολούθησαν ήταν από τις πιο δύσκολες της ζωής μου. Μετά από ένα χρόνο, μπορώ να πω, ότι τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα και για τους δυο μας. Έμαθα πολλά για την αγάπη, την απώλεια και τη μοναξιά.

Θεωρώ τον πρώην άντρα μου φίλο μου. Κάναμε μαζί τρία παιδιά και ζούμε κοντά ο ένας στον άλλο. Έχω γνωρίσει τη φίλη του και τη συμπαθώ. Πάμε όλοι μαζί ή και μόνοι για φαγητό και συζητάμε για το τί συμβαίνει στις ζωές μας και στις ζωές των παιδιών μας. Την περασμένη Κυριακή όταν έφερε τα παιδιά, έμεινε μαζί μας για φαγητό. Κοιταχτήκαμε και ήξερα, ότι έπρεπε να φύγει. Δεν χρειάζονταν λόγια. Καταλαβαινόμασταν με τα μάτια. Ξέραμε όμως, πως το διαζύγιο ήταν η καλύτερη λύση για εμάς και τα παιδιά μας – και είμαστε εντάξει με αυτό.

Η κατάστασή μας είναι δική μας και αφορά εμάς, πώς θα τη χειριστούμε. Πολλοί λένε τη γνώμη τους, ότι δηλαδή αυτό είναι ενάντια στους κανόνες και ότι το παιδί μπερδεύεται, αλλά δεν τους αφορά. Ίσως και να έχουν δίκιο, ποιος ξέρει. Το σίγουρο είναι, ότι δεν μετανιώνουμε για την απόφασή μας, γιατί ξέρουμε, ότι είναι σωστή παρόλο, που όσοι μας ξέρουν και όσοι δεν μας ξέρουν, απορούν, γιατί δεν είμαστε πλέον μαζί.

Πρέπει να ομολογήσω, ότι στην αρχή τα σχόλια αυτά με έκαναν να αισθάνομαι μπερδεμένη. Δεν είναι λίγες οι φορές, που αμφισβήτησα την απόφασή μου. Πρέπει άραγε να είμαστε μαζί μέχρι να φτάσουμε σε σημείο να μισούμε ο ένας τον άλλο; Υπάρχει κάτι, που αξίζει να σώσουμε;

Τώρα πια, γελάω και μόνο στη σκέψη και προχωράω στη ζωή μου. Τώρα πια, γνωρίζω τις απαντήσεις. Όχι, δεν κάναμε λάθος σχετικά με το διαζύγιο, και ναι, έχουμε κάτι, που αξίζει να σώσουμε – σώζουμε τη σχέση μας με τον τρόπο, που αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλο.

Λίγες ώρες μαζί και ένα γεύμα μια στις τόσες είναι πολύ πιο διαφορετικό από τη συνύπαρξη κάτω μία στέγη, έτσι δεν είναι; Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, που μου αρέσει να περνάω χρόνο μαζί τους, αλλά δεν τους θέλω και για συντρόφους και αισθάνονται και εκείνοι το ίδιο για μένα.

Μπορεί να σου αρέσει κάποιος, αλλά να μη θες να τον παντρευτείς. Φαίνεται μπερδεμένο, αλλά ο τρόπος που αισθάνομαι για την κατάστασή μας είναι η απόδειξη, που χρειάζομαι. Μπορεί να ζούμε χωριστά, αλλά μοιραζόμαστε πολλά. Θα μας ενώνουν πάντα τα τρία μας παιδιά. Η αγάπη, που έχουμε γι’ αυτά είναι ισχυρότερη από οποιαδήποτε δυσαρέσκεια ή παράπονο έχουμε ο ένας απ’ τον άλλο. Και πιστεύω, ότι ένας από τους βασικούς λόγους, για τον οποίο είμαστε σε θέση να βάζουμε στην άκρη τα αρνητικά μας συναισθήματα, είναι επειδή δεν είμαστε πλέον ζευγάρι.

Κατά κάποιο τρόπο είμαστε ακόμη οικογένεια και νιώθω τυχερή γι’ αυτό. Γνωρίζουμε επίσης και οι δυο, ότι μπορούσαμε να μείνουμε μαζί και να το προσπαθήσουμε περισσότερο, αλλά ξέραμε, ότι κάτι τέτοιο θα σκότωνε ό, τι καλό είχε μείνει και τα εμπόδια μετά θα ήταν αξεπέραστα.

Ξέρω, ότι ακούγεται παράξενο και ίσως ενοχλητικό, αλλά υπάρχουν πολλά ζευγάρια εκεί έξω, που η παρέα του ενός αρέσει στον άλλο και ανέχονται ο ένας τον άλλο για αρκετές ώρες. Ωστόσο, δεν σημαίνει, ότι πρέπει να ξαναπροσπαθήσουν ή να μείνουν παντρεμένοι. Υπάρχουν πρώην ζευγάρια, που προτίμησαν να χωρίσουν, πριν ο κόμπος φτάσει στο χτένι, γιατί, αν έφτανε, θα άρχιζαν να κάνουν και να λένε πράγματα, που θα έκαναν ακόμα μεγαλύτερη ζημιά στην ήδη βεβαρημένη τους κατάσταση. Ένιωσαν, ότι κάτι καλό είχε ξεμείνει και θέλησαν να το σώσουν παίρνοντας διαζύγιο. Όχι, αυτοί οι δύο δεν πρέπει να είναι ξανά μαζί. Δεν τα παράτησαν, ούτε διάλεξαν τον εύκολο δρόμο. Απλά, το έκαναν με το δικό τους τρόπο.

Φυσικά, υπάρχουν και τα ζευγάρια, που «εκμεταλλεύονται» εκείνη τη μικρή σπίθα, που έχει απομείνει, επιλέγουν να μείνουν μαζί και σώζουν τελικά το γάμο τους. Αλλά εμείς δεν ήμασταν ένα τέτοιο ζευγάρι. Πολύ θα το θέλαμε, αλλά δεν ήμασταν.

Όταν προσπαθείς και προσπαθείς και προσπαθείς, αλλά ξέρεις, ότι δεν μπορείτε να συνεχίσετε άλλο έτσι, πρέπει να σκεφτείς μια λύση. Βρες, τί είναι αυτό, που χρειάζεστε. Βγείτε μια βόλτα, για ένα καφέ, για φαγητό, συζητήστε για τα παιδιά σας, για σας τους ίδιους, όμορφα και πολιτισμένα. Προχωρήστε στη ζωή σας, χωριστά και να είστε πάντα κοντά ο ένας στον άλλο ό, τι κι αν γίνει. Είστε φίλοι, όχι εχθροί.

Πηγή: scarymommy.com