Καιρός να σταματήσουμε να λέμε στις μητριές ”Ξέρατε πού μπλέκατε!”

Όταν μια γυναίκα μένει έγκυος “ξέρει πού μπλέκει;” Όταν ένας άντρας γνωρίσει τη γυναίκα της ζωής του και αποφασίσει να την παντρευτεί “ξέρει πού μπλέκει;”. Όλοι όσοι μπαίνουμε σε μια καινούργια κατάσταση, δεν ξέρουμε τί θα αντιμετωπίσουμε. Κι όμως προχωράμε. Γιατί αν δεν το κάνουμε, δεν θα μάθουμε. Κάνουμε ερωτήσεις, διαβάζουμε, ενημερωνόμαστε και συνεχίζουμε. Έτσι είναι και με τη μητρότητα. Μέχρι να γίνουμε γονείς δεν ξέρουμε πώς είναι. Το ίδιο ισχύει και για τις μητριές. Είναι άδικο να λέμε ότι «ήξεραν που έμπλεκαν». Η νέα κατάσταση είναι για αυτές εξίσου άγνωστη, όπως και για έναν βιολογικό γονιό.

Όταν παντρεύτηκα τον άντρα μου, όντως δεν ήξερα πού έμπλεκα. Πίστευα ότι θα ήταν εύκολο να είσαι μαμά. Μαγείρεμα, βοήθεια στο διάβασμα, εξωσχολικές δραστηριότητες και παραμύθι πριν τον ύπνο. Είμαι υπέροχη με τα παιδιά, πάντα ήμουν γι’ αυτό και πίστευα ότι δεν θα είχα κανένα πρόβλημα στο νέο μου ρόλο.

Δεν είχα ιδέα πόσος πόνος μπορεί να προκύψει από τις συνεχείς διαμάχες για την επιμέλεια και τους τσακωμούς με την πρώην σύζυγο.

Ακόμα κι αν μου το λέγανε, δεν θα το πίστευα. Δεν μπορούσα να καταλάβω την ένταση, το φόβο, τη θλίψη και την οργή, που φέρνει η διάλυση μιας οικογένειας.

Η λέξη “συνεπιμέλεια” δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό μου. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα γινόταν μέρος της ζωής μου. Η πρώην του υπήρχε στη ζωή μας κι ας είχανε χωρίσει. Η ένταση ανάμεσά τους σχετικά με την επιμέλεια και άλλα θέματα που αφορούν τα παιδιά, έφερνε ένταση και στη δική μας σχέση.

Δεν είχα ιδέα πόσο θα ζήλευα την οικογένειά του

Δεν είχα ιδέα ότι η παραμικρή του αναφορά σε εκείνους θα με επηρέαζε τόσο πολύ. Ποτέ δεν υπονόησε ή αναφέρθηκε στο πρόσωπό μου ως “η δεύτερη σύζυγος”, ούτε με σύγκρινε ποτέ με την πρώτη του σύζυγο. Πείτε με αφελή, αλλά πίστευα ότι με αγαπούσε περισσότερο από την πρώτη του γυναίκα, αλλά δεν ήταν έτσι. Μπορεί να είχαν χωρίσει, αλλά τους δένανε πολλά. Και αυτό με ενοχλούσε. Ειδικά όταν μετά από μια συζήτηση άρχισε να μου «ξεφουρνίζει» όλα όσα ήξερε για εγκυμοσύνες γενικότερα, ενώ εγώ ήξερα ελάχιστα, με έπιασε τελείως εξ απήνης.

Δεν είχα ιδέα πώς θα ήταν η ζωή μου με έναν χωρισμένο με παιδιά. Επίσης δεν είχα ιδέα ότι η οικογένειά του θα ήταν τόσο καχύποπτη με μένα.

Στις προηγούμενες σχέσεις μου, πάντα κέρδιζα εύκολα τις μαμάδες των φίλων μου. Με την ηρεμία και την καλοσύνη μου, το πετύχαινα εύκολα. Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η οικογένειά του δεν ήθελε να με βλέπει με την κόρη του. Ήταν προκατειλημμένοι απέναντί μου. Από τη μία τους καταλάβαινα, αλλά από την άλλη ένιωθα απίστευτα αγχωμένη. Δεν είχα ιδέα ότι θα έπρεπε να τους αποδείξω ότι μπορούσα να είμαι μητέρα. Ήμουν μια μόνη γυναίκα που βρέθηκε ξαφνικά να είναι μαμά.

Δεν είχα ιδέα ότι η κοινωνία θα έδειχνε τέτοιο ρατσισμό

Αν έβγαζα ένα τάλιρο κάθε φορά που μου λένε ότι δεν είμαι «πραγματική» μαμά, θα ήμουν πλούσια. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είμαι σαν τις κακές μητριές στα παραμύθια. Ο ρατσισμός πέφτει βροχή. Η κοινωνία γενικότερα έχει αρνητική αντίληψη απέναντι στις μητριές και αυτό το βλέπω ακόμα και από τις δασκάλες, τις προπονήτριες και τις μαμάδες των φίλων της κόρης μου (γιατί σαν κόρη μου είναι), οι οποίες δεν με θεωρούν εξίσου σημαντική με το μπαμπά της.

Δεν είχα ιδέα

Την επόμενη φορά, που θα σου πουν “Ήξερες πού έμπλεκες” μη δώσεις καμία σημασία. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι. Δείξε και εσύ λίγη συμπόνια.