Η θεραπευτική δύναμη των κατοικιδίων στην απώλεια και στο πένθος

Παραδέχομαι ότι είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα έπρεπε να γράφει αυτό το κείμενο. Διότι ενώ συμπαθώ τα ζώα, δεν είμαι άνθρωπος που τα λατρεύει. Η στάση μου απέναντι στα ζώα οφείλεται κυρίως στη παιδική μου ηλικία, τότε που οι γονείς μου αρνήθηκαν να μου πάρουν σκύλο και για να με ξεγελάσουν έφερναν χάμστερ, ψάρια, βατράχια, χελώνες, ιγκουάνα και ό,τι έβρισκαν στο διάβα τους και τα οποία ή κατέληγαν νεκρά ή δραπέτευαν.

Έτσι κι εγώ με τη σειρά μου από τότε που έγινα γονιός, δεν έβαλα κανένα κατοικιδιο στο σπίτι. Και ήμουν σταθερή σε αυτή μου την πεποίθηση μέχρι τα περσινά Χριστούγεννα, όταν οι κόρες μου ξεκίνησαν την επιχείρηση απόκτησης ενός κουταβιού. Το ζητούσαν τόσο επίμονα και τόσο γλυκά που έπρεπε να το σκεφτώ. Κάθε ιδιοκτήτης σκύλου στον οποίο μιλούσα μου έλεγε, “Χρειάζονται ένα κουτάβι! Θα κάνει τη ζωή σας καλύτερη!” και κάπου, στο βάθος του μυαλού μου είδα τον 7χρονο εαυτό μου να κοιτάζει χωρίς ενθουσιασμό τον βάτραχό του να κολυμπά μπρός-πίσω στο θολό νερό του ενυδρείου του, ελπίζοντας ότι μια μέρα θα μπορούσα να τον αγκαλιάσω και να τον αγαπήσω.

Κάπως έτσι αποκτήσαμε την Pepper, μια χαριτωμένη σκυλίτσα η οποία εκτός από μεγάλος μπελάς, είναι και το πιο αξιαγάπητο πλάσμα που υπάρχει. Μας κάνει να γελάμε όταν είναι γκρινιάρα, ηρεμεί τα παιδιά όταν είναι θλιμμένα και όταν έχει κάνει κάτι πολύ εκνευριστικό βρίσκω τον εαυτό μου να την αγκαλιάζει και να την αποκαλεί “μωρό!”.

Ψάχνοντας στο ίντερνετ, ανακάλυψα ότι τα κατοικίδια είναι πολύ ευεργετικά για την σωματική και ψυχική υγεία του ανθρώπου, και μπορεί κανείς να πει ότι βοηθάνε τον άνθρωπο να διαχειριστεί τις δυσκολίες. Για να πω την αλήθεια δεν είναι η πρώτη φορά που το άκουσα αυτό, πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι τα χάδια, το παιχνίδι και γενικά το να είσαι κοντά σε ζώα βοηθά στην αντιμετώπιση διαφόρων πραγμάτων αλλά, ενώ γνώριζα ότι υπήρχαν και έρευνες που το υποστήριζαν αυτό, δεν το είχα κατανοήσει μέχρι πρίν αποκτήσουμε την Pepper.

Οι άνθρωποι αγαπούν τα ζώα με τον ίδιο τρόπο που αγαπούν τα παιδιά τους κι αυτό είναι λογικό καθώς το ζωάκι με τον καιρό ενσωματώνεται στην οικογένεια και γίνεται ισότιμο μέλος της. Η αγάπη που παίρνουν οι άνθρωποι από τα κατοικίδια όπως και ο χρόνος που περνούν μαζί τους, έχει πολλαπλά οφέλη.

Συναισθηματικά οφέλη:
Έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που έρχονται σε επαφή με ζώα μπορεί να έχουν ανεβασμένα επίπεδα οξυτοκίνης (γνωστή και ως “η ορμόνη της εμπιστοσύνης’ ή “η ορμόνη της αγάπης” ή “η ορμόνη του δεσίματος”).  Ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι γυναίκες όταν απλά κοίταζαν τον σκύλο τους στα μάτια καθώς γυρνούσαν στο σπίτι από τη δουλειά, αυξάνονταν τα επίπεδα οξυτοκίνης στο σώμα τους. Σε συναισθηματικό επίπεδο, η οξυτοκίνη βοηθά τις μητέρες να δεθούν με τα νεογέννητα μωρά τους, τα ζευγάρια ν’ αποκτήσουν μεγαλύτερη αίσθηση οικειότητας μεταξύ τους και έχει συνδεθεί με την αύξηση του αισθήματος της αυτοεκτίμησης, της αισιοδοξίας και της εμπιστοσύνης.

Εκτός από την οξυτοκίνη , υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι η συναναστροφή με ένα κατοικίδιο μπορεί να μειώσει τα επίπεδα της κορτιζόλης, της ορμόνης του στρες και να αυξήσει τα επίπεδα της ντοπαμίνης, μια ουσία του εγκεφάλου που σε κάνει να νιώθεις ευχάριστα. Λαμβάνοντας υπόψιν αυτά τα οφέλη, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει που βλέπουμε τα ζώα να είναι μέρος αρκετών θεραπευτικών μεθόδων. Στο εξωτερικό υπάρχουν προγράμματα στα πλαίσια των οποίων, φέρνουν ζώα στα νοσοκομεία για να βοηθήσουν τους ασθενείς να νιώσουν καλύτερα και να τους απασχολήσουν.

Σωματικά οφέλη:
Η ιδιοκτησία κατοικίδιων έχει συνδεθεί με πολλά σωματικά οφέλη όπως μειωμένος κίνδυνος για καρδιακά νοσήματα, χαμηλότερα επίπεδα στρες, λιγότερες ιατρικές επισκέψεις, χαμηλότερη χοληστερίνη και χαμηλότερη αρτηριακή πίεση.

Τα παραπάνω έχουν επίσης σχέση με στις ορμόνες και τις ουσίες που αναφέραμε παραπάνω δηλαδή την οξυτοκίνη, τη κορτιζόλη και τη ντοπαμίνη. Η οξυτοκίνη έχει ανακαλυφθεί ότι ανακουφίζει από πονοκεφάλους, κράμπες και άλλους σωματικούς πόνους. Τα χαμηλότερα επίπεδα της κορτιζόλης, μπορούν να είναι αιτία μειωμένου στρες ενώ λειτουργούν βοηθητικά σε προβλήματα υπέρτασης και καρδιάς.

Κοινωνικά οφέλη:
Το  2013 η Leslie Irvine, μία Κοινωνιολόγος του Πανεπιστημίου του Κολοράντο πήρε συνέντευξη από ιδιοκτήτες κατοικίδιων που ήταν άστεγοι.  Ανακάλυψε ότι πολλοί από τους ανθρώπους με τους οποίους μίλησε απέδιδαν στα ζώα τους την επιβίωση τους ή την αλλαγή της ζωής τους. Μια γυναίκα δήλωσε ότι ο σκύλος της, τη βοήθησε να απεξαρτηθεί από την ηρωίνη, να φύγει από μια σχέση στην οποία την κακοποιούσαν και να βελτιώσει τη υγεία της. Ένας άλλος άνδρας είπε ότι ο σκύλος του τον είχε βοηθήσει να καταπολεμήσει την απομόνωση και την κατάθλιψή του, με το να τον αναγκάζει να βγαίνει έξω να περπατά και να μιλά με άλλους ανθρώπους. Άλλοι πίστευαν ότι τα ζώα τους, τους είχαν σώσει από την αυτοκτονία, τους είχαν προστατέψει και τους κρατούσαν υγιείς και ευτυχισμένους.

Νομίζω ότι έχει λογική ένας ιδιοκτήτης κατοικίδιου να έχει μειωμένα συναισθήματα μοναξιάς και απομόνωσης. Τα κατοικίδια μπορούν να εκπληρώσουν πολλές συναισθηματικές ανάγκες όπως αυτή της αγάπης, της ασφάλειας, της συντροφικότητας και της παρηγοριάς. Μπορούν επίσης να εκπληρώσουν την ανάγκη της ανατροφής και φροντίδας για ένα άλλο ζωντανό πλάσμα και μπορούν να δώσουν στους ανθρώπους μια αίσθηση σκοπού στη ζωή. Είμαι σίγουρη ότι όλοι όσοι έχετε κατοικίδια και διαβάζετε αυτό το κείμενο, τα γνωρίζετε όλα αυτά και δεν εκπλήσσεστε καθόλου.

Ανεξάρτητα από το εάν γνώριζες ή όχι για την θεραπευτική δύναμη των ζώων, σε περίπτωση που διανύεις μια δύσκολη περίοδο ή έχασες πρόσφατα τον άνθρωπό σου ή κάποιο άλλο αγαπημένο σου πρόσωπο, σε ενθαρρύνω να βάλεις ένα κατοικίδιο στην λίστα των “φαρμάκων” που θα σε βοηθήσουν, ίσως πιο αποτελεσματικά και από τα καλύτερα συνταγογραφούμενα.

Φυσικά δεν σου προτείνω να τρέξεις να πάρεις ένα ζωάκι αύριο το πρωί. Απλά σου ζητάω να ανοίξεις το μυαλό σου σε όλες τις πιθανότητες, επειδή ποτέ δεν ξέρεις πότε θα παρουσιαστεί η ευκαιρία να χαϊδέψεις ένα κουταβάκι.

Πηγή: http://www.whatsyourgrief.com/