Η σύζυγός μου με απάτησε, ζήτησε χρόνο να σκεφτεί και έφυγε. Τί να κάνω;

“Καλησπέρα και καλώς σας βρήκα! Ζητάω συγγνώμη προκαταβολικά αν θα σας κουράσω με την ιστορία μου, θα ήθελα όμως να την μοιραστώ με ανθρώπους που ίσως είχαν παρόμοιες εμπειρίες και βρήκαν τη δύναμη να χωρίσουν.

Είμαι άνδρας, 49 ετών, έχω τρία παιδιά (15, 10 και 9 ετών) και αντιμετωπίζω πρόβλημα με την επί 17 χρόνια σύζυγο μου. Εργαζόμαστε και οι δύο, με αρκετά καλές απολαβές, έχουμε δικό μας σπίτι, καλές σχέσεις με τους γονείς μας, πηγαίνουμε ταξίδια 2-3 φορές το χρόνο και διακοπές στο εξοχικό μας, κάθε καλοκαίρι για 3 εβδομάδες.

Είμαι full time μπαμπάς, δηλαδή δουλεύω το πρωί και όλη την υπόλοιπη μέρα είμαι στο σπίτι με την οικογένεια. Κι όταν λέω είμαι, εννοώ όχι απλά παρών, αλλά δυναμικά ασχολούμαι με το νοικοκυριό, τα διαβάσματα, τα πήγαινε – έλα, το μαγείρεμα το καθάρισμα, παλιότερα τις αλλαγές πάνας, το μπάνιο, το ντύσιμο, όλα μα όλα. Τα παιδιά μου συνήθως φωνάζουν «μπαμπά» για το οτιδήποτε και μετά «μαμά». Φίλους κολλητούς δεν έχω, στη δουλειά πολλές παρέες δεν κάνω, άντε μια φορά στις δεκαπέντε να πιω έναν καφέ με τους γονείς μου για μια ώρα.

Με την σύζυγο μου γνωριστήκαμε σε μικρή ηλικία, συζήσαμε μαζί αρραβωνιασμένοι για περίπου τρία χρόνια και μετά έμεινε έγκυος στο πρώτο μας παιδί. Σεξουαλικά ήμασταν αρκετά «δραστήριοι», με σχετικά συχνές και έντονες επαφές.

Όταν έμεινε έγκυος στο πρώτο παιδί, ο γιατρός μας συνέστησε αποχή από το σεξ, γιατί ο πλακούντας ήταν πολύ χαμηλά. Μετά τη γέννα, η μαμά πλέον ήταν πολύ απασχολημένη, η πεθερά μου (ας είναι καλά η γυναίκα που μας βοηθούσε με τα παιδιά) σχεδόν πάντα στο σπίτι για να την βοηθάει, αυτή να κοιμάται με τα παιδιά για όσο θήλαζε, εγώ στον καναπέ και μετά, να λίγο μέχρι να περπατήσει, να λίγο μέχρι να βγεί από την κούνια, να λίγο ήρθε το δεύτερο, να λίγο ήρθε το τρίτο, περίπου πέντε χρόνια κοιμόμουν στον καναπέ. Έρωτα κάναμε στη χάση και στη φέξη.

Κι έτσι περνούσαν τα χρόνια, τα παιδιά μεγάλωναν κι όταν τελικά έφτασαν στο σημείο να μην απαιτούν το 100% του χρόνου μας, παρατήρησα κάποιες αλλαγές στη σύζυγο μου.

Ήθελε να βγαίνει μόνη με τις φίλες και συναδέλφους της (εντάξει λογικό μέχρι ένα σημείο αφού είχε κλειστεί τόσα χρόνια μέσα), μεσημέρι μετά τη δουλειά για ούζο, απόγευμα για καφέ ή βράδυ για ποτό. Φυσικά εγώ έμενα σπίτι με τα παιδιά, αν και υπήρχε η οικονομική δυνατότητα για baby sitter. Δικαιολογίες του τύπου «να θα ήμαστε μόνο γυναίκες», «θα παίζει σκυλάδικα που δεν σου αρέσουν» κλπ.

Μέχρι που πριν από τρεις μήνες διαπίστωσα ότι είχε παράλληλη σχέση για περίπου έναν μήνα με έναν παντρεμένο πια, πρώην γκόμενο της (προ 25ετίας). Τρελάθηκα! Το σεξ δεν φαινόταν να είναι στις άμεσες προτεραιότητες της (τουλαχιστον μαζί μου) και αυτή πήγε με αυτόν τον άνθρωπο, ο οποίος και πιο μεγάλος στην ηλικία από μένα είναι και λιγότερο εμφανίσιμος και άεργος και εντελώς αμόρφωτος. Το καλύτερο είναι δε ότι όταν της τα είπα αυτά, συμφώνησε και μου απάντησε ότι τον ήθελε μόνο για το σέξ και ότι δεν ένιωθε τίποτα για αυτόν!

Μου ‘ρθε ο ουρανός σφοντύλι!
Εγώ ήθελα να φύγω από το σπίτι, δεν μπορούσα ούτε να την βλέπω, αλλά μετά από πολύ συζήτηση και συγνώμες από μέρους της, αλλά και επειδή ήταν περίοδος των εξετάσεων για το μεγάλο μας παιδί, αλλά και μεταξύ μας επειδή δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου μακριά από τα παιδιά, δέχτηκα να μην χωρίσουμε.

Μου λέει ότι δεν θέλει να χωρίσουμε ποτέ, ότι είμαι ο καλύτερος πατέρας και σύντροφος, ότι θέλει να γεράσουμε μαζί, ότι δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή της χωρίς εμένα, ότι αυτή έχει πρόβλημα ψυχολογικό και φέρθηκε έτσι κλπ κλπ.

Η καρδιά μου ράγισε, έκλαψα πολύ, πικράθηκα πολύ γιατί την αγαπώ. Ίσως όχι όπως όταν ήμουν 25 χρονών, με το ίδιο πάθος, αλλά με ωριμότητα και ενδιαφέρον, με νιάξιμο και με αυταπάρνηση. Χωρίς εγωισμούς και συμφέροντα.
Έτσι είπαμε να το αφήσουμε πίσω μας και να προχωρήσουμε, αν και το κυρίως πρόβλημα (το ότι δεν με έβλεπε πια ερωτικά) εξακολουθούσε να υφίσταται.

Πήγαμε τις διακοπές μας μαζί, μετά στείλαμε τα παιδιά κατασκήνωση και βγαίναμε σχεδόν κάθε βράδυ οι δύο μας, κάναμε και μερικές φορές έρωτα. Η καρδιά μου πήγαινε να γιάνει και η εμπιστοσύνη μου να αποκατασταθεί.
Μέχρι που προχθές, σε μια έκλαμψη αμφιβολίας, έβαλα το gps να γράφει κρυφά την πορεία του αυτοκινήτου μας. Ήθελε να πάει το ίδιο απόγευμα στον γυναικολόγο για κάποιες εξετάσεις. Τελικά όμως το gps έδειξε ότι αντί για γυναικολόγο πήγε στον προηγούμενο τύπο.

Όταν της είπα ότι το ανακάλυψα αρνήθηκε ότι κάνουν σεξ, αλλά μου είπε ότι συζητάνε σαν φίλοι. Επέμενε στις παραπάνω διαπιστώσεις της για μένα και τη σχέση μας και απέδωσε το αλλοπρόσαλλο φέρσιμο της σε δικό της ψυχολογικό πρόβλημα. Μου είπε: “Τελικά είχες δίκιο και θα έπρεπε να μείνουμε για λίγο χώρια. Να σκεφτούμε και να αποφασίσουμε”.

Και σήμερα, διανύοντας τη τελευταία εβδομάδα της κατασκήνωσης (που λείπουν τα παιδιά) με πήρε τηλέφωνο στη δουλειά και μου είπε ότι δεν θα έρθει σπίτι το μεσημέρι και ότι θέλει κάποιο χρόνο μόνη για να σκεφτεί. Δεν προλάβαμε να πούμε κάτι άλλο γιατί έπρεπε και οι δύο να κλείσουμε το τηλέφωνο λόγω δουλειάς, αλλά όταν γύρισα σπίτι το μεσημέρι είδα ότι έχει πάρει κάποια πράγματα της.

Στην μητέρα της δεν πήγε, όλες οι φίλες της λείπουν διακοπές και είμαι σίγουρος ότι είναι με κάποιον.
Τι να κάνω; Χωρίς τα παιδιά δεν μπορώ, μαζί της απλά δεν γίνεται να συνεχίσω να είμαι (πόσο κερατάς ακόμα;)”

Μάρκος

Απαντάει η  Σύμβουλος Σχέσεων κυρία Βίκυ Κάουλα

Αγαπητέ φίλε,

Διαβάζοντας το γράμμα σου την πρώτη φορά σκεφτόμουν πως η περίπτωσή σου ανήκει σ’ εκείνες τις περιπτώσεις που κάποιος τα έχει όλα, αλλά δεν τα εκτιμά, σκεπτόμενη τη σύζυγό σου. Ξαναδιάβασα το γράμμα σου και μία φράση σου στάθηκε ικανή για να κατανοήσω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δικαιολογώ, τη στάση της γυναίκας σου. Γράφεις χαρακτηριστικά «…Κι έτσι περνούσαν τα χρόνια, τα παιδιά μεγάλωναν κι όταν τελικά έφτασαν στο σημείο να μην απαιτούν το 100% του χρόνου μας, παρατήρησα κάποιες αλλαγές στη σύζυγο μου…».

Στέκομαι στα εξής: 1.Περνούσαν τα χρόνια, 2. Όταν τελικά, και 3. Να μην απαιτούν το 100% του χρόνου μας. Αυτό, λοιπόν, που καταλαβαίνω είναι ότι για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα αφιερώνατε στα παιδιά το 100% του χρόνου σας και στο τέλος συνειδητοποίησες κάποιες αλλαγές στη σύζυγό σου. Δηλαδή και οι δύο είχατε αφοσιωθεί στα παιδιά και δεν διαθέτατε καθόλου χρόνο, ούτε καταβάλατε κάποια προσπάθεια για τη μεταξύ σας σχέση, σε σημείο που δεν παρατήρησες τις αλλαγές, που συνέβαιναν στη σύζυγό σου, αλλαγές που δεν έγιναν από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά χρειάστηκαν χρόνο, κατά τον οποίο εσύ είχες την προσοχή σου στα παιδιά και δεν έδωσες τη σημασία που έπρεπε κι εκείνη δεν σου μίλησε για ό,τι της συνέβαινε και πιθανότατα δεν την ικανοποιούσε, δεν εξέφρασε τι την προβλημάτιζε και σιγά σιγά η δυσαρέσκειά της διογκώθηκε τόσο που με κάποιο τρόπο έπρεπε να την αντιμετωπίσει.

Έτσι, μπλεγμένοι στην καθημερινότητα και τη ρουτίνα και μη φροντίζοντας να μείνει η σχέση σας ζωντανή, απομακρυνθήκατε και η σύζυγός σου αναζήτησε να καλύψει τα κενά της διαφορετικά και μακριά από εσένα, κατηγορώντας ίσως γιατί δεν κατάλαβες τι συμβαίνει χωρίς να σου έχει μιλήσει ή αν θεωρεί ότι προσπάθησε να σου εξηγήσει κατηγορώντας σε ότι ήσουν τόσο απασχολημένος με τη φροντίδα των παιδιών που δεν έδωσες την πρέπουσα σημασία.

Στην παρούσα φάση θα πρέπει να σκεφτείς πολύ σοβαρά και να ξεκαθαρίσεις τι πραγματικά θέλεις να κάνεις. Θέλεις να προχωρήσεις σε διαζύγιο; Θέλεις να δώσεις μια ευκαιρία ακόμα στον γάμο σου; Η απόφαση είναι καθαρά δική σου.  Σκέψου τα θετικά και τα αρνητικά της κάθε εναλλακτικής και το πιο βασικό απ’ όλα σκέψου εάν μπορείς να αφήσεις ό,τι έγινε πίσω σας.

Στην πρώτη περίπτωση προσπάθησε να βάλεις στην άκρη εγωισμούς και πείσματα και να βρεις έναν τρόπο με τη γυναίκα σου, ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο ομαλή η διαδικασία του χωρισμού και πιο αρμονικές οι σχέσεις και των δύο σας μας τα παιδιά. Εάν σκεφτείτε και οι δύο με ανοιχτό μυαλό και με γνώμονα το συμφέρον των παιδιών θα έχεις αρκετό χρόνο μαζί τους και θα συμμετέχεις ενεργά στη ζωή και τη διαπαιδαγώγησή τους.

Στη δεύτερη περίπτωση θα χρειαστεί να κάνεις μια πολύ ανοιχτή κουβέντα με τη γυναίκα σου, να της πεις τι σκέφτεσαι και τι θέλεις εσύ και αν κι εκείνη θέλει να προσπαθήσετε, τότε μπορείτε να έχετε μια ακόμη ευκαιρία για εσάς και την οικογένειά σας. Ο δρόμος αυτός θα είναι δύσκολος, αλλά η κατάληξή του μπορεί να σας ανταμείψει. Απαιτείται ειλικρίνεια, δύναμη και κουράγιο και από τις δύο πλευρές και διάθεση να εντοπίσετε τα λάθη που έγιναν, ώστε αν μπορέσετε να τα αφήσετε πίσω σας και να προχωρήσετε.

Στο χέρι σας είναι εάν η κρίση στο γάμο σας θα είναι καταλυτική και θα οδηγήσει στη διάλυσή του ή ευκαιρία για να βελτιωθεί και αναγεννηθεί.

Με εκτίμηση,

Βίκυ Κάουλα
Life & Business Coach
Σύμβουλος Διαπροσωπικών Σχέσεων
Προσωπικής Ανάπτυξης & Ενδυνάμωσης
Εκπαιδεύτρια Διαζυγίου
Κινητό: 6936-820600
Email: Vicky.Kaoula@gmail.com