fbpx

Η περίπλοκη κοινωνική ζωή μιας νέας χήρας

| 12 Ιουνίου 2015
ADVERTISEMENT

Χήρεψα στα 26 μου, όταν ο άνδρας μου, που ήταν συνομήλικος μου, πέθανε από ανακοπή. Ο θάνατος του συνέπεσε μάλιστα με την επέτειο των τριών ετών από τον θάνατο της μητέρας μου η οποία πέθανε από ανεύρυσμα στην ηλικία των 51 ετών.

Πριν παντρευτούν οι περισσότεροι από τους φίλους μου εγώ ήμουν ήδη χήρα – για να μην αναφέρω ότι ήμουν και κατά το ήμισυ ορφανή. Οπότε ενώ οι φίλοι και οι φίλες μου οργάνωναν τους γάμους τους ή ετοιμάζονταν να κάνουν παιδιά, εγώ προσπαθούσα να δω τι θα κάνω με τα ρούχα του.


ADVERTISEMENT

Περιστασιακά συναντούσα ηλικιωμένες χήρες, φίλες της γιαγιάς μου κατά πλειοψηφία, πολλές από τις οποίες μου έδιναν συλλυπητήρια και μου έλεγαν λόγια συμπόνιας όπως “Ξέρω τι περνάς”. Και ενώ είμαι σίγουρη ότι το να χάσεις τον σύντροφο σου μετά από 50 χρόνια γάμου είναι κάτι που πονάει πολύ, τις ζήλευα επειδή γέρασαν μαζί.

Ενώ όλες οι χήρες βιώνουν μεγάλη θλίψη, οι νέες χήρες βιώνουν και κοινωνικές επιπλοκές που τις κάνουν να νιώθουν ιδιαίτερα απομονωμένες.

Οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι λένε π.χ. “Δεν μοιάζεις με χήρα”. Ακόμα και φίλοι που βλέπω τακτικά μου λένε “Περίμενα να φαίνεσαι διαφορετική”. Σαν να πιστεύουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι ότι η χηρεία σε μετατρέπει σε γριά μάγισσα.


ADVERTISEMENT

Αλλά αυτό δεν τελειώνει εκεί.

Φορούσα τη βέρα μου για χρόνια – εν μέρει επειδή δεν ήθελα να με πλησιάσουν οι άνδρες, αλλά κυρίως επειδή έτσι αισθανόμουν.

Αλλά το δαχτυλίδι αυτό έγινε η αιτία διάφορων άβολων συζητήσεων. Σε γιορτές ή συγκεντρώσεις με ρωτούσαν “Τι δουλειά κάνει ο άντρας σου;” ή “Που είναι ο άντρας σου σήμερα;” Φοβόμουν την έκφραση που θα είχαν στο πρόσωπο τους αν τους έλεγα ότι ήμουν χήρα. Κι όταν το έκανα, πάντα μου ζητούσαν συγνώμη κι εγώ τους έλεγα ότι δεν πείραζε. Μετά από λίγο έφευγαν.

Οι φίλοι και η οικογένεια μου δεν ήξεραν ποτέ τι να μου πουν. Μερικοί προσπάθησαν να μου φτιάξουν τη διάθεση. Και μερικοί με απέφευγαν εντελώς. Δεν μπορούσα να τους κατηγορήσω. Ξέρω ότι κανένας τους δεν ήθελε να με δει να υποφέρω και δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να μειώσουν τον πόνο μου.

Μερικές φορές – πολλές φορές – άνθρωποι έχουν πει τη “λάθος” φράση. Χωρίς να το θέλουν είπαν πράγματα που περισσότερο με πλήγωσαν παρά βοήθησαν. Για παράδειγμα μου είπαν “Μια μέρα θα παντρευτείς ξανά, μικρή είσαι ακόμα” λες και το να βρω έναν άλλο σύζυγο είναι ίδιο με το ν’ αντικαθιστώ ένα παλιό αμάξι.

Το να κάνεις μια νέα σχέση είναι άλλο θέμα. Μερικά χρόνια μετά την απώλεια του συζύγου μου προσπάθησαν αρκετοί άνθρωποι να μου συστήσουν υποψήφιους “γαμπρούς”. Κι ενώ ήταν ευγενικό εκ μέρους τους, δεν μ’ ενδιέφερε ιδιαίτερα το θέμα εκείνη την εποχή. Άλλωστε δεν μπορούσα να βρω ποιός ήταν ο καλύτερος τρόπος να συμπεριφερθώ. Έπρεπε να ξεφουρνίσω ότι είμαι χήρα από την αρχή και να δω αν τον ενδιέφερα ακόμα; Ή έπρεπε να περιμένω μέχρι το τρίτο ραντεβού για να του κάνω την αποκάλυψη;

Ήξερα ότι δεν ενδιαφέρονται όλοι οι άνδρες να κάνουν σχέση με μια χήρα. Ειδικά αφού η οικογένεια του συζύγου μου κατέληξε ουσιαστικά να με έχει υιοθετήσει. Το να φέρω κάποιον να γνωρίσει την οικογένεια μου θα σήμαινε ότι δεν θα γνώριζε μόνο τη βιολογική μου οικογένεια αλλά θα γνώριζε και τα πεθερικά μου.

Ευτυχώς βρήκα έναν άνδρα που δέχτηκε με χαρά, όλες τις δυσκολίες που προέκυπταν από το να έχει σχέση – και σταδιακά να παντρευτεί – μια νέα χήρα. Αναγνωρίζω όμως ότι τέτοιοι άνδρες είναι σπάνιοι.

Έχουν περάσει 9 χρόνια από τότε που χήρεψα και έχω φτιάξει μια νέα ζωή για τον εαυτό μου. Πέρασα αρκετές δύσκολες μέρες και αρκετές δυσκολίες για να το καταφέρω αλλά τώρα η ζωή είναι πάλι όμορφη.

Θέλω λοιπόν να πω σε όλες τις νέες ειδικά χήρες, να είναι δυνατές. Η περίπλοκη κοινωνική σας ζωή, θα γίνει λιγότερο άβολη με τον καιρό. Και αν και μπορεί να αισθάνεστε ότι κανένας δεν σας καταλαβαίνει, υπάρχουν άλλες νέες χήρες εκεί έξω που γνωρίζουν τι περνάτε.

Amy Morin
Ψυχοθεραπεύτρια
Πηγή: http://www.huffingtonpost.com

*Η κεντρική φωτογραφία του άρθρου είναι τυχαία και δεν απεικονίζει τα πραγματικά πρόσωπα.


Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ