Η αδερφή μου είναι μονογονέας και νιώθω πως μας εκμεταλλεύεται…

“Η αδελφή μου είναι μονογονέας και έχει μια επτάχρονη κόρη. Πέρσι το καλοκαίρι, κάθε Σαββατοκύριακο έπρεπε να προσέχω εγώ την κόρη της (για την αδελφή μου το Σαββατοκύριακο είναι 4 μέρες, από Πέμπτη έως Κυριακή). Έχω συζητήσει αυτή την κατάσταση με τους γονείς μας και όλοι μας νιώθουμε την υποχρέωση να τη βοηθήσουμε αλλά δεν μας αρέσει να μας εκμεταλλεύονται. Ειδικά η μητέρα μου, που δεν οδηγεί. Συμπονάω την αδελφή μου επειδή είναι μόνη μητέρα αλλά ανησυχώ για την ανιψιά μου περισσότερο. Η στάση της απέναντι στην οικογένεια με αηδιάζει και με πληγώνει. Εγκαταλείπω την ανιψιά μου αν αρνηθώ να την κρατήσω; Ή είναι η αδελφή μου που την εγκαταλείπει; Πρέπει να συνεχίσω όπως και πριν, να την κρατάω ενώ η αδελφή μου ζει σαν να είναι μόνη της ή πρέπει να πατήσω πόδι και να της πω όχι, ότι πρέπει να βρει μια πιο σταθερή λύση για την φροντίδα της κόρης της;”

Αναγνώστρια

Νομίζω ότι είσαι λίγο υπερβολική. Μπορώ να καταλάβω ότι νιώθεις πως σου έχουν επιβάλει κάτι και σε συμπονώ αλλά αν η αδελφή σου πληρώνει για την φροντίδα του παιδιού της ή βασίζεται στην οικογένεια της, η κατάσταση για την ανιψιά σου παραμένει η ίδια. Υπάρχουν πολλοί μονογονείς που βασίζονται σε άλλους να κρατήσουν τα παιδιά τους ώστε να μπορούν να δουλέψουν ή να έχουν λίγο χρόνο για τον εαυτό τους. Το ότι η αδελφή σου εκμεταλλεύεται την προθυμία σας να την βοηθήσετε είναι ξεκάθαρο αλλά αν αυτό σε απασχολεί πρέπει ή να το συζητήσεις μαζί της ή να ξεκαθαρίσεις την θέση σου και να θέσεις κάποια όρια. Μπορείς εύκολα να βάλεις ένα τέλος λέγοντας ότι δεν είσαι διαθέσιμη να κρατήσεις την ανιψιά σου για οποιοδήποτε λόγο, oπότε η σημαντική ερώτηση είναι: Γιατί δεν το κάνεις αυτό;

Η απλή λύση για την κατάσταση που αντιμετωπίζεις τώρα είναι να φροντίζεις την ανιψιά σου όταν μπορείς εσύ, το ίδιο και οι γονείς σου. Αυτό θα βοηθήσει την αδελφή σου να κάνει ένα σχεδιασμό για τη περίπτωση που εσείς δεν μπορείτε να κρατήσετε τη κόρη της, γεγονός που θα βοηθήσει κι εσάς να σταματήσετε να νιώθετε ότι σας “φορτώνεται” συνέχεια.

Είναι εμφανές ότι νοιάζεσαι για την ανιψιά σου αλλά δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι έχεις κάποια συναισθήματα θυμού προς την αδελφή σου για τον τρόπο ζωής της. Μήπως οι σκέψεις και τα συμπεράσματα που βγάζεις για τη ζωή της και η κριτική που της ασκείς, είναι αποτέλεσμα δικών σου θεμάτων και δικής σου ζήλιας που πρέπει ν’ αντιμετωπίσεις μόνη σου;

Δείτε σχετικά: Σημάδια ότι ο σύντροφός σας είναι ψυχοπαθής!

Είναι σημαντικό να σκεφτείς σοβαρά τα αίτια για όσα σε απασχολούν και να μην επιτρέψεις σε συναισθηματικές παρορμήσεις να σε κυριεύσουν.  Σε ένα κομμάτι του γράμματος που μας έστειλες, και που δεν δημοσιεύσαμε γιατί ήταν αρκετά μακροσκελές-διευκρινίζεις ότι η αδερφή σου πέρσι το καλοκαίρι, περνούσε τα Σαββατοκύριακα σ’ ένα ξενοδοχείο με έναν άντρα που είχε σχέση. Η ερωτική ζωή δεν είναι έγκλημα. Το να καταδικάζεις τον τρόπο ζωής της αδελφής σου από την άλλη, δεν είναι παραγωγικό και το να συμφωνείς να κρατήσεις το παιδί ενώ νιώθεις θυμό και ενόχληση προς την αδελφή σου, είναι περισσότερο δικό σου πρόβλημα παρά δικό της. Είμαι υπέρ της στήριξης αλλά όχι όταν κοντεύει να σε κάνει οσιομάρτυρα.

Η αδελφή σου μπορεί να θεωρεί ότι το Σαββατοκύριακο είναι στην πραγματικότητα τετραήμερο αλλά εσύ μπορείς κάλλιστα να περικόψεις τις ημέρες αυτές. Ένα πράγμα είναι πιο ενοχλητικό από τους ανθρώπους που έχουν παράλογες απαιτήσεις και αυτό είναι οι άνθρωποι που συμμορφώνονται με αυτές και μετά κάνουν το θύμα. Σίγουρα κινδυνεύεις να βρεθείς στην δεύτερη κατηγορία, όπως η αδελφή σου ήδη βρίσκεται στην πρώτη.

Σίγουρα αξίζει να έχεις υπόψιν ότι το να έχεις την αποκλειστική ευθύνη για ένα παιδί είναι κάτι δύσκολο και εξουθενωτικό, όσο πρόθυμος και να ήταν κάποιος να γίνει γονέας. Είμαι σίγουρη ότι το να κάνει ένα διάλειμμα είναι μεγάλη ανακούφιση για την αδελφή σου και ελπίζω, ότι εκτιμά την βοήθεια σου.

Από ‘σένα εξαρτάται να φέρεις τα πράγματα στα μέτρα σου και να μην επιτρέψεις σ’ εκείνη να θέτει τους όρους. Ο μόνος τρόπος να ξεπεράσεις αυτό το αδιέξοδο είναι ν’ αποφασίσεις τι είναι καλύτερο για ‘σένα, χωρίς να επηρεάζεσαι από τύψεις ή από το ηθικό καθήκον, αλλά απλά από το τι σε βολεύει.

Όταν θέσεις κάποιες παραμέτρους, τότε θα έχεις το δικαίωμα να παραπονιέσαι ότι τις παραβαίνει. Δεν είσαι υπεύθυνη για την αδελφή σου ούτε για το παιδί της αλλά επίσης δεν είσαι σε θέση να κρίνεις πως συμπεριφέρεται. Το να φροντίζεις την ανιψιά σου δεν σου δίνει το δικαίωμα να επιλέγεις τι κάνει εκείνη όταν λείπει.

Όσο για την ανιψιά σου, δεν εξέφρασες παράπονα για την συμπεριφορά της όποτε μαντεύω ότι είναι ένας καλός επισκέπτης. Μπορεί να νιώθει λιγότερο ότι την έχουν εγκαταλείψει (αν το νιώθει καθόλου) όταν βρίσκεται με την ευρεία οικογένεια της, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να σε απασχολήσει. Απόλαυσε τον χρόνο που περνάτε μαζί και όταν τελειώσει, κλείσε την πόρτα και συνέχισε την ζωή σου.

Η αδελφή σου είναι πρόβλημά σου αν την κάνεις εσύ και έχω την υποψία ότι αν σκεφτόσουν λίγο τι πραγματικά σ’ ενοχλεί, θ’ ανακάλυπτες κάποια πράγματα που θ’ άξιζε να εξερευνήσεις παραπέρα.

Mariella Frostrup
Πηγή: http://www.theguardian.com