Γιατί να μεγαλώνω το παιδί μιας άλλης και να μην μου κάνει κι εμένα ένα παιδί;

“Καλησπερα, ονομάζομαι Νίκη, είμαι 27 χρονών και θα ήθελα τη συμβουλή σας.

Εδω και ενα χρονο ειμαι σε σχεση με εναν ανθρωπο 34 ετων ο οποιος εχει εναν γιο 12 ετων απο τον πρωτο του γαμο, που κρατησε μονο ενα χρονο και υπηρξε τραγικα αποτυχημενος. Ο συντροφος μου μεγαλωσε το παιδι αυτο μονος του χωρις καμια σχεδον βοηθεια. Απο τη γυναικα του εχει πολυ κακη εμπειρια. Τον απατησε, τον εξαπατησε οικονομικα και τον χωρισε. Γνωριστηκαμε σε ενα σαιτ γνωριμιων και αρεσαμε ο ενας στον αλλον εξ αρχης. Μετα τον πρωτο μηνα σχεσης και εξαιτιας του παιδιου, αναγκαστηκα να μενω μαζι του γιατι αλλιως και οι δυο ειχαμε πολυ περιορισμενο χρονο να βλεπομαστε.

Στην αρχη πηγαιναν τα πραγματα καλα αλλα μετα απο ενα διαστημα αρχισα να έχω περιεργες σκεψεις. Γιατι να περναει ο καιρος κι εγω να πρεπει να μεγαλωνω το παιδι μιας αλλης; Θελω να κανω κι εγω παιδι μαζι του γιατι μονο ετσι νιωθω οτι θα παρω τη θεση της συζυγου διπλα του και οχι καποιας που ειναι περαστικη. Δεν μου χει δωσει δικαιωμα να σκεφτομαι οτι δεν με παιρνει σοβαρα αλλα οσες φορες τυχαινει να τσακωθουμε εξαιτιας του παιδιου του, τοτε σκεφτομαι οτι δεν θα αντιδρουσε ετσι, γιατι αν ειχε και μαζι μου ενα, θα σκεφτοταν διπλα μη με χασει.

Δείτε σχετικά: Μεγαλώνω κρυφά το παιδί ενός άλλου.

Να πω εδω οτι ο ίδιος εχει αρκετα αλυτα απωθημενα απο την πρωην γυναικα του και αν και δε τα βγαζει καθε μερα γινεται συχνα εμφανες οτι φοβαται μην εξαπατηθει ξανα. Φοβαται επισης μην τον εγκαταλειψουν παλι με παιδι. Εγω ομως δε θελω να περιμενω να το αποφασισει πολυ απλα γιατι απο φοβο δε θα αποφασισει ποτε απο μονος να κανουμε ενα. Ο καιρος θα περναει και εγω θα νταντευω το παιδι αλλης.

Απο την αλλη σκεφτομαι οτι αυτο δεν ειναι σωστο κινητρο να κανω παιδι αλλα παντα ηθελα οικογενεια και ειμαι σε καταλληλη ηλικια γι’ αυτο. Ακομα και σπιτι που ηθελα να αλλαξουμε, λεει οχι γιατι το σχολειο του παιδιου ειναι εδω κοντα. Αν ειχαμε και μαζι ενα θα αναγκαζοταν να προσαρμοστει. Το προβλημα μου ειναι οτι ενω δεν πιστευω πως δεν μ αγαπα νιωθω οτι ειμαι εγω αυτη που κανει παντα τις υποχωρήσεις.

Στην τελικη εχω κανει τη μεγαλυτερη με το να αποδεχομαι τη κατασταση(σχεδον) και περιμενω καποια αντιδραση οτι αυτη η ανοχη μου αξιζει. Απο την αλλη καποιες φορες νιωθω απλα εγωιστρια. Θα ηθελα μια γνωμη. Οτι σας ερθει πρωτο να πειτε στο μυαλο. Απλα μια αποψη…Ευχαριστω πολυ προκαταβολικα.

Με εκτίμηση,

Νίκη”

Απαντάει η  Σύμβουλος Σχέσεων κυρία Βίκυ Κάουλα

Αγαπητή Νίκη,

Διαβάζοντας  το γράμμα σου σχημάτισα την εντύπωση ότι είσαι μπερδεμένη. Από όσα γράφεις και από τον τρόπο που τα γράφεις καταλαβαίνω ότι έχεις μια καλή σχέση, από την οποία όμως δεν είσαι απόλυτα ικανοποιημένη. Έχω την αίσθηση ότι ίσως επειδή ήθελες πολύ να συνεχίσεις με αυτόν τον άντρα έκανες πολύ γρήγορα υποχωρήσεις, χωρίς να τις έχεις σκεφτεί καλά και χωρίς ίσως να τις κάνεις με πλήρη συνείδηση.

Η επιλογή ας πούμε να μείνετε μαζί με εκείνον μετά τον πρώτο μήνα της σχέσης σας και ειδικά όταν μαζί του μένει και το παιδί, το οποίο μάλιστα είναι ή μπαίνει στην εφηβεία, μου φαντάζει πολύ πρώιμη. Η σχέση σας δεν είχε προλάβει να δοκιμαστεί και μπήκατε σε μια δοκιμασία πολύ δύσκολη, αφού η συμβίωση δύο ατόμων είναι δύσκολη, πόσο μάλλον η συμβίωση τριών και  μάλιστα με τις ιδιαιτερότητες της περίπτωσής σας.

Δεν ξέρω εάν μπορέσατε να έχετε την ευκαιρία για κατα-δικές σας ώρες ως νέο ζευγάρι για να γνωριστείτε ουσιαστικά και αν έχετε καταφέρει να ξεχωρίσετε τη σχέση σας, από τη σχέση του συντρόφου σου με το παιδί του. Από τα λεγόμενά σου δεν μπορώ να καταλάβω τι σχέση έχεις αναπτύξει με το παιδί, ούτε πόσο εμπλέκεσαι στην ανατροφή του. Υποθέτω από τον τρόπο που εκφράζεσαι “νταντεύω”, “όσες φορές τύχει να τσακωθούμε εξαιτίας του παιδιού”, ότι  έχεις αναλάβει ενεργό μέρος, κάτι που επίσης έχω την αίσθηση ότι ήταν μια παραχώρηση από πλευράς σου, που δεν ήσουν έτοιμη να κάνεις, αφού μπαίνεις στη διαδικασία να βάζεις στη ζυγαριά τις παραχωρήσεις, που έχεις κάνει και περιμένεις κάποια επιβράβευση γι’ αυτό.

Από την άλλη σκέφτεσαι να κάνεις παιδί για να κάνεις τον σύντροφό σου να νιώσει μεγαλύτερη δέσμευση απέναντί σου, να μη νιώθει ότι είσαι περαστική, για να σε λάβει πιο σοβαρά υπ’ όψη του σε κάποιες  αποφάσεις, που αφορούν την κοινή σας ζωή, όπως το να αλλάξετε σπίτι. Σαφώς, όπως αναφέρεις κι εσύ δεν αποφασίζουμε να φέρουμε στον κόσμο ένα παιδί για τέτοιους λόγους.

Θεωρώ ότι χρειάζεται να ξεκαθαρίσεις μέσα σου πώς νιώθεις για τον σύντροφό σου, πώς βλέπεις τη σχέση σας και πόσο σε καλύπτει και τι πραγματικά θέλεις για τη ζωή σου. Εάν αποφασίσεις ότι  θέλεις αυτή τη σχέση γιατί έχεις συναισθήματα για τον σύντροφό σου, γιατί σε νοιάζεται και τον νοιάζεσαι, γιατί νιώθεις ότι είναι ο άνθρωπος που μπορείς να βασιστείς και να εμπιστευτείς και θέλεις να μοιραστείς τη ζωή σου μαζί του, θα είναι πολύ χρήσιμο να νιώσεις ασφάλεια και σιγουριά για τη σχέση σου και να μην χρειάζεσαι ανταλλάγματα που έκανες αυτή την επιλογή και αυτές τις παραχωρήσεις.

Όσον αφορά το αν θα κάνεις παιδί και πότε με τον σύντροφό σου, νομίζω ότι θα πρέπει να είσαι πρώτα σίγουρη για τη σχέση σου και μετά να το αποφασίσετε. Όταν με το πέρασμα του χρόνου, ο σύντροφός σου νιώσει εμπιστοσύνη στο πρόσωπό σου και ασφάλεια με τη σχέση σας νομίζω ότι θα μπορέσετε να συζητήσετε να κάνετε ένα παιδί μαζί. Και εσύ είσαι πολύ μικρή για να αγχωθείς πότε θα κάνεις παιδί και ο σύντροφός σου χρειάζεται χρόνο μετά από την προηγούμενη εμπειρία του για να νιώσει πιο σίγουρος πριν πάρει μια τέτοια μεγάλη απόφαση.

Να είστε καλά!

Βίκυ Κάουλα
Life & Business Coach
Σύμβουλος Διαπροσωπικών Σχέσεων
Προσωπικής Ανάπτυξης & Ενδυνάμωσης
Εκπαιδεύτρια Διαζυγίου
Κινητό: 6936-820600
Email: Vicky.Kaoula@gmail.com

Μπορείς κι εσύ να υποβάλλεις το ερώτημά σου, στους ειδικούς του Singleparent.gr εδώ ενώ καλό είναι προηγουμένως να ρίξεις μια ματιά στο νέο μας ευρετήριο εδώ, γιατί υπάρχει πιθανότητα να έχει ήδη απαντηθεί!