Γι’ αυτά τα πράγματα αγαπητή, δεν δίνω πια δεκάρα. Ειδικά για την αποψάρα σου…

Στη ζωή πολλοί άνθρωποι παλεύουν για την τελειότητα, η οποία είναι συνήθως ανέφικτη.

Είμαι πλέον μαμά 3 παιδιών κάτω των 5 ετών, στα 30 μου και δεν δίνω πια δεκάρα για τίποτα:

# 1: Τοξικές σχέσεις

Μεγαλώνοντας ήμουν παιδί, που χαιρόταν να έχει στενές σχέσεις με τους άλλους. Έζησα μακριά από την οικογένειά μου και ο μόνος αδερφός μου είχε σημαντικά αναπτυξιακά προβλήματα. Οποιαδήποτε μορφή στενής σχέσης ήταν κάτι, που πάντα ήθελα και πάσχιζα να επιτύχω. Αυτό ήταν και το μεγάλο μειονέκτημα στην ενήλικη ζωή μου. Όταν δημιουργούνταν στενές σχέσεις, ήταν αδύνατο για μένα να τις αφήσω να φύγουν.

Το πάθημα μου έγινε μάθημα. Θυσίαζα την ευτυχία μου προς όφελος των άλλων. Σπαταλούσα το χρόνο και την ενέργειά μου σε ανθρώπους, που προσπαθούσαν να με εκμεταλλευτούν και δεν άξιζαν τίποτα. Εάν μια σχέση γενικά σου προκαλεί προβλήματα, φύγε μακριά.

# 2: Δημιουργία νέων σχέσεων

Κατά τη διάρκεια τόσο του σχολείου, όσο και του πανεπιστημίου, προσπαθούσα να κάνω φιλίες. Δεν θεωρούσα τον εαυτό μου επιτυχημένο, εάν δεν με έπαιρναν 10 άτομα τη μέρα να βγούμε.

Στα 30 μου πλέον ξέρω ότι δεν έχει σημασία η ποσότητα, αλλά η ποιότητα της φιλίας. Οι στενοί μου φίλοι είναι ελάχιστοι. Μπορώ να μετρήσω στα δάχτυλα των 2 χεριών τους κοντινούς μου ανθρώπους. Είναι άνθρωποι, που όχι μόνο αξίζουν τη φιλία μου, αλλά και την προσπάθειά μου.

# 3: Παραμέληση της υγείας σου

Το “Είμαι μαμά και δεν έχω χρόνο για τέτοια” το είχα ψωμοτύρι. Η κόπωση και το βάρος μου κλιμακώθηκαν με ρυθμό συγκλονιστικό. Δεν αναγνώριζα πλέον το σώμα μου και δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι αυτό το σώμα ήταν η νέα μου πραγματικότητα.

Είμαι μία από εκείνες τις γυναίκες, που έχουν έναν αθεράπευτα υποστηρικτικό σύζυγο. Είναι το είδος του ανθρώπου, που μου λέει ότι είμαι πανέμορφη, όπως κι αν είμαι, ακόμα κι όταν αισθάνομαι ότι είμαι στα χειρότερά μου. Σε καμία περίπτωση δεν νιώθω ότι με πιέζει να αλλάξω οποιοδήποτε μέρος του εαυτού μου.

Αλλάζω τον εαυτό μου για μένα. Προσπαθώ να ανακτήσω τη φυσική μου κατάσταση και την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, γιατί το θέλω. Θέλω να αισθάνομαι σέξι. Θέλω να είμαι υγιής.

# 4: Ψάχνεις για αναγνώριση

Εδώ είμαστε. Ήθελα τα πάντα να είναι σωστά. Ήθελα να είμαι η καλύτερη και να το βλέπουν όλοι. Είχα συνηθίσει να είμαι η καλύτερη στη δουλειά μου και όχι μόνο και να μου το λένε όλοι. Αυτό άλλαξε, όταν απολύθηκα από την πρώτη μου δουλειά. Έφυγα με την ουρά κάτω από τα σκέλια. Ένιωσα ότι η προσπάθειά μου και οι θυσίες μου ήταν σπατάλη. Ήταν δύσκολο για μένα να ασκήσω οποιαδήποτε επιπλέον προσπάθεια ή να έχω μια θετική άποψη για το επάγγελμά μου.

Τότε ξαφνικά, έπαψα να ασχολούμαι. Δεν δούλευα, για να αναγνωριστώ, αλλά γιατί ήμουν παθιασμένη με τη δουλειά μου και εκείνους, που βοηθούσα μέσα από τη δουλειά μου. Η δουλειά είναι απόλαυση, ικανοποίηση και απελευθέρωση.

# 5: Επαγγελματική εξέλιξη

Η επαγγελματική εξέλιξη είναι στόχος για τον κάθε άνθρωπο. Όχι όμως για μένα πια. Κουράστηκα. Θέλω απλά να κάνω τη δουλίτσα μου ήσυχα και καλά χωρίς άγχος, χωρίς ανταγωνισμό, χωρίς έγνοιες. Μόνο έτσι την απολαμβάνω πλέον. Δεν ψάχνω να «εγκατασταθώ» μόνιμα κάπου πατώντας επί πτώμασι. Είμαι ευτυχισμένη κι έτσι.

# 6: Γονική έγκριση

Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, έτσι κι εγώ αποζητούσα όλη μου τη ζωή την έγκριση των γονιών μου σε όλες σχεδόν τις πτυχές της ζωής μου. Έχω αλλάξει αποφάσεις και έχω κάνει επιλογές με βάση το τί θα έκανε εκείνους ευτυχισμένους. Αυτό οδήγησε στο να αισθάνομαι ότι έπρεπε να κρύψω κάποια στοιχεία του χαρακτήρα μου, για να προστατέψω την τέλεια εικόνα, που είχαν για μένα. Υποκριτικό, έτσι;

Τώρα πια ως γονέας η ίδια, έχω διαφορετική άποψη. Δεν προσπαθώ πλέον να εξορθολογώ ή να δικαιολογώ τις αποφάσεις μου στους γονείς μου, κάτι που με έκανε να αισθάνομαι περισσότερο ο εαυτός μου, όταν μιλάω μαζί τους. Η νέα μου οπτική ενίσχυσε τη σχέση μας.

# 7: Η έγκριση των άλλων

Το χειρότερο απ’ όλα. Το να υποκρίνεσαι κάποια, που δεν είσαι μόνο και μόνο, για να κερδίσεις την αποδοχή των άλλων. Φθείρεις τον εαυτό σου έτσι και δεν το καταλαβαίνεις. Είναι εξαντλητικό.

Δεν χρειάζεται πια να ανησυχώ για το αν είναι οι άλλοι ευχαριστημένοι με τον τρόπο, που ζω τη ζωή μου, που μεγαλώνω τα παιδιά μου ή το πώς φέρομαι.

Είναι γελοίο το να αγωνίζεσαι τόσο σκληρά, για να μην προσβάλλεις τους άλλους με τις προσωπικές σου πεποιθήσεις και τις απόψεις σου. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ακολουθήσει τη δική του πορεία. Δεν περιμένω οι άλλοι να κάμψουν τις πεποιθήσεις τους, για να ευθυγραμμιστούν με τις δικές μου και δεν θα φροντίσω τους άλλους εις βάρος της δικής μου ηθικής.

Πηγή: scarymommy.com