fbpx

Ένα ραντεβού κάθε Δευτέρα, το διαζύγιο το κάνει πέρα

| 13 Οκτωβρίου 2017
ADVERTISEMENT

Τυχαία μέρα η Δευτέρα, αλλά ένα ραντεβού την εβδομάδα μεταξύ σας, επιβάλλεται!


Ένα απόγευμα, φεύγοντας από το γήπεδο, που κάνει προπόνηση ο μεγάλος μου γιος, ρώτησα τον προπονητή του, που είναι προπονητής και των άλλων μου γιων, ποια μέρα της εβδομάδας παίζουμε με τους ομίλους των άλλων περιοχών.

“Τετάρτες βράδυ”, είπε.


ADVERTISEMENT

“Τετάρτες βράδυ;”, απάντησα. “Δύσκολο. Θα τα φέρει η babysitter”.

“Εννοείτε μόνο για αυτή την εβδομάδα;”, ρώτησε ο προπονητής.

“Μάλλον δεν με καταλάβατε”, του είπα. “Τις Τετάρτες δεν μπορώ. Έχω ραντεβού με τον άντρα μου!”.

“Σοβαρά; Καλό ακούγεται”, απάντησε ο προπονητής με ένα χαμόγελο συμπάθειας.

“Καλό είναι. Σίγουρα πολύ καλύτερο από το να φτάσουμε στο διαζύγιο”, απάντησα.

Όντως είναι.

Καταλαβαίνω, πόσο διασκεδαστικό μπορεί να ακούγεται. Φωνάζεις μια babysitter, βάφεσαι, στολίζεσαι, φοράς ωραία, καθαρά ρούχα χωρίς λεκέδες φαγητού, που τα παιδιά σου σου προκάλεσαν, βάζεις κι ένα ωραίο αρωματάκι και τσουπ, έτοιμη για ραντεβού.


ADVERTISEMENT

Εσύ και ο άντρας σου έχετε όλη τη νύχτα δική σας. Βάζετε στην άκρη τα προβλήματά σας, τις έγνοιες και τις σκοτούρες σας, τα επαγγελματικά σας και την κούρασή σας και ξαναζείτε τον πρώτο σας έρωτα. Το κακό της υπόθεσης; Όλο αυτό κοστίζει. Βάλε το φαγητό, που δεν θα πλήρωνες αν μένατε σπίτι και μαγειρεύατε, βάλε και τη babysitter, που σας πάει ο κούκος αηδόνι να κρατήσει ένα μάτσο παιδιά, πάει, έφυγε το μεροκάματο.

Και πάλι, όμως, δεν κοστίζει σε καμία περίπτωση περισσότερο από ένα διαζύγιο. Γιατί εκεί θα καταλήγαμε, αν δεν βγαίναμε ραντεβού αυτή τη μία μέρα την εβδομάδα.

Αυτό το εβδομαδιαίο ραντεβού σημαίνει πολλά για μένα.

Παντρεύτηκα τον άντρα μου πριν από 15 χρόνια και περνάγαμε αρκετά καλά. Γνωριστήκαμε στη Σχολή Καλών Τεχνών και κάναμε μαζί όποια παλαβομάρα βάζει το μυαλό σου. Συχνά πηγαίναμε στην παραλία, όπου καθόμασταν με τις ώρες αγκαλιά και πίναμε κρασί, συζητώντας τα όνειρά μας.

Στη συνέχεια, όμως, ήρθαν στη ζωή μας 4 παιδιά. Οι ευθύνες; Πολλές και τεράστιες. Υπάρχουν πράγματα, που πρέπει να γίνονται σε καθημερινή βάση, έχουμε ένα σπίτι να συντηρήσουμε και ένα αμάξι να ξεπληρώσουμε. Τώρα πια, είμαστε ενήλικες και ο κόσμος εκεί έξω περιμένει να μας διαλύσει στην πρώτη μας στραβοτιμονιά.

Ζούμε μαζί 15 χρόνια και είμαστε εντελώς διαφορετικοί απ’ ότι ήμασταν τότε. Είμαστε μονίμως απασχολημένοι με κάτι. Γερνάμε και η ζωή μας φεύγει μέσα από τα χέρια μας. Γνωρίζουμε, όμως, ο ένας τον άλλον πάρα πολύ καλά, τόσο, που ίσως μερικές φορές χρησιμοποιούμε το μπάνιο με την πόρτα ανοιχτή.

Και, για να απαντήσω στην ερώτησή σου, όχι. Το να πάτε κάπου μαζί τα παιδιά σας ή να πάτε μαζί να παρακολουθήσετε κάποιον αγώνα τους, δεν θεωρείται ραντεβού.

Το ραντεβού είναι ανάμεσα σε εσένα και σε εκείνον, που αγαπάς, εκείνον που χτίσατε μια ζωή μαζί, παντρευτήκατε και φτιάξατε ένα σπίτι και μια οικογένεια. Είναι σαν ένα συμβόλαιο μεταξύ σου και του άντρα σου, ώστε να μην χρειαστεί να υπογράψεις κανένα άλλο συμβόλαιο, όπως τα χαρτιά διαζυγίου.

Ξέρω, ότι κάθε Τετάρτη, θα έχω το σύζυγό μου δικό μου. Θα πάμε στο αγαπημένο μας εστιατόριο για δείπνο υπό το φως των κεριών και ένα μπουκάλι κρασί, όπου όλοι γνωρίζουν τα ονόματά μας ή ίσως πάρουμε πακέτο μπίρες και σουβλάκια και πάμε και τα φάμε στην παραλία, που κάποτε πηγαίναμε ως ελεύθεροι. Απίστευτα ρομαντικό, έτσι; Ειδικά, όταν το τζατζίκι είναι βαρύ.

Κατανοώ, ότι τα παλιά χρόνια τα ζευγάρια δεν είχαν την ανάγκη να κάνουν κάτι παρόμοιο. Ήταν πάρα πολύ απασχολημένοι με τόσα άλλα θέματα, τα οποία εμείς έχουμε πια λυμένα χάρις την εξέλιξη της τεχνολογίας. Χώρια που το μέσο προσδόκιμο της ζωής τους ήταν τα περίπου 50 έτη, οπότε έφευγαν από τη ζωή αρκετά νωρίς, χωρίς να χρειάζεται να μένουν παντρεμένοι πολλά χρόνια. Εμείς, ίσως χρειαστεί να ζήσουμε με τους αγαπημένους μας μέχρι τα 80 μας, οπότε πρέπει να πασχίσουμε, ώστε να μην επέλθει βαρεμάρα.

Βάλτο κι εσύ στο πρόγραμμά σου. Αξίζει τον κόπο. Εάν δεν έχεις κάποιον να σου κρατήσει τα παιδιά, μπορείς να βρεις ένα ζευγάρι φίλων σου να στα κρατήσει και κρατάς κι εσύ τα δικά τους, όταν το χρειαστούν αυτοί. Αν έχεις μωρό και δεν θέλεις να το αφήσεις, παράγγειλε σπίτι και κάντε με τον άντρα σου πικνίκ στη βεράντα ή στην αυλή, αν έχετε και έχε κοντά σου την ενδοεπικοινωνία, για να παρακολουθείς το μωρό. Κάνε οτιδήποτε θες. Και πάλι ραντεβού θεωρείται, εφόσον αφιερώνετε χρόνο ο ένας μόνο για τον άλλο.

Επειδή αν είμαστε τυχεροί, όταν περάσουν άλλα 15 χρόνια, τα παιδιά μας θα έχουν τελειώσει το σχολείο, θα έχουν μεγαλώσει και θα έχουν τις δικές τους ζωές. Ξέρεις τότε, τί θα μείνει; Εγώ κι εκείνος, ο ένας για τον άλλο. Και ελπίζω, ότι αν δουλέψουμε σκληρά, θα εξακολουθούμε να βγαίνουμε ραντεβουδάκι κάθε Τετάρτη βράδυ.

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ