Είναι πραγματικά “κακός” ο πρώην σου ή απλά η γνώμη σου για εκείνον;

Υπάρχει ένα ανθρώπινο φαινόμενο στην ψυχολογία που οι επιστήμονες αποκαλούν επιλεκτική προσοχή.

Οι  άνθρωποι έχουν μια φυσική τάση, να δίνουν προσοχή μόνο σε δεδομένα που υποστηρίζουν την προυπάρχουσα άποψη τους ή επιθυμία τους. Πληροφορίες που έρχονται σε αντίθεση με τα πιστεύω ή τις επιθυμίες τους,  φιλτράρονται μέσα απο τα θέλω τους. Προφανώς, αυτή η τακτική μπορεί να οδηγήσει σε διαστρεβλωμένες έννοιες και γεγονότα, κάτι που οδηγεί τους ανθρώπους σε φτωχές επιλογές και αποφάσεις.

Βλέπω αυτή την επιλεκτική προσοχή «φαινόμενο» σε πολλούς πελάτες μου. Μόλις αποφασιστεί το διαζύγιο, ένας από τους δύο συντρόφους θα ξεκινήσει να ξαναγράφει την ιστορία του γάμου του, και πιο συγκεκριμένα την βιογραφία του ανθρώπου που παντρεύτηκε και που τώρα χωρίζει.

Ο σύζυγος γίνεται κακός, και αυτό είναι το είδος της σκέψης που επικρατεί σε αυτόν που αναζητά το διαζύγιο. Γιατί όμως; Εξαιτίας των τύψεων , της ντροπής και τον τρόπο που προσδιορίζεται η επιθυμία αυτή. Νιώθεις καλύτερα με τον εαυτό σου για παράδειγμα, αν ο σύζυγος σου είναι κακός και η μόνη επιλογή σου είναι να φύγεις.

Ποιό είναι το λάθος σε αυτόν τον τρόπο σκέψης; Παίρνει μακρυά κάθε πιθανότητα πολιτισμένου διαζυγίου. Μπορείς απλά να χαιρετίσεις όσα αποκτήθηκαν σε αυτό το γάμο, με μια μεγάλη έξοδο.

Θυμάμαι ότι ο πρώην μου ήταν ένας ευγενικός και αξιαγάπητος άνθρωπος. Ήταν ένας εξαιρετικός πατέρας και όσο καιρό ήταν μαζί μας, μέχρι τη μέρα που έφυγε, δεν θέλαμε τίποτα παραπάνω στη ζωή μας. Εάν χρειαζόμασταν κάτι, απλά φρόντιζε να το έχουμε.

Το να μπορώ να τον θυμάμαι με αυτό τον τρόπο , μου δίνει τη δυνατότητα να τον βλέπω σαν άνθρωπο. Κάποιον που κάνει λάθη αλλά δεν είναι κακός. Με βοηθά να συνεχίσω την προσπάθεια να έχω μια πολιτισμένη σχέση μαζί του. Κάτι που πρέπει να επιδιώξουμε όλοι μας , όταν υπάρχουν στη μέση παιδιά.

Εκείνος, από την άλλη, με θυμάται σαν την αιτία όλης της μιζέριας του. Μια σκύλα που τον κακοποιούσε, και τον εμπόδιζε να ζήσει την ζωή που ήθελε. Σύμφωνα με αυτόν , τον κακοποιούσα καθ’ όλη τη διάρκεια του γάμου, προσπαθούσα να ελέγξω την κάθε του κίνηση και τον οδήγησα στα χρέη, μια σκύλα που κατέστρεψε τη ζωή του από τη μέρα που ανεβήκαμε μαζί τα σκαλιά της εκκλησίας.

Η αναθεώρηση του, με το πως με έβλεπε στο γάμο και ποιά πραγματικά είμαι , τον εμποδίζει να δει το άτομο που είμαι πραγματικά. Πρέπει να συνεχίσει να με βλέπει σαν ένα κακό άνθρωπο, για να μπορεί να νιώθει καλά με τον εαυτό του και τις καταστροφικές αποφάσεις που πήρε όταν διέλυσε το γάμο μας.

Αποφάσεις που πάρθηκαν για το διαζύγιο απο το δικαστήριο, διέκοψαν κάθε επαφή που είχε με τα παιδιά του και εκεί άρχισε να μην βλέπει την ζημιά που είχε προκαλέσει.

Εξαιτίας αυτών, δεν θα έχει ποτέ τη δυνατότητα να έχει μια πολιτισμένη σχέση μαζί μου. Οι ενοχές και η ντrοπή του, έχουν διογκωθεί μετά το διαζύγιο σε τέτοιο βαθμό, που δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσει να με δεί σαν κάτι παραπάνω από μια διαβολική πρώην που ακόμα και σήμερα, 14 χρόνια μετά , του προκαλεί δυστυχία.

Όπως απέτυχε ο γάμος μας, έτσι απέτυχε και το διαζύγιο μας. Το κλειδί σε ένα πετυχημένο διαζύγιο, είναι η οικογένεια να μην έχει καταστραφεί οικονομικά και τα παιδιά να μην έχουν τραυματιστεί ψυχολογικά, όταν οι γονείς έχουν την κοινή ικανότητα να βλέπουν ο έναν τον άλλο ανθρώπινα και ότι σαν κάτι κακό και μίζερο.

Μήπως ο τρόπος που βλέπεις τον/την πρώην σου, είναι τελικά αυτός που σε εμποδίζει να έχεις ένα «πετυχημένο διαζύγιο»;

Πηγή: http://divorcedmoms.com/