Είμαι παντρεμένος και γνώρισα τον έρωτα της ζωής μου. Τι να κάνω;

“Με την σύζυγό μου γνωριστήκαμε όταν ήμασταν φοιτητές, στα 20 μας. Για εμένα ήταν η πρώτη σχέση με την οποία φτάσαμε και στην ερωτική πράξη. Για αυτή, από όσο λέει, ισχύει το ίδιο. Δεν θα χαρακτήριζα την αρχή της σχέσης μας ως κεραυνοβόλο έρωτα, αλλά περισσότερο σαν μια κολακεία για το ενδιαφέρον που μου έδειχνε που τελικά με οδήγησε στο να την ερωτευτώ και να την αγαπήσω. Πριν την γνωρίσω είχα πάρα πολλά ενδιαφέροντα και το πρόγραμμα μου ήταν γεμάτο δραστηριότητες και χόμπι. Σιγά σιγά κάνοντας υποχωρήσεις για να διατηρήσω αυτή την σχέση (έχοντας αναγνωρίσει στο πρόσωπο της τον μελλοντικό ρόλο της μητέρας των παιδιών μου, μιας και ήταν στοργική, καλή, περιποιητική κλπ κλπ), άφησα πολλά πράγματα που με ευχαριστούσαν και στην θέση τους έβαζα στιγμές με την γυναίκα αυτή.

Στα 5 χρόνια σχέσης, λοιπόν, είχα την πρώτη κρίση. Της ζήτησα να χωρίσουμε γιατί αναζητούσα εμπειρίες με άλλες γυναίκες γνωρίζοντας ότι είναι πολύ πιθανό, αν συνεχίσει αυτή η σχέση σε γάμο, τα απωθημένα να έβγαιναν στην επιφάνεια με απρόβλεπτες συνέπειες. Μετά από 6 ταραχώδεις μήνες, με αρκετές «εφηβικές» ατασθαλίες και ενώ κάναμε σεξ και με την γυναίκα αυτή αλλά σαν «παράνομο» ζευγάρι και 2 ολοκληρωμένες ερωτικά σχέσεις, αποφάσισα να γυρίσω σε αυτή και να της ζητήσω να παντρευτούμε με την υπόσχεση ότι δεν θα την αφήσω ξανά.

Έτσι κύλησε η σχέση μας, παντρευτήκαμε και κάναμε 2 παιδιά. Η καθημερινότητα και τα παιδιά έφθειραν μέρα με την μέρα την σχέση μας. Δεν είχαμε χρόνο ο ένας για τον άλλο, είχαμε 7 χρόνια να βγούμε μαζί για ένα ποτό, ενώ ερωτικά συνευρισκόμασταν όλο και πιο αραιά (μπορεί και 1 φορά τον μήνα) μιας και δεν είχαμε κανέναν να κρατήσει τα παιδιά και έτσι τα είχαμε συνεχώς μαζί μας. Το αίσθημα ότι είμαι απλά κουβαλητής στον γάμο αυτό και ότι δεν την ενδιαφέρει να είμαι ευτυχισμένος αρκεί να φέρνω κάποια χρήματα στην οικογένεια, με κυρίευε μέρα με την μέρα.

Πλέον , στα χρόνια της κρίσης, δεν έχω μόνιμη εργασία και εργάζομαι με εξαμηνιαίες συμβάσεις εδώ και εκεί σε δουλειές χωρίς μέλλον. Η αυτοπεποίθησή μου, όπως είναι κατανοητό, είχε πέσει στο απόλυτο μηδέν. Ένιωθα άχρηστος και βάρος για την οικογένειά μου, δεν μπορούσα να χαρώ τα παιδιά μου, για τα οποία πλέον διατηρώ και αμφίθυμα συναισθήματα. Είναι φορές που τα κατηγορώ για την κατάσταση που είμαι μιας και έκανα πολλές υποχωρήσεις για αυτά, όπως το να έρθουμε σε μια επαρχιακή πόλη για να μεγαλώσουν καλύτερα, ενώ στην Αθήνα ή στο εξωτερικό θα ήταν πολύ πιθανό να έχω βρει μια δουλειά στο αντικείμενό μου με μέλλον. Είναι άλλες φορές που θεωρώ ότι μόνο αυτά με διατηρούν στην ζωή.  Η αλήθεια είναι ότι είχα αφήσει κάθε τι που με ευχαριστεί για να δώσω χρόνο σε αυτόν τον γάμο. Ένιωθα άδειος τελείως και ήταν και φορές που μου πέρασε φευγαλέα από το μυαλό η σκέψη να δώσω τέλος στην ζωή μου.

Δείτε σχετικά: Ήμουν η άλλη γυναίκα και έχω αυτό που ζήτησα: Να είμαι μαζί του!

Σε μια από τις δουλειές, εδώ και 1,5 χρόνο περίπου, γνώρισα μια κοπέλα αρκετά μικρότερή μου, η οποία είχε κάτι το μαγικό. Από την πρώτη στιγμή που συναντήθηκαν τα βλέμματά μας ένιωσα μια απίστευτη οικειότητα σαν να την γνωρίζω χρόνια. Μιλήσαμε σαν να είμαστε χρόνια φίλοι και νιώσαμε και οι δύο ότι οι ρυθμοί μας συμβαδίζουν. Τα ενδιαφέροντά μας είναι κοινά παρά την διαφορά ηλικίας, τα θέλω μας συμβαδίζουν απίστευτα και ο ένας είναι στήριγμα για τον άλλο. Μεταξύ μας μιλάμε με εξαιρετική ειλικρίνεια και άνεση ακόμα και για θέματα ταμπού, ακόμα και για τον γάμο μου. Δεν της λέω ποτέ ψέματα για αυτόν και ξέρει και τι νιώθω για την γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Μου έδωσε δύναμη να παλέψω για την ζωή μου, να ξαναξεκινήσω πράγματα που με γεμίζουν και με κάνουν ευτυχισμένο, να παλέψω για μια εργασία που μου αξίζει και θα με κάνει να νιώσω χρήσιμος.

Όταν γνωριστήκαμε η κοπέλα αυτή ήταν σε σχέση και γνώριζε ότι και εγώ είμαι παντρεμένος. Όμως αυτή η σχέση μεταξύ μας εξελίχθηκε πολύ γρήγορα σε ερωτική. Η λογική μας και η αυτοσυγκράτησή μας δεν μας άφηνε να προχωρήσουμε. Κάναμε προσπάθειες να διακόψουμε εντελώς επαφή οι οποίες απέβησαν άκαρπες κάθε φορά. Αυτή η γυναίκα, νομίζω, είναι ο κεραυνοβόλος μου έρωτας. Ένα είδος έρωτα που ποτέ δεν είχα γνωρίσει στο παρελθόν. Εν τω μεταξύ χώρισε από την σχέση της και πλέον είμαστε «μαζί». Είναι ένας άνθρωπος που μου βγάζει πράγματα για τον εαυτό μου που ούτε εγώ τα ήξερα. Είναι ένας άνθρωπος που μου δίνει τόση δύναμη που ούτε γνώριζα ότι είχα. Και νομίζω ότι ισχύει και το αντίστροφο. Και με νοιάζεται. Ανησυχεί για την εξέλιξη μου για τις επιλογές μου, ακόμα και αν αυτές με οδηγούν μακριά της αρκεί να με κάνουν ευτυχισμένο. Και φυσικά είναι άπειρες οι φορές που νιώθω τύψεις. Πολλές και πολλαπλές.

Τύψεις για τα ψέματα, τύψεις για την απιστία, τύψεις ότι κοροϊδεύω τα παιδιά μου, τύψεις ότι λειτουργώ εγωιστικά και δεν κάνω τους απαραίτητους συμβιβασμούς για τον γάμο μου, τύψεις ότι έχω αυτή την κοπέλα που νιώθω ότι αγαπάω τόσο πολύ, σε μια κατάσταση αναμονής και ελπίδας που δεν της αξίζει, τύψεις ότι της στερώ ένα όμορφο μέλλον με μια κανονική σχέση, τύψεις για τις γιορτές που δεν είμαστε μαζί, τύψεις για τα πίσω βλέμματα που ρίχνουμε όταν κυκλοφορούμε μη μας δει κάποιος που δεν πρέπει.

Πλέον, όπως μπορείτε να καταλάβετε, είμαι σε ένα τεράστιο δίλημμα. Είμαι μεταξύ δύο κόσμων. Από την μία αυτή η γυναίκα που με κάνει να νιώθω όπως ποτέ δεν έχω νιώσει στην ζωή μου και να κάνω πράγματα που δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μπορώ, μια σχέση που με γεμίζει και από την άλλη ο γάμος μου, τα δύο παιδιά μου, η συναισθηματική και οικονομική ασφάλεια.

Προσπαθώ να μη πάρω καμία απόφαση τώρα, μιας και δεν θέλω να φύγω από τον γάμο μου για μια άλλη γυναίκα αλλά μόνο όταν νιώσω ότι ακόμα και μόνος μου να ήμουν θα έφευγα. Όμως είναι εξαιρετικά έντονο αυτό που νιώθω. Τα συναισθήματα που νιώθω με έχουν κατακλύσει. Μου λείπει. Βλέπω την μορφή της συνεχώς μπροστά μου. Θέλω να περιμένω να καταλαγιάσει ο έρωτας και να δοκιμαστεί στην φθορά. Όμως δεν θέλω να της δίνω και φρούδες ελπίδες και να αφήνω τον χρόνο να περνάει εις βάρος της. Φοβάμαι ότι αν πάρω την απόφαση να χωρίσω και να είμαι με αυτή την γυναίκα, μπορεί η καθημερινότητα και η φθορά να με φέρουν στην ίδια κατάσταση με αυτή του γάμου μου.

Από την άλλη σκέφτομαι ότι αν μείνω στον γάμο αυτό, το κενό θα ξαναεμφανιστεί και μάλιστα σε μία ηλικία που δεν θα έχω άλλη επιλογή από το να μένω μίζερος και δυστυχισμένος. Μακάρι να είχα κάποιες συμβουλές ή έστω μία καθοδήγηση. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων”.

Απαντάει η Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας-Συνθετική Ψυχοθεραπεύτρια κυρία Αντωνία Αντωνά

Αντωνία Αντωνά
Σύμβουλος Ψυχικής υγείας και Συνθετική Ψυχοθεραπεύτρια
Ομήρου 2, Κηφισιά
Τηλέφωνο: 6944-757122

Μπορείς κι εσύ να υποβάλλεις το ερώτημά σου, στους ειδικούς του Singleparent.gr εδώ ενώ καλό είναι προηγουμένως να ρίξεις μια ματιά στο νέο μας ευρετήριο εδώ, γιατί υπάρχει πιθανότητα να έχει ήδη απαντηθεί!

*Η κεντρική φωτογραφία του άρθρου είναι τυχαία και δεν απεικονίζει τα πραγματικά πρόσωπα.