Δεν είναι κακό να “βολεύεσαι” στο γάμο σου. Κακό είναι να μην αγαπάς τον άνθρωπό σου, όταν αλλάζει…

Είμαι διευθυντής ενός κέντρου διδασκαλίας και πρόσφατα, έτυχε να συζητήσω με έναν από τους μαθητές μου, σχετικά με το πώς θα ήθελε να είναι η μελλοντική του σύζυγος. Είναι 22 περίπου ετών, αθλητής, άριστος μαθητής, παιδί ευκατάστατης οικογένειας. Δεν μπορώ να θυμηθώ πώς έφτασε εκεί η κουβέντα, αλλά αυτό, που θυμάμαι είναι, ότι οι προσδοκίες, που έχει από τη μελλοντική του γυναίκα ήταν εξωπραγματικές, λες και έψαχνε ψύλλους στα άχυρα.

Ξεκίνησε με την εξωτερική της εμφάνιση, όπως θα έκαναν όλα τα αγόρια στην ηλικία του. Ήθελε κάποια όχι πολύ ψηλή, ούτε πολύ κοντή, με ωραίο κούρεμα και χρώμα μαλλιών και ωραίο, πλούσιο στήθος. Ήθελε να έχει καμπύλες, αλλά μόνο σε συγκεκριμένα μέρη του σώματος. Να είναι έξυπνη, αστεία και με αυτοπεποίθηση. Να είναι αθλητική, έξυπνη και να ξέρει από βιντεοπαιχνίδια. Να είναι καλή με τα παιδιά και καλή στο σεξ. Να είναι και ήρεμη και αγριόγατα. Να μην είναι κολλημένη με τα ψώνια και τη μόδα, αλλά να μην αφήνει και τον εαυτό της.

Συνέχισε να λέει κι άλλα. Είχε πάρει κι ένα σοβαρό ύφος κι έλεγε, έλεγε, έλεγε. Εγώ είχα μείνει και τον κοίταγα.

Μόλις τελείωσε, του είπα: “Πες, ότι βρίσκεις τη γυναίκα των ονείρων σου και την παντρεύεσαι. Τί θα κάνεις, όταν μεγαλώσει κι αρχίζει να αλλάζει;”.

Για μια στιγμή, έμεινε αποσβολωμένος να με κοιτάζει. Δεν νομίζω, ότι περίμενε αυτή την ερώτηση.

“Τί εννοείς;”, μου είπε.

“Τί θα κάνεις, όταν δεν θα έχει χρόνο να γυμνάζεται, γιατί θα έχει παιδιά να μεγαλώσει; Τί θα κάνεις, όταν συνειδητοποιήσει, ότι τα βιντεοπαιχνίδια είναι βλακείες και ότι δεν άξιζε να χαραμίσει το χρόνο της σε αυτά; Τί θα κάνεις, όταν μετά από μια δύσκολη εγκυμοσύνη, το άλλοτε καλλίγραμμο και ποθητό της σώμα αλλάξει με τρόπο, που ούτε καν φανταζόσουν; Τί θα κάνεις, όταν θα ξενυχτάει, για να κοιμίσει τα παιδιά, γεμάτη μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια και φορώντας φαρδιά, άχαρα ρούχα και παρόλο που θα είναι σπουδαία μαμά, δεν θα έχει τόσο πολύ ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό της; Ακόμα θα την αγαπάς;”.

Σιωπή.

Ενώ μιλούσαμε, σκεφτόμουν το δικό μου γάμο. Είμαι παντρεμένος εδώ και 13 χρόνια και έχω 3 παιδιά. Δεν μπορώ να θυμηθώ, ποιες ήταν οι προσδοκίες μου για τη μελλοντική μου σύζυγο, όταν ήμουν στην ηλικία του, αλλά είμαι σίγουρος, ότι πάνω κάτω ήθελα τα ίδια πράγματα με το μαθητή μου. Και για να είμαι ειλικρινής, όταν την συνάντησα πρώτη φορά, τη βρήκα τέλεια. Θυμάμαι, ότι σκέφτηκα, πως πληρούσε όλα μου τα κριτήρια. Τα κριτήρια της γυναίκας μου δεν τα ήξερα, αλλά για να με παντρευτεί και να είναι ακόμα μαζί μου, μάλλον τα πληρούσα και εγώ.

Τώρα πια μετά από τόσα χρόνια, είμαστε διαφορετικοί. Είμαι 20 κιλά πιο παχύς, έχω αλλάξει χόμπι και συνήθειες, ροχαλίζω, δεν κλείνω την πόρτα όταν πάω τουαλέτα, ούτε είμαι εκείνος ο γοητευτικός άντρας που παντρεύτηκε η γυναίκα μου. Τα μαλλιά μου έχουν αρχίσει και αραιώνουν και όσα απέμειναν, γκριζάρουν επικίνδυνα, δεν προσέχω την εμφάνισή μου και φοράω ό, τι ρούχα βρω.

Η γυναίκα μου έχει αλλάξει κι εκείνη. Έχει γίνει χορτοφάγος (μεγάλη αλλαγή για εκείνη). Επέστρεψε στο πανεπιστήμιο για να τελειώσει τις σπουδές της, κάτι που δεν το περίμενα. Μερικές φορές δεν προλαβαίνει καν να κάνει μπάνιο εξαιτίας των παιδιών και των υποχρεώσεων. Τα καστανά μαλλιά της είναι τώρα γεμάτα άσπρες τρίχες.

Ειλικρινά, σε αυτό το στάδιο της ζωής μας, υπάρχει πολλή αγάπη, αλλά και βαρεμάρα. Όχι πάντα. Θυμάμαι μια φορά που πηγαίναμε για ψώνια με το καινούργιο της αμάξι και με έπιασε να σκαλίζω τη μύτη μου και να πετάω τα μπαλάκια στο ολοκαίνουργιο, πεντακάθαρο πατάκι. Άρχισε να ουρλιάζει και να τρέχει σαν μανιασμένη από τα νεύρα της. Έλα όμως, που πιο κάτω είχε μπλόκο η αστυνομία και μας σταμάτησαν. Της έκοψαν κλήση για υπερβολική ταχύτητα. Πώς δεν μου ζήτησε διαζύγιο ακόμα απορώ. Μου το χτύπαγε για πάνω από ένα χρόνο.

Όσο, όμως, και να έχουμε αλλάξει, δεν αποτελεί αιτία διαζυγίου. Αγαπιόμαστε πολύ, είμαστε πιστοί ο ένας στον άλλο και δεν έχουμε ιδιαίτερα προβλήματα. Αν ήθελα να συνεχίσει να πηγαίνει καλά ο γάμος μου, έπρεπε να χωνέψω, ότι η γυναίκα, που αγαπώ, δεν είναι τέλεια. Ότι αλλάζει, όπως αλλάζω κι εγώ. Μερικές φορές κάνει πράγματα, που βρίσκω ενοχλητικά. Μερικές φορές δεν συμφωνούμε σε θέματα που αφορούν την ανατροφή των παιδιών μας. Τα σώματά μας έχουν αλλάξει και αυτό είναι τρανή απόδειξη, ότι είσαι με κάποιον πολύ καιρό.

Ο μαθητής μου και εγώ μείναμε σιωπηλοί για κάμποση ώρα που μου φάνηκε αιώνας, αλλά δεν ήταν παρά λίγα λεπτά. Τελικά, τον συνεχάρη για τις μεγάλες του προσδοκίες. Η ύπαρξη υψηλών ιδανικών δεν είναι κάτι κακό. Αλλά ταυτόχρονα, δεν θα μπορούσα και να μη γελάσω με όσα άκουγα.

Η απάντησή μου; «Άκου να δεις: Είναι καλό, που ψάχνεις κάποια, που να είναι, όπως τη θες. Είναι καλό, που δεν κάνεις εκπτώσεις στα θέλω σου. Πρέπει, όμως, να συνειδητοποιήσεις, ότι η εύρεση ενός ατόμου, που να ταιριάζει στις προσδοκίες σου δεν είναι τόσο σημαντική όσο η εύρεση ενός ατόμου, με το οποίο θα μπορείς να συνεννοηθείς και να συνυπάρξεις. Η πραγματικότητα είναι, ότι θα αλλάξετε και οι δύο, όσο περνάει ο καιρός και θα πρέπει να έχεις απέναντί σου κάποια, που θα αποδεχτεί αυτές τις αλλαγές, αν θες να θεωρηθεί ο γάμος σου επιτυχημένος».

“Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι”, είπε.

Φαινόταν νευρικός.

«Ούτε εγώ είχα σκεφτεί, πριν παντρευτώ τις αλλαγές, που θα έρχονταν. Δεν είχα συνειδητοποιήσει, ότι η γυναίκα μου και εγώ θα αλλάζαμε. Όταν είσαι νέος, δεν κοιτάς μακριά. Όλα αυτά σου φαίνονται απίστευτα, ότι δεν θα συμβούν σε σένα. Παρά τις όποιες αλλαγές, σημαντικό είναι, ότι αγαπιόμαστε ακόμα. Βάζουμε στην άκρη τις προσδοκίες, που είχαμε κάποτε και μεγαλώνουμε μαζί, τρυφερά, με κατανόηση και αγάπη. Και ξέρεις κάτι; Την αγαπώ περισσότερο τώρα απ’ ότι πριν, επειδή ξέρω, ότι με δέχεται, όπως είμαι».

Δεν ξέρω, αν όσα του έλεγα είχαν νόημα για εκείνον. Ίσως θυμηθεί τα λόγια μου, όταν μεγαλώσει και πέσει στα βαθιά. Ή τουλάχιστον ελπίζω να το κάνει.

Νιώθω, ότι όποιος παντρεμένος εδώ και πολλά χρόνια διαβάσει τα παραπάνω, με καταλαβαίνει απόλυτα και ξέρει, ότι έχω δίκιο. Αν δυο άτομα δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, απλά χωρίζουν. Δεν είναι κάτι κακό. Έτσι γίνεται στις μακροχρόνιες σχέσεις. Ή κερδίζεις ή χάνεις. Δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση. Αν θες να είσαι από τους κερδισμένους της υπόθεσης, πρέπει να είσαι πρόθυμος να δεχτείς τις ατέλειες της συντρόφου σου και να ελπίζεις, ότι θα δεχτεί τις δικές σου. Αν συμβεί αυτό, σημαίνει, ότι θα ζήσετε μαζί για πάντα και η ζωή σας θα συνεχίσει να πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο.

Πηγή: scarymommy.com