11 πράγματα που ο κάθε μόνος γονιός πρέπει να ξέρει

Η ανατροφή ενός παιδιού δυσκολεύει πολλές φορές και τους δυο γονείς, πόσο μάλλον όταν ο γονιός είναι ένας και τα επωμίζεται όλα. Ακολουθούν 11 πράγματα, που όλοι οι μονογονείς γνωρίζουν ή πρέπει να μάθουν.

1. Είναι κάτι περισσότερο από το να είσαι απλά μόνος/η

Κάποιοι νομίζουν, ότι το να είσαι μονογονέας είναι απλή υπόθεση. «Δεν είναι έτσι», λέει η Φωτεινή. “Το να είσαι μόνη με ένα παιδί είναι κάτι περισσότερο από το να είσαι απλά μόνος/η. Έχεις να φροντίσεις όχι μόνο τις ανάγκες του παιδιού σου, αλλά και τον εαυτό σου με μόνο ένα μισθό, το δικό σου. Δεν υπάρχει καθόλου χρόνος για σένα, ούτε καν να αρρωστήσεις. Δεν μπορείς να λείψεις ούτε για ψώνια, γιατί τότε, ποιος θα κρατήσει το παιδί; Ντρέπεσαι να λες συνέχεια σε γονείς και γείτονες, επειδή, αν και δεν είναι δικό σου λάθος, που είσαι μόνη μαμά, εντούτοις, δεν είναι και λάθος δικό τους, για να τους φορτώνεσαι συνέχεια.

2. Δεν θεωρείσαι μόνη μαμά, όταν ο άντρας σου λείπει πολλές ώρες ή μέρες από το σπίτι

Πολλές παντρεμένες μητέρες παραπονιούνται, όταν οι σύζυγοί τους εργάζονται πολλές ώρες ή πρέπει να λείψουν από το σπίτι κάποιες μέρες λόγω δουλειάς. Συγκρίνουν, τότε, τους εαυτούς τους με τους μονογονείς κάτι, που είναι μεγάλο λάθος. Όταν έχεις ένα σύντροφο, ένα σύζυγο, ένα συνοδοιπόρο σε αυτό το ταξίδι, που λέγεται γονική μέριμνα, ακόμα κι αν λείπει τα Σαββατοκύριακα ή ολόκληρες εβδομάδες, είναι εκεί για σένα, ηθικά και οικονομικά. Δεν έχεις το άγχος να τα βγάλεις πέρα μόνη σου, ούτε να ανησυχείς, ότι τα λεφτά δεν θα σε φτάσουν να πληρώσεις το νοίκι. Για μία μόνη μητέρα, δεν υπάρχει αυτός ο σύντροφος, σύζυγος, συνοδοιπόρος. Κανείς, που να είναι υπεύθυνος για το παιδί της. Είναι μόνο εκείνη.

3. Μαθαίνεις θες, δεν θες να δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου

Η μονογονεϊκότητα έχει τα σκαμπανεβάσματα της. Είναι μία έτσι, μία αλλιώς. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει, ότι πρέπει να χαραμίσεις τη ζωή σου. Πρέπει να παλέψεις να κάνεις το καλύτερο, που μπορείς. Αυτό είναι κάτι, που σου βγαίνει αυθόρμητα από μόνο του με τον καιρό. Σου δίνει χαρά και μαθαίνεις να δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου. Προκλήσεις θα συναντήσεις πολλές, από την κοινωνία, από τους γύρω σου, από το συγγενικό-φιλικό σου περιβάλλον, αλλά υπάρχουν τόσες πολλές ωραίες στιγμές, που έχεις να ζήσεις ακόμα με το παιδί σου, που τίποτα δεν θα σε νοιάζει.

4. Η επιτυχία ή η αποτυχία είναι στο χέρι σου

Μερικές φορές το πιο δύσκολο κομμάτι της μονογονεϊκότητας είναι η πίεση, ότι πρέπει να κάνες το σωστό. Είσαι μόνη σου χωρίς βοήθεια, δεν ξέρεις, αν αυτό, που κάνεις είναι σωστό ή λάθος και δεν έχεις κανέναν να σε συμβουλεύσει ή να σε καθοδηγήσει. Αν κάτι πάει στραβά, είσαι μόνη σου. Πρέπει να βρεις μια λύση, για να διορθώσεις την κατάσταση. Όταν κάτι, πάλι, γίνει σωστά, νιώθεις περηφάνια, αλλά δεν έχεις κανέναν να το μοιραστείς και να χαρεί μαζί σου.

5. Οι μόνοι μπαμπάδες έχουν κι αυτοί τα δικά τους προβλήματα

Ο Σωτήρης, μόνος μπαμπάς με μία 5χρονη κόρη λέει, ότι αναγκάζεται να παίξει κάποια χαζά παιχνίδια με την κόρη του, προκειμένου να τα βγάλει πέρα σε κάποιες δύσκολες καταστάσεις. Ο ίδιος λέει: “Όταν πηγαίνουμε έξω για φαγητό και το παιδί θέλει να πάει στην τουαλέτα, δεν μπορώ να το αφήσω μόνο του να πάει στις γυναικείες, αλλά δεν είναι και σωστό να το πάρω μαζί μου στις αντρικές. Οπότε, τί να κάνουμε; Παίζουμε το “Κλείσε τα μάτια” και μπαίνουμε μαζί στις αντρικές τουαλέτες. Μόνος μπαμπάς και κόρη αντιμετωπίζουν παρέα πολλά θέματα, αλλά με λίγη καλή θέληση και μπόλικο χιούμορ, όλα αντιμετωπίζονται.

6. Τα παιδιά πρέπει να μπουν και λίγο στον «αυτόματο» πιλότο

Τα παιδιά μια μονογονεϊκής οικογένειας πρέπει να μάθουν από μικρά να είναι ανεξάρτητα. Είναι πολλές φορές αδύνατο για μία μόνη μητέρα ή έναν μόνο πατέρα να τους δίνει καθημερινά το 100% της αμέριστης προσοχής του. Αυτό κάνει τα παιδιά από μικρά να είναι αυτάρκη και να μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνα τους, αν χρειαστεί να λείψει για λίγο η μαμά ή ο μπαμπάς για ψώνια ή για δουλειά.

7. Είμαι περισσότερο ικανός/ή, όταν είμαι μόνος/η

Για πολλές μητέρες, η ιδέα και μόνο, ότι μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους, τις κάνει να ανατριχιάζουν. Νιώθουν, ότι αυτή η κατάσταση τις ξεπερνά και νιώθουν μεγάλη ανασφάλεια για τις ικανότητές τους ή όχι να το χειριστούν μόνες. Σε πολλές γυναίκες, όμως, συμβαίνει το αντίθετο. Η ιδέα, ότι μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους, τις γεμίζει δύναμη και αυτοπεποίθηση. Η Ελένη, μια μόνη μητέρα, λέει: “Έμεινα σε έναν πολύ δυστυχισμένο γάμο περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε, γιατί σκέφτηκα, ότι θα ήταν καλύτερο για τα παιδιά μου. Μια μέρα σκέφτηκα, ποιο μέλλον θα ήθελα για εκείνα και σκέφτηκα «Όχι αυτό πάντως, που τους προσφέρω τώρα». Φοβήθηκα την απόφαση να γίνω μόνη μητέρα, αλλά τελικά ήμουν πολύ πιο ικανή απ’ όσο νόμιζα. Βρήκα μέσα μου μια δύναμη, που δεν ήξερα, ότι είχα. Εξακολουθώ να φοβάμαι και να αγχώνομαι, αλλά πάντα βρίσκω μια λύση.

8. Η μονογονεϊκότητα μπορεί να είναι και επιλογή

Μονογονέας; Μια χαρά, πού είναι το κακό; Καμιά φορά γίνεται και από επιλογή. Παρά το φόβο και το άγχος, που έρχεται με την ανακάλυψη του ότι είσαι μόνος/η, μπορεί τελικά να συνειδητοποιήσεις, ότι η γονική μέριμνα χωρίς κάποιον στο πλευρό σου, σου ταιριάζει περισσότερο: λιγότερη ακαταστασία, μόνη σου στις αποφάσεις, σεξ με όποιον θες και πολλά άλλα. Η συντροφικότητα δεν ταιριάζει σε όλους. Χιλιάδες μόνες μητέρες στον κόσμο συμφωνούν με αυτό και το εφαρμόζουν.

9. Η κοινή επιμέλεια έχει και τα καλά της

Υπάρχουν γονείς, που έχουν την επιμέλεια του παιδιού τους εξ ολοκλήρου και άλλοι, που τη μοιράζονται με τον/την πρώην τους. Και για το γονιό και για το παιδί πιο πολύ, η δεύτερη επιλογή είναι σαφώς καλύτερη. Στην κοινή επιμέλεια μπορούν και οι δύο πλευρές να αφιερώσουν χρόνο στον εαυτό τους, να χαλαρώσουν ή να βγουν μια βόλτα να ξεδώσουν. Δεν σημαίνει, ότι αγαπάς λιγότερο το παιδί σου, όταν το δίνεις στον πατέρα, για να χαρίσεις στον εαυτό σου λίγες ώρες ελευθερίας, ίσα ίσα, που μαζεύεις δυνάμεις, για να μπεις δυναμικά στο παιχνίδι, όταν το παιδί γυρίσει σε εσένα. Μερικές φορές η κοινή επιμέλεια μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω στις ζωές όλων σας, αλλά με το χρόνο, με υπομονή και σκληρή δουλειά, όλα θα μπουν σε πρόγραμμα.

10. Η προσπάθεια να γεμίσεις το κενό του γονιού, που λείπει μπορεί να είναι συγκλονιστική

Η μονογονεϊκότητα από την άλλη δεν είναι πάντα επιλογή. Μπορεί να γίνει και ανάγκη, όπως σε περίπτωση θανάτου του ενός γονιού. Σε αυτή την περίπτωση, έχεις να διαχειριστείς το πένθος σου, αλλά και ένα παιδί, που αντιμετωπίζει μια πρωτόγνωρη και φοβερά στρεσσογόνα κατάσταση. Η Ευτέρπη, χήρα εδώ και δύο χρόνια λέει: “Οι άνθρωποι υποθέτουν, ότι είμαι χωρισμένη, αλλά είμαι χήρα. Ο γιος μου δεν είχε γεννηθεί ακόμα, όταν ο άντρας μου πέθανε. Ακόμα και τώρα χωρίς το μπαμπά του, του μιλάω συνέχεια για εκείνον, για να του δημιουργήσω «αναμνήσεις», που δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσει από μόνος του”.

11. Ακόμα και η πιο απλή απόφαση σου φαίνεται βουνό

Για κάποια, η ευκαιρία να ξεκινήσει ξανά τη ζωή της από την αρχή χωρίς την παρουσία ενός συντρόφου μπορεί να φέρει αισθήματα ανακούφισης, ακόμα και χαρά – αλλά για κάποια, που έχασε το σύντροφό της απροσδόκητα, είναι τα μικρά πράγματα, που λείπουν περισσότερο. Η Μαρία στα 28 της με 4 παιδιά «λύγισε» στην ιδέα, ότι ο άντρας της πεθαίνει. Όταν τον έχασε, η ζωή της άλλαξε απίστευτα. Έπρεπε να διαχειριστεί καταστάσεις και να πάρει αποφάσεις, που δεν ήξερε, αν ήταν έτοιμη να πάρει. Είχε βέβαια αρκετή βοήθεια από την οικογένειά της, αλλά όταν η πόρτα του σπιτιού της έκλεινε, έμενε μόνη με τα 4 παιδιά της. Η λήψη αποφάσεων ήταν ό, τι τη δυσκόλεψε περισσότερο και πιο πολύ όχι η λήψη μεγάλων αποφάσεων, όπως το αν πουλήσει το σπίτι της και μετακομίσει, όσο οι αποφάσεις πάνω σε μικρά, καθημερινά θέματα. Όσο πιο πολλές αποφάσεις καλείτο να πάρει, τόσο περισσότερες προκλήσεις αντιμετώπιζε: από το τί θα φάνε για βράδυ μέχρι τί πρέπει να αγοράσουν από το σούπερ μάρκετ. «Είμαι η μόνη, που φέρνει χρήματα τώρα πια σπίτι, οπότε πρέπει να σκέφτομαι δύο και τρεις φορές, πώς θα τα ξοδέψω».