Διαζύγιο και μετοίκηση στο εξωτερικό: Χρειάζεται υπογραφή πατέρα για να πάρω μαζί μου το παιδί;

Καλησπέρα σας

Είμαι μια χωρισμένη μητέρα 45 ετών και αυτό τον καιρό είμαι και άνεργη. Σκέφτομαι να μετακομίσω στο εξωτερικό, γιατί ξέρω τη γλώσσα και έχω και συγγενείς εκεί, αλλά πιστεύω, ότι ο άντρας μου δεν θα συμφωνήσει να υπογράψει να πάρω την κόρη μου, που είναι 12 χρονών μαζί μου. Το είχα προσπαθήσει και πριν από 4 χρόνια, που ακόμα δεν είχαμε διαζύγιο και ενώ είχα βρει δουλειά στο εξωτερικό.

Γύρισα τελικά μετά από ένα μήνα πίσω, γιατί δεν γίνεται να είμαι μακριά από το παιδί μου. Στο ενδιάμεσο, δούλεψα με σύμβαση τρία χρόνια σχεδόν στο δημόσιο και πάω και νυχτερινό σχολείο, για να πάρω ένα πτυχίο. Το διαζύγιο έχει βγει εδώ και δυο χρόνια περίπου, συναινετικό και έχει οριστεί διατροφή 100 ευρώ το μήνα και περίπου 70 επιπλέον δίνει για το φροντιστήριο ξένης γλώσσας της μικρής. Έχει δικαίωμα να την παίρνει κάθε σαββατοκύριακο, αλλά από μόνος του ήθελε να το κάνουμε κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο.

Έχει πολύ καλή σχέση με τη μικρή, δεν μπορώ να πω, και την αγαπάει, αλλά εμείς εδώ δεν μπορούμε να επιβιώσουμε και γι’ αυτό σκέφτομαι να φύγω στο εξωτερικό, όπου ξέρω τη γλώσσα και θα έχω και τη στήριξη των συγγενών μου, που μένουν εκεί, για να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα και τη ζωή μας καλύτερη.

Πριν τέσσερα χρόνια, όταν είχα φύγει, ήμουν άνεργη και γραμμένη στο κοινωνικό παντοπωλείο. Με άφησε να φύγω τότε με την προϋπόθεση, ότι θα τον πάρω μαζί μου. Αρνήθηκα, γιατί είχαμε χωρίσει οριστικά και γιατί αυτό θα σήμαινε, ότι θα έπρεπε να μας φιλοξενήσουν οι δικοί μου άνθρωποι και αυτόν μαζί για όσο διάστημα χρειαστεί, να δουλεύω εγώ, για να μας ταΐζω, γιατί δεν ξέρει τη γλώσσα και να φροντίσω να μάθει και τη γλώσσα, να του βρω δουλειά και μετά σπίτι, αφού θα έχει μαζέψει πρώτα τα απαραίτητα χρήματα, για να μπορεί να το κάνει αυτό.

Τώρα, το θέμα μου είναι, ότι η υγεία μου έχει επιβαρυνθεί πολύ από την πολλή δουλειά, έχω και χαρτιά από δημόσιο νοσοκομείο, που το αποδεικνύουν και ότι όλους τους λογαριασμούς μου και τα χρέη μου τα έχω κάνει διακανονισμό. Αυτά σε περίπτωση, που πάμε σε δικαστήριο μαζί με την κάρτα ανεργίας, μπορώ να τα προσκομίσω.

Αλλά αν δεν συμφωνήσει, γιατί λογικό είναι να θέλει να βλέπει το παιδί του, τί μπορώ να κάνω εγώ; Πρέπει να κάνουμε δικαστήριο; Δεν του έχω πει ακόμα τίποτα, γιατί θέλω να τελειώσει αυτή η σχολική χρόνια, να πάρω το πτυχίο μου και για να μην έχει προβλήματα η μικρή μου με τον πατέρα της, γιατί θα τη ρωτάει και θα την κάνει να αισθάνεται άσχημα, που θέλουμε να φύγουμε. Πως πιστεύετε, ότι νομικά πρέπει να το χειριστώ αυτό το θέμα;

Σας ευχαριστώ

Απαντάει η δικηγόρος κυρία Ζωή Παυλίδου

Αγαπητή φίλη,

Το ερώτημα που θέτετε είναι ιδιαίτερα επίκαιρο. Η εγκατάσταση στο εξωτερικό ενδιαφέρει σήμερα πολλούς μονογονείς, οι οποίοι αποβλέπουν σε ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους και τα παιδιά τους.

Καταρχήν, θα πρέπει να θεωρήσει ως δεδομένο κανείς, ότι ο έχων την αποκλειστική επιμέλεια (όχι απαραίτητα το σύνολο της γονικής μέριμνας) του τέκνου έχει και το δικαίωμα ελεύθερης επιλογής του τόπου διαμονής του, είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό. Εν προκειμένω, αναφέρετε, ότι έχει εκδοθεί συναινετικό διαζύγιο. Συνεπώς, με την απόφαση του διαζυγίου έχει επικυρωθεί και η διάταξη του συμφωνητικού που σας ανατίθεται η αποκλειστική επιμέλεια. Το επόμενο βήμα είναι να προβείτε στην έκδοση διαβατηρίου για το παιδί στο αρμόδιο τμήμα της Ελληνικής Αστυνομίας, χωρίς

την σύμπραξη και συνυπογραφή του πρώην συζύγου σας και πατέρα του παιδιού. Την διαδικασία αυτή θα την ολοκληρώσετε αποκλειστικά μόνη σας. Όταν με το καλό έχετε στα χέρια σας το διαβατήριο, θα ενημερώσετε, είτε προφορικώς είτε εγγράφως, τον πατέρα του παιδιού για την απόφασή σας να μεταναστεύσετε, και θα τον καλέσετε να μεταρρυθμίσετε από κοινού εξωδικαστικά τον τρόπο, τόπο και χρόνο του δικαιώματος επικοινωνίας του, το οποίο θα το προσαρμόσετε στις νέες συνθήκες ζωής σας, δηλαδή στην διαμονή σας πια στο εξωτερικό. Προτιμητέα λύση στην περίπτωση αυτή είναι η αποστολή ενός εγγράφου, προκειμένου να έχετε αργότερα αποδείξεις. Εάν ο πατέρας δεν συμφωνήσει με τη μεταρρύθμιση και έχει γενικότερα αντιρρήσεις με την εγκατάστασή σας στο εξωτερικό, το οποίο άλλωστε είναι λογικό και αναμενόμενο, και πάλι αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι εσείς δεσμεύεστε να μην εγκαταλείψετε την χώρα και να αναμένετε μέχρι να τον μεταπείσετε. Να θυμάστε ότι κανείς δεν μπορεί να σας υποδείξει το εάν και που θα εγκατασταθείτε και πολύ περισσότερο να σας το απαγορεύσει. Αντίθετα, θα του καταστήσετε σαφές ότι εκ των πραγμάτων πλέον θα αδυνατείτε να τηρείτε τους χρόνους επικοινωνίας και θα αναχωρήσετε με το παιδί για το εξωτερικό. Ναι μεν έχετε τη δυνατότητα να ασκήσετε κι εσείς αγωγή μεταρρύθμισης του δικαιώματος επικοινωνίας, ωστόσο δεν βρίσκω τον λόγο να επιβαρύνεστε εσείς με επιπλέον έξοδα (δεδομένων των εξόδων που ούτως ή άλλως θα προκύψουν λόγω της μετεγκατάστασής σας και της ήδη κακής οικονομικής σας κατάστασης), τη στιγμή μάλιστα που από την πλευρά σας θα τον έχετε ήδη προηγουμένως καλέσει καλόπιστα να λύσετε το ζήτημα εξωδικαστικά. Σε κάθε περίπτωση, εκείνος ως δικαιούχος της επικοινωνίας έχει το πρωταρχικό δικαίωμα να ασκήσει αγωγή μεταρρύθμισης, κατόπιν της οποίας θα οριστεί νέος τρόπος, τόπος και χρόνος επικοινωνίας (με φωνητικές και μέσω βίντεο κλήσεις κ.λπ.) με το παιδί.

Κατόπιν των παραπάνω, μπορείτε να ξεκινήσετε να δρομολογείτε την όλη διαδικασία, προκειμένου να έχετε μία όσο το δυνατόν πιο ομαλή μετάβαση στο εξωτερικό.

Σε περίπτωση που τα ζητήματα που ανακύψουν στην υπόθεσή σας γίνουν πιο σύνθετα, θα απαιτηθεί οπωσδήποτε η συνδρομή δικηγόρου.

Ζωή Παυλίδου
Δικηγορικό Γραφείο
Ζωής Παυλίδου & Συνεργατών
Δικηγόρος παρ’ Εφέταις
Μητροπόλεως 47, Τ.Κ. 54623
Θεσσαλονίκη.
Τηλέφωνο: 2310 275465
Fax : 2310 271191
E-mail: pzoi@hotmail.com