Άρνηση εξέτασης DNA σημαίνει αποδοχή πατρότητας;

Σε πολλές περιπτώσεις που υφίσταται τεκνοποίηση εκτός γάμου, ο βιολογικός πατέρας του τέκνου αρνείται ν’αναγνωρίσει το γεγονός της πατρότητος. Οι λόγοι είναι συνηθέστερα ψυχολογικοί και έγκεινται στη εδραία του πεποίθηση ότι δεν είναι ο πατέρας του τέκνου, αλλά και πολλάκις συμφεροντολογικοί, προκειμένου ο βιολογικός πατέρας να αποφύγει τις υποχρεώσεις του απέναντι στο τέκνο (διατροφή κ.τ.λ.).

Σ’αυτή την περίπτωση η μητέρα του τέκνου ή και το ίδιο το τέκνο (σημειωτέον ότι το δικαίωμα της μητρός αποσβέννυται πέντε έτη μετά τον τοκετό ενώ για το τέκνο ένα έτος μετά την ενηλικίωσή του) δύνανται να ζητήσουν δικαστικά τη αναγνώριση της πατρότητος.

Στην περίπτωση λοιπόν άσκησης αγωγής πατρότητος, σχεδόν πάντα το Δικαστήριο διατάσσει ιατρική πραγματογνωμοσύνη με εξέταση γενετικού υλικού (το συνήθως λεγόμενο “τεστ dna”) από τον πατέρα και το τέκνο (οι περιπτώσεις αιτήματος αναγνώρισης μητρότητος είναι ελάχιστες, αν όχι ανύπαρκτες, διότι κατά το Νόμο η μητρότητα τεκμαίρεται με τη γέννηση π.χ. σε περίπτωση που ένα τέκνο πιστοποιήθηκε ότι γεννήθηκε από κάποια γυναίκα, αλλά στην πραγματικότητα ήταν «αντικείμενο πωλήσεως» από άλλη γυναίκα).

Δείτε σχετικά: Τεστ πατρότητας: Γίνεται χωρίς τη συναίνεση του άλλου γονιού;

Eπειδή η πιθανότητα να αρνηθεί ο πατέρας να συμπράξει στη λήψη και στη σύγκριση γενετικού υλικού με αυτό του τέκνου, είναι σοβαρή, ο Νόμος  (άρθρο 615 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας) ορίζει ότι «αν ένας διάδικος, χωρίς να έχει ειδικούς λόγους υγείας, αρνείται να υποβληθεί στις πρόσφορες ιατρικές εξετάσεις, με γενικά αναγνωρισμένες επιστημονικές μεθόδους, που του επιβλήθηκαν από το Δικαστήριο ως αναγκαίο αποδεικτικό μέσο για τη διαπίστωση της πατρότητας ή της μητρότητας, οι ισχυρισμοί του αντιδίκου του λογίζεται ότι έχουν αποδειχθεί».

Ακριβώς, επειδή δεν δικαιολογείται η άρνηση υποβολής στις εξετάσεις που διατάσσονται ο Νόμος θεωρεί πως αυτός που αρνείται κατ’ουσίαν λέει ψέμματα ή εξ αντιδιαστολής, ότι ο αιτούμενος της αναγνώρισης πατρότητος, έχει δίκιο.

Πρακτικά, η άρνηση του υπόχρεου, εφόσον του επιδίδεται η απόφαση του Δικαστηρίου που διατάσσει την εξέταση, πιστοποιείται από την έκθεση του πραγματογνώμονα ότι ο πατέρας ηρνήθη να προσέλθει, συνεπώς η εξέταση είναι αδύνατη, οπότε πλέον ο αιτούμενος την αναγνώριση πρέπει να επαναπροσδιορίσει το Δικαστήριο της αναγνώρισης και να προσκομίσει κατά τη συζήτηση της κλήσης (δηλ. κατά την εκδίκαση της υποθέσεως μετά την έκθεση του πραγματογνώμονα) την έκθεση που αποδεικνύει ότι ο αντίδικος αδικαιολόγητα αρνήθηκε να εξετασθεί.

Μόλις γίνει η διαπίστωση των προϋποθέσεων υπό του Δικαστηρίου, θα εκδοθεί σχετική απόφαση που θα κάνει δεκτή την αγωγή αναγνώρισης πατρότητος, θεωρώντας ομολογημένους τους ισχυρισμούς του αιτούντος.

Συνεπώς, πράγματι, πρακτικά,  σε αποδεικτικό επίπεδο, ή άρνηση εξέτασης -βάσει αποφάσεως Δικαστηρίου μόνον- σημαίνει αναγνώριση πατρότητος.

Νίκη Ροδίτη-Δικηγόρος
Δικηγορικό γραφείο Κωνσταντίνου Χάνου-Νίκης Ροδίτη
Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού 4, Χαλκίδα
Τηλέφωνο: 22210-76788
Web: www.kostashanos-nikiroditilawoffice.gr