Ο ήρωάς μου για το 2020 είναι αυτός ο πιτσιρικάς…που στεκόταν δίπλα στον πατέρα του και πουλούσε φρούτα…

Από τον Κώστα Μανιάτη

Χθές το πρωί πήγα στη Λαϊκή…Κάπου εκεί στους πάγκους υπήρχε αυτός ο πιτσιρικάς ( που βλέπεις δεξιά στον πάγκο μακριά στη φωτογραφια) ο οποίος στεκόταν δίπλα στον πατέρα του και πουλούσε φρούτα…

Αυτός φίλε ειναι ο ΗΡΩΑΣ μου για το 2020.Αυτός ο αρχηγός που είναι 13 χρονών και σηκώθηκε στις 6 το πρωι να βοηθήσει τον πατέρα του. Αυτός που έμεινε μέχρι τις 4 το μεσημέρι για να μαζέψει τον πάγκο… Αυτός που ο πατέρας του μου είπε με περηφάνια: «ειναι δουλευταράς και κερνάει και καφέ την αδερφή του επειδη βγάζει μεροκάματο»

Η μοναδική μου ελπίδα οτι κάποια στιγμή αυτή η χωρα θα βγεί απο τα σκατά που βρίσκεται, είναι αυτός ο πιτσιρικάς. Που βγήκε στη ΛΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ την ώρα που οι φίλοι του σηκώθηκαν στις 11:00 και γκρίνιαξαν στη μάνα τους γιατί τους έφερε να φάνε κουλούρι, ενώ ήθελαν τυροπιττα. Που χαμογελούσε όταν ο κόσμος αγόραζε και σκιζόταν στη δουλειά, την ίδια ώρα που άλλοι μεγαλύτεροί του έχουν χορτάσει αμπελοφιλοσοφία στα καφέ.

Γκρίνιαζα οτι δεν ήθελα να πάω για δουλεια χθες Σαββατιάτικα μέχρι που είδα αυτόν τον τυπάκο. Και μετά το βούλωσα και μπήκα στο αυτοκινητο με τη σκέψη οτι η μόνη λύση, είναι να ανακαλύψουμε ξανα το νόημα της σκληρής δουλειάς όπως κάνανε οι παππούδες μας. Της κανονικής δουλειάς και όχι τα ευκολάκια και φούμαρα που μας πουλάνε διάφοροι πολιτικοί που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στην ζωή τους. Ευχαριστω τον πιτσιρικά που μου το θύμισε…Σκέψεις ενός πελάτη μας….