ΝΑΙ να είσαι καλή σύζυγος και μητέρα, αλλά μην ξεχνάς να είσαι γυναίκα, μην ξεχνάς τον εαυτό σου

ΜΕ ΞΕΧΑΣΑ.
Ήμουν ενα όμορφο νεαρό κορίτσι στα 26 μου ερωτεύτηκα και έφτιαξα το σπίτι μου.

Ο άντρας μου μορφωμένος, αφοσιώθηκα στον σύντροφό μου και στο να μεγαλώσω τα παιδιά μου, έδωσα τον εαυτό μου πλήρως με όλη την αγάπη της γυναίκας και της μητέρας.

Σταμάτησα να σκέφτομαι τον εαυτό μου. Ο σύζυγός μου αν κι μορφωμένος ήταν αντίθετος να συνεχίσω την δουλειά μου και την καριέρα μου, δεσμευμένη στην οικογένειά μου φροντίζοντας τα πάντα. Τότε άρχισα να ξεχνώ τον εαυτό μου.

Ναι, ξέχασα τον εαυτό μου για να φροντίζω τα παιδιά μου, να τα εκπαιδεύω, να φροντίζω τις ανάγκες τους, έγινα εξαιρετική μητέρα. Ήταν δική μου ευθύνη ως μητέρα, ήθελα να μεγαλώσω πολύτιμους ανθρώπους.

Ξέχασα τον εαυτό μου, για πολλά χρόνια, ίσως, δεκαετίες χωρίς να το καταλάβω, το μυαλό μου και το σώμα μου άλλαζε μεγάλωσα χωρίς να το καταλάβω, ένα ατύχημα μου δημιουργούσε άγχος και κρίσεις πανικού, όλοι ήταν αδιάφοροι, το ένστικτό μου με προειδοποίησε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, ωστόσο δεν το άκουσα.

Ξέχασα τον εαυτό μου, όταν μεγάλωσαν τα παιδιά μου, αφοσιωθηκα στο να κάνω τις ανάγκες τους: να φροντίζω τα εγγόνια και να φτιάχνω γεύματα, συνοδευόμενα από φωνές και κακομεταχείριση από αυτούς στους οποίους έδωσα τόση αγάπη. Δεν ήμουν τίποτα για αυτούς.

Ξέχασα τον εαυτό μου… και σήμερα ο σύντροφός μου θέλει να με εγκαταλείψει, γιατί έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του με τα παιδιά, δεν έχει πλέον δεσμεύσεις γιατί έχει ήδη τελειώσει τη δέσμευσή του ως πατέρας.

Ξέχασα τον εαυτό μου και δεν συνειδητοποιησα ότι ο σύντροφός μου με είχε ήδη εγκαταλείψει πριν από πολλά χρόνια,
Τώρα, μόνη εγκαταλελειμμένη, στην πόρτα του γήρατος γεμάτη αρρώστιες.

Γυριζω πίσω το χρόνο και βλέπω τη ζωή μου, ήμουν σύζυγος και μητέρα που είχα προσφέρει τη ζωή μου για την οικογένειά μου, πίστεψα ότι ήμουν σημαντική για την οικογένειά μου, αλλά δεν ήταν έτσι.

Αν μπορούσα να σου δώσω μια συμβουλή, φίλη, νοικοκυρά, αφιερωμένη στον άντρα σου και στα παιδιά σου, θα ήταν ότι, ΝΑΙ να είσαι καλή σύζυγος και μητέρα, αλλά μην ξεχνάς να είσαι γυναίκα, μην ξεχνάς τον εαυτό σου, να βρεις δουλειά για να μην εξαρτάσαι από κανέναν κι από τίποτα.
Μην αφήσεις τη ζωή να σου πάρει τα καλύτερα χρόνια, να θυμάσαι ότι έχεις μόνο τον εαυτό σου.!

Και σταμάτησα να γράφω.
Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και με ένα κόμπο στο λαιμό, έκλαψα και έκλαψα… την αγκάλιασα και της ζήτησα συγγνώμη που την εγκατέλειψα.
Σ. Καλκατζάκος