Χώρισα πριν λίγο καιρό και δεν είχα ιδέα πόσο όμορφα θα ένιωθα με εμένα

Είναι Παρασκευή βράδυ και κάθομαι στον κήπο βλέποντας το σκυλί μου να σκάβει τις γλάστρες. Μαγείρεψα κοτόπουλο, έφαγα με τα παιδιά και μετά έφυγαν για να περάσουν το Σαββατοκύριακο με τον πατέρα τους.

Καθώς έφτιαχναν τα ρούχα που θα έπαιρναν μαζί τους για τις επόμενες δύο μέρες, έβλεπα το χάος στο δωμάτιο τους και ξεκίνησα να αγχώνομαι. Θα μπορούσα να καθαρίσω τις επόμενες μέρες όπου δεν θα ήταν τα παιδιά εδώ, οπότε με περίμενε ένα πολύ ευχάριστο διήμερο. Παρόλα αυτά ένιωθα ηρεμία και ήμουν ευγνώμων που είχα φτάσει στο σημείο, που δεν πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσα να υπάρξω.

Ο ήχος από τα γέλια δεν υπήρχε στο χώρο, ούτε η φασαρία. Υπήρχε μόνο η σιωπή και οι σκέψεις μου.

Αυτή ακριβώς ήταν και η σκέψη που ένιωθα ότι με έκοβε στα 2, όταν με τον πατέρα τους αποφασίσαμε να χωρίσουμε πριν από 2 μήνες περίπου. Προσπαθήσαμε να μείνουμε μαζί για να μην χαλάσουμε την οικογένεια μας και το μόνο που καταφέραμε ήταν να χάσουμε πολύτιμο χρόνο με τα παιδιά μας.

Είχα εντυπωσιαστεί με τη σκέψη ότι μου έλειπαν τα παιδιά μου, γιατί ήξεραν ότι δεν θα ήταν μαζί μου μερικές μέρες σε συχνή βάση. Έτσι μπόρεσα να καταλάβω το ότι φοβόμουν να μείνω μόνη με τον εαυτό μου. Ο ήχος της σιωπής δεν μπορούσε να βλάψει μόνο τα αυτιά μου, αλλά μπορούσε να πληγώσει την καρδιά μου επίσης. Ήμουν μόνη παρέα με τις σκέψεις μου σε ένα μεγάλο σπίτι, έπειτα από ένα χωρισμό. Ήταν αρκετά δύσκολο για εμένα να το διαχειριστώ.

Είχα σκέψεις με εμένα και τον πρώην μου να συναντιόμαστε τυχαία στο δρόμο και να ανταλλάζουμε ένα ψυχρό χαμόγελο. Φαντάστηκα ότι ήταν σειρά του να πάρει τα παιδιά και πως έβλεπα το αυτοκίνητο του να απομακρύνεται. Ένιωσα να κλαίω, γιατί δεν ήξερα τι να κάνω μόνη μου, για τις επόμενες 48 ώρες.

Δεν είχα ιδέα αν θα ήμουν καλά, μέχρι που έφτασε η μέρα. Δεν συναντηθήκαμε τυχαία έξω και δεν ανταλλάξαμε ψυχρά χαμόγελα. Ήρθε σπίτι, έμεινε για φαγητό και μετά πήρε τα παιδιά σπίτι του. Πέρα από τις νέες συνθήκες στη ζωή μας, πιστεύω ότι και οι δύο έχουμε την ανάγκη να νιώθουμε οικογένεια και είμαι χαρούμενη για τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε τα Σαββατοκύριακα μας. Ξέρω ότι δεν είναι ότι πιο εύκολο ανάμεσα σε άλλα πρώην ζευγάρια.

Το πρώτο Σαββατοκύριακο μόνη μου αποφάσισα να κάνω όλες τις δουλειές του σπιτιού. Καθάρισα, μαγείρεψα και βγήκα για φαγητό με φίλους. Έκανα μάσκα ομορφιάς και όταν τα μάτια μου έκλειναν από τη νύστα, με πήρε ο ύπνος στον καναπέ. Άφησα ακόμα και το σκυλί να κοιμηθεί μαζί μου.

Ξύπνησα και ένιωσα ότι κοιμήθηκα πρώτη φορά σωστά μετά από μια δεκαετία. Κανείς δεν έκανε φασαρία και υπήρχε επιτέλους ζεστό νερό για να κάνω μπάνιο. Δεν είχα κανονίσει κάτι, έκλαψα λίγο γιατί ένιωθα μόνη αλλά παρόλα αυτά δεν ένιωθα άσχημα.

Τότε συνειδητοποίησα, ότι θα ήμασταν όλοι καλά.

Μου έλειπαν τα παιδιά μου. Μου έλειπε να ξυπνάω και να ακούω τις φωνές τους το πρωί. Μου έλειπε η μυρωδιά τους και οι θόρυβοι που έκαναν όλες τις ώρες. Μου έλειπε που δεν ήταν εδώ να φάμε πρωινό όλοι μαζί και να παίξουμε μετά στην αυλή. Υπάρχει όμως κάτι που ανακάλυψα όσο έμενα μόνη μου τα Σαββατοκύριακα, το πόσο πολύ μου είχε λείψει ο εαυτός μου.

Νιώθω χαρούμενη και ελεύθερη γιατί πιστεύω ότι βρίσκομαι στο σημείο που ήθελα πάντα να είμαι, και ειλικρινά δεν έχω επιλογή να είμαι συνέχεια μόνη. Έπειτα από 20 χρόνια γάμου προσπαθώ να βρώ τρόπους που θα με κάνουν να νιώσω καλύτερα και να βρώ τον πραγματικό μου εαυτό.

Με αναζωογονεί και το θεωρώ απαραίτητο.

Οι στιγμές που αναρωτιέμαι αν κάναμε λάθος έρχονται, φεύγουν και νιώθω ακόμα θλίψη και πόνο για το χωρισμό. Αλλά αρνούμαι να περάσω όλο μου το χρόνο μόνη, να λυπάμαι τον εαυτό μου τη στιγμή που τα παιδιά είναι με τον φανταστικό πατέρα τους. Το χρειάζονται και εκείνα και αυτός, γι αυτό και πρέπει να είμαι άνετη όταν θα λείπουν από το σπίτι.

Πηγή: http://www.scarymommy.com/