Χωρίς σύνορα

Ξαναμπήκε η ζωή μέσα της όπως το φως σε ένα κατασκότεινο γεμάτο χρώματα δωμάτιο. Ήταν η στιγμή που αντίκρισε τα μάτια του. Αχ εκείνα τα μάτια. Ένιωθε τα βολτ να διαπερνούν το κορμί της, το φόντο θόλωσε και μόνο εκείνος φαινόταν καθαρά. Η χαριστική βολή το χαμόγελό του. Σαν σφαίρα που διαπέρασε την εφηβική καρδιά της.Της έδωσε το πρώτο σκίρτημα. Το στομάχι της δέθηκε κόμπος, ένιωσε πως ήθελε να κάνει εμετό και η καρδιά της άρχισε να χτυπάει σε τρελούς ρυθμούς. Ζαλίστηκε. Τα γόνατά της δεν την κρατούσαν άλλο. Κάθισε στον πάγκο έξω από την αίθουσα με τα εκθέματα να πάρει μια ανάσα. Τόση ώρα ήταν σαν να μην ανέπνεε.

Από την Κίττυ

Συνέχισε την ξενάγηση αλλά τα μάτια της έψαχναν εκείνον. Τον ξαναείδε. Πάλι τα ίδια. Αυτή τη φορά ίδρωσαν οι παλάμες της. Τα βλέμματά τους διασταυρώθηκαν ξανά. Του χαμογέλασε. Όταν το συνειδητοποίησε της κόπηκε μαχαίρι, έγινε κόκκινη σαν πελτές και προσπάθησε να κρύψει την αμηχανία της όπως όπως. Γύρισαν στο Ξενοδοχείο.

Το καλοκαίρι πριν κλείσει τα 18 της, χτύπησε πάλι το τηλέφωνο.
“Αγάπη μου πρέπει να σου πω κάτι. Κάτι σημαντικό, φοβάμαι αλλά πρέπει. Καταρχάς σε αγαπώ πάρα πολύ, το ξέρεις αυτό, το ξέρω ότι το ξέρεις. Καρδούλα μου σου είπα ένα ψέμα, αλλά το έκανα για να μη σε χάσω. Έρωτά μου δεν είμαι 28 χρονών όπως σου είπα, αλλά 38. Καρδούλα μου είσαι καλά;”

“Καλά είμαι, σε αγαπάω αλλά θέλω λίγο χρόνο. Θα μιλήσουμε μετά οκ;”

….

Χάθηκε η επικοινωνία.
Τον απομάκρυνε λέγοντάς του ότι βρήκε άλλον και πως είναι έγκυος και θα παντρευτεί. ΨΕΜΑΤΑ. Φοβόταν, πληγώθηκε, πονούσε, πέθανε μέσα της χίλιες φορές. Εκείνος σταμάτησε να…

Η συνέχεια εδώ

*το παραπάνω κείμενο είναι κομμάτι της συνεργασίας μας με το thebluez.gr. Για θέματα αναδημοσίευσης και πνευματικής ιδιοκτησίας, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί τους.