fbpx

Χήρα μαμά ετών 25

| 18 Νοεμβρίου 2013
ADVERTISEMENT

Μία νέα χήρα μαμά αφήνει ένα μικρό φωτάκι αναμμένο στη μνήμη της για τον σύντροφό της που δεν είναι στη ζωή, ακόμη κι όταν βρίσκει ξανά τον έρωτα.

Λένε πως οι νύχτες είναι απροσπέλαστες οπότε όταν ο άντρας μου, έφυγε από τη ζωή, αποφάσισα να κοιμάμαι στο δωμάτιο του μικρού μας γιού. Άπλωσα καινούρια φρεσκοπλυμένα σεντόνια στο στρωματάκι στο πάτωμα καθώς σκεφτόμουν πως τέτοια ώρα πήγαινε κρυφά στο ψυγείο και έτρωγε σοκολάτες. Σχεδόν μπορούσα να ακούσω το περιτύλιγμα κι εμένα να τον μαλώνει που πετάει το χαρτί κάτω από τον καναπέ αντί να το πάει στα σκουπίδια.


ADVERTISEMENT

Πηγαίνοντας στη κουζίνα να πιω νερό, βρήκα κάτω από την πολυθρόνα ένα ακόμη ασημόχαρτο. Έσκυψα να το μαζέψω αλλά δεν το πέταξα. Το κράτησα στα χέρια μου και το κρατούσα ακόμη όταν ξύπνησα. Τελικά είχαν δίκιο, οι νύχτες ήταν δύσκολες.

Μόλις ο άντρας μου πέθανε, οι περισσότεροι άνθρωποι μου είπαν πως δεν πρέπει να κρατάς τη λύπη μέσα σου και ότι θα πρέπει να την εκδηλώνεις και να μην φοβάσαι να κλάψεις και να χτυπηθείς. Κι έτσι έκανα. Έκλαιγα παντού. Στο αμάξι, στο μπάνιο, καθώς περπατούσα, ενώ έπεφτα στο κρεβάτι να κοιμηθώ, οπουδήποτε δεν με έβλεπε το παιδί. Δεν το έκανα επειδή μου το είπαν οι άλλοι, αλλά επειδή έτσι μου έβγαινε. Επειδή δεν υπήρχε κάτι άλλο να κάνω, δεν μπορούσα να ξεσπάσω αλλιώς. Δεν είχε σημασία που ήμουν 25, θα μπορούσα να είμαι 95 ο πόνος δεν θα είχε καμία διαφορά.

Σύντομα τα δάκρυά μου, διαδέχθηκε η σοβαρότητα. Άνοιξα τη πόρτα του σπιτιού μου για πρώτη φορά μετά από ένα μήνα και βρήκα ένα γραμματοκιβώτιο γεμάτο γράμματα και λογαριασμούς μερικοί από τους οποίους ήταν δικοί του. Σύμφωνα με την αλληλογραφία μου, ο άντρας μου ζούσε ακόμη. Αν ήταν εκεί μαζί μου, θα του έδινα τους φακέλους. Τώρα απλώς στεκόμουν στην εξώπορτα και τους κρατούσα.


ADVERTISEMENT

Συνειδητοποίησα πως έπρεπε να μάθω να ζω χωρίς τον άντρα μου. Τότε κατάλαβα πως υπήρχε ζωή και έξω από το σπίτι μας αλλά και μέσα σε αυτό. Τότε άναψα ένα φωτάκι μέσα μου για εκείνον.

Την επόμενη μέρα γύρισα στο γραφείο. Οι ίδιοι άνθρωποι που είχα αφήσει ήταν εκεί. «Κανείς δεν πέθανε» είπα μέσα μου. Δεν ξέρω γιατί έκανα τη σύγκριση, μου βγήκε αυθόρμητα. Σύντομα η σοβαρότητα που ένιωθα, αντικαταστάθηκε από πικρία. Ήθελα απλώς να κάνω τη δουλειά μου και να φεύγω. Όμως οι ζωντανοί συνάδελφοι είχαν άλλα σχέδια. Όλοι τους, νέοι γύρω στα 20 ελεύθεροι και πολύ υποστηρικτικοί. Με κάλεσαν να πάω μαζί τους για ποτό, μέχρι που με παρότρυναν να χορέψω. Ξέρω ότι το έκαναν με τις καλύτερες προθέσεις αλλά εκείνη τη στιγμή τους μίσησα. Τους μισούσα που γελούσαν και χόρευαν. Τους μισούσα που ήταν ευτυχισμένοι και χόρευαν, που δεν είχαν παιδί να τους ρωτάει 320 φορές τη μέρα που είναι ο μπαμπάς, τους μισούσα που ένιωθαν οίκτο για μένα, τους μισούσα που υπήρχαν. Τους άφησα σύξυλους και γύρισα σπίτι.

Έτσι συνεχίστηκε η κατάσταση, σπίτι δουλειά, δουειά, σπίτι. Μια μέρα χάλασε το αμάξι μου και πήρα το τρένο για τη δουλειά. Κι η πιο άτυχη μέρα εξελίχθηκε στην πιο υπέροχη. Ο ελεγκτής που ζήτησε να δεί το εισιτήριό μου, έγινε ο δεύτερος σύζυγός μου με τον οποίο είμαστε παντρεμένοι εδώ και 10 χρόνια. Κι όμως…

…εκείνο το φωτάκι στη μνήμη μου για τον Βασίλη, τον άντρα μου που έχασα, δεν το έσβησα ποτέ. Ούτε άλλαξα λάμπα. Στο συρτάρι μου φυλάω ακόμη τις παλιές του κάλτσες, αυτές που δεν έπλυνα ποτέ. Τον τωρινό άντρα μου δεν τον πειράζει το αναμμένο φωτάκι μέσα μου ούτε τα δάκρυα που κάποιες φορές κυλάνε αυθόρμητα. Το έχω πάρει απόφαση πως μπορεί να μην κλαίω πια συχνά αλλά δεν θα πάψω ποτέ να κλαίω για εκείνον. Αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι τα δάκρυα πλέον δεν είναι μόνο από λύπη αλλά  και από χαρά για τη τύχη που είχα να παντρευτώ έναν καταπληκτικό άντρα που μου χάρισε έναν υπέροχο γιό  αλλά και έναν πολύ καλό και γεμάτο κατανόηση σύζυγο που μετά το τραγικό γεγονός, δεν δίστασε να αγκαλιάσει και εμένα και το παιδί μου.

Περιμένουμε και τη δική σας εμπειρία με email, στο info@singleparent.gr
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σας δεδομένων και σας διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σας θα παραμείνει μυστική.

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ