Χαίρομαι που ήμουν άπιστος

Συζούσα με την Χαρά τρία χρόνια. Και ήταν όντως χαρούμενα χρόνια. Το μόνο που μας έλειπε ήταν:

1. Τα στέφανα πάνω από το κρεβάτι μας
2. Οι βέρες στα δάχτυλά μας

Ώσπου μια Δευτέρα, στην αρχή ενός σεμιναρίου που ήμουν εισηγητής, είδα την Σοφία. Που είχε κάτι υπέροχα πράσινα μάτια και ένα κορμί που ήταν μάθημα ανατομίας με τίτλο « όλα σωστά βαλμένα στην θέση τους». Δεν έδωσα σημασία, είχα την Χαρά και ήμουν επαγγελματίας.

Το σεμινάριο διήρκησε πέντε μέρες, στο τέλος τους παρέδωσα το υλικό. Στην τελευταία σελίδα ήταν γραμμένο το όνομα και η ηλεκτρονική μου διεύθυνση.

Το επόμενο πρωί έλαβα ένα ηλεκτρονικό μήνυμα: «Το βράδυ θα πίνω ποτό στην πλατεία Μαβίλης. Σοφία. Είσαι καλοδεχούμενος»

Δεν απάντησα, δεν έδωσα σημασία, έτσι νόμιζα. Γιατί όλη την μέρα σκεφτόμουν:

• Πόσο ήθελα να δω την Σοφία
• Τι δικαιολογία να πω στην Χαρά
• Που πήγαινα να μπλέξω…

Τελικά πήγα ο επαγγελματίας… την βρήκα, ήταν μόνη της… μετά από δυο ποτά…

Της είπα «είμαι δεσμευμένος»
Μου είπε «μου είναι αδιάφορο, μου αρέσεις»
Της είπα « δεν σου πέφτω λίγο μεγάλος;»
Μου είπε «η ωριμότητά σου με ανάβει»
Της είπα «θα το μετανιώσεις»
Μου είπε «αν δεν κάνουμε λάθη πως θα μάθουμε;»
Της είπα «συζώ»
Μου είπε «πολύ γλυκό εκ μέρους σου»
Της είπα «δεν είμαι ιδανικός σύντροφος»
Μου είπε «από ιδανικά έχω πολλά, δεν θέλω να σε αλλάξω»
Της είπα «πάμε σπίτι σου;»
Μου είπε «βιάζεσαι»

Τελικά πήγα σπίτι της μετά από δυο μέρες. Δυο μέρες που ήμουν γεμάτος με τα παρακάτω συναισθήματα:

No 1: Ενοχές (προς την Χαρά)
No 2: Πόθο (προς την Σοφία)
No 3: Αμφιβολίες (προς τα λογικά μου)

Ακόμα και τώρα που το σκέφτομαι δεν μπορώ να πω με σιγουριά γιατί χτύπησα το κουδούνι της Σοφίας εκείνο το βράδυ.

Με την Χαρά είχα ισορροπία, περνούσαμε καλά στο κρεβάτι, επικοινωνούσαμε. Επίσης δεν είχα ανασφάλειες, δεν έψαχνα επιβεβαίωση, δεν ήμουν πεινάλας. Και όμως το χτύπησα το κουδούνι…

Τώρα που το ξανασκέφτομαι ίσως ήταν το αίσθημα ελευθερίας που μου γέννησε η Σοφία, η ιλαρότητα των απαντήσεων της, το αυθόρμητο χαμόγελό της (οκ, να είμαι ειλικρινής, ΚΑΙ το μάθημα ανατομίας με έσπρωξε…)

Ναι, απίστησα για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια. Ναι, πρόδωσα την Χαρά. Η οποία δεν με συγχώρεσε ποτέ γιατί ομολόγησα την απιστία μου ένα μήνα μετά…

Αυτή την στιγμή όμως, που βλέπω την Σοφία να παίζει με τα δυο παιδιά ΜΑΣ στην παιδική χαρά, αυτή την στιγμή λοιπόν, ΧΑΙΡΟΜΑΙ που ήμουν άπιστος.

Παντρεύτηκα την Σοφία έξι μήνες αφού πρωτοχτύπησα το κουδούνι της…

Πηγή: http://efisecrets.gr