fbpx

Το μόνο που ήθελα ήταν να γίνω ο πατέρας των παιδιών σου

| 7 Ιανουαρίου 2015
ADVERTISEMENT

Ποτέ δεν φαντάστηκα πως εμείς οι δύο θα περνούσαμε κάτι τόσο θλιβερό. Κάθε φορά που συνέβαινε κάτι άσχημο μεταξύ μας, βρίσκαμε τη δύναμη και το ξεπερνούσαμε. Μέχρι που συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα άλλο να μας σώσω. Κι εκεί η καρδιά μου, έσπασε σε χίλια κομμάτια. Έπρεπε να φύγω για να σ’ αφήσω να βρείς την αληθινή ευτυχία. Αυτός που εγώ δεν ήμουνα για σένα.

Το μόνο που ήθελα ήταν να κάνουμε οικογένεια. Και εσύ με βοήθησες να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Δεν ήθελα τίποτα περισσότερο από το να είμαι καλός πατέρας και σύζυγος. Η σχέση μας δεν ήταν τέλεια, μα σ’ αγαπούσα πάρα πολύ.


ADVERTISEMENT

Κλάψαμε μαζί, γελάσαμε, ενθουσιαστήκαμε, μαλώσαμε. Η σχέση μας ήταν ένα roller coaster που σταμάτησε. Η μουσική έκλεισε, τα φώτα έσβησαν και το ταξίδι μας τελείωσε.  Είχες φύγει. Και ξαφνικά, ότι φαινόταν τόσο γνώριμο στη ζωή μου, έγινε ξένο. Ένιωθα χαμένος χωρίς εσένα και δεν είχα την ευκαιρία να σου πω όσα μου λείπουν.

Μου λείπει ο τόνος της φωνής σου, κάθε φορά που σήκωνες το τηλέφωνο και έλεγες με το χαρακτηριστικό σου ύφος “Παρακαλώ;”. Οι φορές που μου φώναζες κι εγώ σε κοιτούσα χαμογελώντας γιατί μου φαινόσουν αστεία. Δεν με ένοιαζε τι φορούσες ή αν ήσουν βαμμένη, εγώ σε έβρισκα την ομορφότερη γυναίκα του κόσμου. Σε κοιτούσα και χανόμουν στα μάτια σου. Παρατηρούσα κάθε σου κίνηση. Πώς πήγαινες πάνω κάτω όταν μιλούσες στο τηλέφωνο, το ύφος σου, όποτε τραβούσα φωτογραφίες σου που δεν σου άρεσαν και μου ζητούσες να τις σβήσω.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που σου έκανα πρόταση γάμου. Από το άγχος μου, αγόρασα το δαχτυλίδι 3 εβδομάδες νωρίτερα, γιατί ήθελα να κάνω πρόβες και να πάρω κουράγιο για να σου το πω. Όταν σου το έδωσα και σου ζήτησα να με παντρευτείς, δεν άκουσα το «Ναι»  γιατί τη φωνή σου κάλυπτε ο ήχος της θάλασσας. Κατάλαβα ότι δέχτηκες από το χαμογελό σου, την έκπληξή σου και την αγκαλιά σου. Ανυπομονούσα να σε κάνω δική μου, κυρία μου. Να γίνω ο άντρας σου, ο πατέρας των παιδιών σου.


ADVERTISEMENT

Όταν σε έβλεπα ντυμένη στα λευκά, να ανεβαίνεις τα σκαλιά της εκκλησίας με τον πατέρα σου, δεν φανταζόμουν ποτέ πως ο κόσμος μας, το σπίτι μας, θα έσπαγε σε εκατομμύρια μικρά κομματάκια. Καμιά φορά όμως, πρέπει να είμαστε έτοιμοι για το αναπάντεχο ή το αναπόφευκτο. Καμιά φορά ο κόσμος μας, πρέπει να σπάσει σε εκατομμύρια κομματάκια για να κολλήσει από την αρχή και να γίνει όπως θα έπρεπε να είναι.

Είμαι καλά. Προσπαθώ να δουλεύω πολύ για να μην σκέφτομαι. Ξαναχτίζω  τη ζωή μου χωρίς εσένα και συνεχίζω να ονειρεύομαι ότι μια μέρα θα παντρευτώ και θα κρατήσει μέχρι να πεθάνω. Συνεχίζω να ονειρεύομαι πως μια μέρα θα κάνω παιδιά, πως θα αποκτήσω κι εγώ την οικογένεια των ονείρων μου. Είμαι ο ίδιος μα τόσο διαφορετικός. Πολλοί άνθρωποι χωρίζουν σέρνοντας μαζί τους το μίσος τους για τον άλλον, μια ολόκληρη ζωή. Εγώ δεν θέλω να περάσω τη ζωή μου, μισώντας τις επιλογές μου και τα λάθη μου. Εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να γίνω ο πατέρας των παιδιών σου. Μπορεί οι ζωές μας να πήραν δρόμους χωριστούς, αλλά οι αναμνήσεις που έχω από σένα, βαδίζουν στον ίδιο δρόμο που βάδισες κι εσύ, όταν ερχόσουν να με συναντήσεις νύφη. Είμαι τυχερός που σε γνώρισα και σε αγάπησα, ό,τι κι αν έγινε. Μου χάρισες εμπειρίες που με βοήθησαν να ανακαλύψω τι θέλω, ποιός είμαι και πως θα κάνω μια καλύτερη οικογένεια στο μέλλον. Γιατί να το μισήσω αυτό;

Συγγνώμη για ό,τι έκανα που σε πλήγωσε. Συγγνώμη που δεν είμαι εγώ αυτός που θα σε κάνει μητέρα. Ήθελα να σου χαρίσω τον κόσμο και δεν τα κατάφερα. Κι αν ήξερα πως ο γάμος μας θα έσβηνε, θα σε κρατούσα πιο σφιχτά σε εκείνο τον πρώτο μας χορό και το τραγούδι που θα διάλεγα, δεν θα είχε τέλος.

Το να σε χάσω, ήταν η πιο επώδυνη στιγμή της ζωής μου. Μπορεί στα χαρτιά να έχασα τη γυναίκα μου στη πραγματικότητα όμως, έχασα πολλά περισσότερα. Έχασα ένα κομμάτι από μένα που φεύγοντας το πήρες μαζί σου. Να το προσέχεις.

Πηγή:  http://www.huffingtonpost.com


Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ