fbpx

Το διαζύγιο για μένα, ήταν σαν να παραιτήθηκα από υπηρέτρια του πρώην άντρα μου

| 4 Δεκεμβρίου 2017
ADVERTISEMENT

Όσο ήμουν παντρεμένη, όλο το βάρος του νοικοκυριού και οι ευθύνες σχετικά με τα παιδιά, ήταν φορτωμένα στους δικούς μου ώμους. Ο γιος μας γεννήθηκε με σοβαρά θέματα υγείας και πάντοτε έτρεχα εγώ για όλα: συνεδρίες, γιατρούς, ειδική αγωγή, φυσικοθεραπείες. Εκείνα τα χρόνια, ακόμα και να ρώταγα τον πρώην άντρα μου, δεν νομίζω, ότι θα μπορούσε να μου πει το όνομα έστω ενός εκ των γιατρών του παιδιού, ούτε καν να περιγράψει τις συνήθειες, τις προτιμήσεις και τις ανάγκες του.

Ξέρω, ότι δεν είμαι η μόνη, που βιώνει παρόμοιες καταστάσεις. Γνωρίζω επίσης, ότι δεν είμαι η μόνη πρώην σύζυγος, που μπορεί και αναγνωρίζει τη διαφορά του πρώην συζύγου της ως προς την αντιμετώπιση των παιδιών πριν και μετά το διαζύγιο.


ADVERTISEMENT

Με άλλα λόγια, το διαζύγιο έκανε τον πρώην μου πραγματικό πατέρα!

Δεν ξέρω, τί γίνεται στο σπίτι από τότε, που έφυγα, αλλά φαντάζομαι, ότι θα είναι λες και το χτύπησε τσουνάμι. Βουνό τα άπλυτα, βουνό τα πιατομαχαιροπίρουνα στο νεροχύτη, σκόνη παντού, μη σου πω και κατσαρίδες και ποντίκια. Από το άπλυτο, που έχει μαζευτεί λογικά δεν θα χωράει να περάσει. Ούτε, που θα βρίσκει καθαρά ρούχα να φορέσει. Ούτε φαί της προκοπής δεν θα έχει. Αναγνωρίζω εν μέρει, ότι του χρειαζότανε. Νιώθω μια μικρή ικανοποίηση, γιατί η απουσία μου θα τον κάνει να αναγνωρίσει την αξία μου στη ζωή του και στο σπίτι και θα τον αναγκάσει να με εκτιμήσει –έστω και για μια στιγμή!

Δεν ήμουν πια εκεί να μαζεύω τις κάλτσες και τα σώβρακά του, να ψωνίζω, να μαγειρεύω και να προσέχω τα παιδιά όλη μέρα κάθε μέρα. Ήμουν αυτή, που πάντα έμενε στο σπίτι μαζί τους, όταν αρρώσταιναν, ήμουν μαζί τους όλη τη νύχτα, όταν ήταν μωρά και που έτρεχε πίσω και από τους 3 τους (μαζί με τα παιδιά βάζω και τον άντρα μου) καθαρίζοντας κάθε βρωμιά, που άφηναν και αντιμετωπίζοντας κάθε ανάγκη τους. Κουράστηκα. Βαρέθηκα να κάνω τα πάντα χωρίς σχεδόν καθόλου λόγια εκτίμησης ή κάποια βοήθεια!


ADVERTISEMENT

Το διαζύγιο, για μένα, ήταν σαν να άφησα πίσω μου την καριέρα μιας…υπηρέτριας.

Τώρα, έπρεπε να μάθει τα πάντα: να πλένει, να μαγειρεύει, να καθαρίζει και να είναι…πατέρας! Αισθάνομαι πιο πολύ άσχημα για τα παιδιά μου, που έπρεπε να υπομείνουν την περίοδο προσαρμογής του, δηλαδή από βασιλιάς του καναπέ και του ποδοσφαίρου να γίνει ξαφνικά αρχηγός του σπιτιού του. Υπήρξε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, που πλυμένο και καθαρό ρούχο στο σπίτι δεν υπήρχε και κάθε φαγητό, που έφτιαχνε ήταν μια παραλλαγή του μοναδικού τροφίμου, που ήξερε να φτιάχνει: των αυγών.

Όπως λέει μια παλιά παροιμία: “Η ανάγκη είναι η μητέρα της εφεύρεσης”. Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπήρχε κάτι να ανακαλύψει. Ήταν εντελώς εκτός σε ό, τι έχει να κάνει με θέματα του σπιτιού. Τώρα, έπρεπε να μπει στα πράγματα θέλοντας και μη, να είναι παρών καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου για τα παιδιά του και να είναι αυτός, που είναι επιφορτισμένος με έγνοιες, όπως το αν τα παιδιά έχουν καθαρά ρούχα να βάλουν, αν είναι διαβασμένα για το σχολείο ή αν υπάρχει έτοιμο, καθαρό φαγητό στο τσουκάλι!

Κάπου, όμως, φταίω και εγώ. Προσπαθούσα όλα αυτά τα χρόνια να είμαι η απόλυτη σύζυγος και μητέρα, που εργάζεται και παράλληλα είναι φορτωμένη με όλο το βάρος των οικιακών εργασιών και της φροντίδας των παιδιών. Ναι θα έπρεπε να συμμετάσχει πιο ενεργά στα θέματα του σπιτιού και των παιδιών και να ασχολείται λιγότερο με την τηλεόραση. Δεν έπρεπε να ανεχτώ την τεμπελιά του.

Δεν έπρεπε να του τα παρέχω όλα έτοιμα στο χέρι, να είμαι υπηρέτριά του και να ανέχομαι μια τέτοια συμπεριφορά. Αλλά ο άντρας και το σκυλάκι, λένε, είναι, όπως τα μάθεις. Και εγώ, δυστυχώς, έτσι τον έμαθα.

Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας πω, ότι ο πρώην μου είναι σήμερα παρών σε όλα: πάει στις σχολικές συνελεύσεις, μιλάει με τους δασκάλους των παιδιών, τα τρέχει στις δραστηριότητές τους και είναι ο απόλυτος άρχοντας του σπιτιού.

Αυτό δεν σημαίνει, ότι συμφωνούμε πάντα σε όλα, αλλά η πρόοδός του σαν γονέας και σαν άνθρωπος είναι μεγάλη από το διαζύγιό μας και μετά. Μάλλον το διαζύγιο ήταν ο μόνος τρόπος να συνετιστεί. Οι προσπάθειές μου να κερδίσω τη συνεργασία του, απέτυχαν, όσο ήμασταν παντρεμένοι, οπότε, όταν έχασε σύζυγο και προηγούμενη, «βολεμένη» ζωή κατάφερε να ξυπνήσει και να καταλάβει, ότι έπρεπε να αναλάβει την πλήρη ευθύνη για τα παιδιά και το σπίτι του. Δεν μπορούσε εξάλλου να κάνει αλλιώς.

Παρόλο, που στεναχωριέμαι για τα παιδιά μου, μπορώ να πω, ότι παράλληλα είμαι ευτυχισμένη, που έχουν επιτέλους έναν πατέρα, που είναι κοντά τους, τα προσέχει, μαθαίνει αργά, αλλά σταθερά τις ανάγκες και τις συνήθειές τους και που επιτέλους ανέλαβε τις ευθύνες του. Έπρεπε να χωρίσουμε, για να ενεργοποιηθεί.

Άξιζαν πολλά περισσότερα από ένα πατέρα που τα μάτια του, κόντευαν να τετραγωνίσουν από την πολύ τηλεόραση και που ενδιαφερόταν περισσότερο για φανταστικούς χαρακτήρες, παρά για την ίδια τη ζωή! Η αλλαγή του πρώην άντρα μου είναι ένας ακόμη τρόπος, που τα παιδιά μου ωφελήθηκαν από το διαζύγιό μας. Μπορεί να μην έχουν και τους δυο μας στο ίδιο σπίτι, αλλά έχουν δύο γονείς, που είναι δυνατοί και μπορούν να επικεντρωθούν στις ανάγκες τους.

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ