fbpx

Το διαζύγιο δεν είναι αρρώστια και σίγουρα όχι μεταδοτική

| 10 Φεβρουαρίου 2014
ADVERTISEMENT

Το διαζύγιο αλλάζει τα πάντα. Μόλις περνάς στην άλλη πλευρά, βλέπεις συγκεκριμένες συμπεριφορές ανθρώπων που δείχνουν τον πραγματικό τους εαυτό ενώ άλλες φορές, γίνεσαι υπερευαίσθητος και τα παίρνεις όλα στραβά αλλά τις περισσότερες, είναι η πραγματικότητα της αλλαγής.

Υπάρχουν ορισμένοι παντρεμένοι που νιώθουν ότι «απειλούνται» από τους διαζευγμένους ανθρώπους, γύρω τους. Δεν το λέω βάσει κάποιας μελέτης αλλά βάσει των ατελείωτων συζητήσεων που έχω κάνει με άλλους ανθρώπους-πελάτες, συνάδελφοι, φίλοι αλλά και από δικές μου εμπειρίες. Και θα σας πω τι εννοώ:


ADVERTISEMENT

Κάποιο απόγευμα μετά τη δουλειά βγήκα με έναν συνάδελφο για φαγητό. Διαζευγμένος και εκείνος, συζητούσαμε για το πόσο ενοχλητικό είναι να σε βάζουν στο περιθώριο λες κι έχεις λέπρα. Μου εκμυστηρεύτηκε μάλιστα πως μόλις είπε στους φίλους του ότι χωρίζει με τη γυναίκα του, ένας-ένας, άρχισαν να απομακρύνονται. Υποπτευόταν μάλιστα πως είτε οι γυναίκες τους ήταν φίλες με τη δική του ή στη χειρότερη, οι γυναίκες τους, τους είχαν ζητήσει να μην κάνουν παρέα με τον-πλέον-εργένη φίλο τους από φόβο ότι θα τους «παρασύρει».  Κοινώς τον άδειασαν. Ενώ για πολλά χρόνια ήταν ο καλός άνθρωπος με τη καλή δουλειά και την ευτυχισμένη οικογένεια, μόλις πήρε διαζύγιο σταμάτησε να είναι καλός. Κι ενώ μέχρι πρότινος νόμιζα ότι τη διάκριση αυτή τη κάνουν συνήθως οι γυναίκες, τελικά τη κάνουν και οι άντρες απέναντι στους διαζευγμένους φίλους τους.

Όταν μετακόμισα με τις κόρες μου στο καινούριο μας σπίτι, γνώρισα τη γειτόνισσα του διπλανού διαμερίσματος. Νέα και καλοσυνάτη έδειχνε, νέα και καλοσυνάτη πίστευα ότι ήταν. Ώσπου σε μια κουβέντα επάνω, επειδή με τον άντρα της τύχαινε να πηγαίνουμε στο ίδιο γυμναστήριο, μου είπε να μην έχω πολλά πολλά μαζί του. Κρατήστε το «νέα», πετάξτε το «καλοσυνάτη». Κατά τα άλλα οι υπόλοιποι γείτονες μου έχουν φερθεί εξαιρετικά και με αγκάλιασαν κι εμένα και τα παιδιά μου. Στα 10 χρόνια που μένω εδώ, δεν νιώσαμε ποτέ ούτε εγώ ούτε οι κόρες μου, ότι διαφέρουμε.

Παρ’ όλα αυτά, η στάση των γειτόνων μου ήταν η εξαίρεση. Ο κανόνας στη ζωή μου, ήταν η στάση της «καλοσυνάτης» γειτόνισσας. Οι παντρεμένοι φίλοι μου ξαφνικά σταμάτησαν να είναι διαθέσιμοι για μένα είτε από τη πρώτη στιγμή είτε αποχωρώντας από τη ζωή μου σταδιακά με υποσχέσεις όπως «θα σε πάρω τηλέφωνο» ή «θα τα πούμε σίγουρα ναι». Όταν άρχισα να παίρνω και να μην με παίρνουν ποτέ, κατάλαβα ότι δεν είχα θέση στη ζωή τους. Κι αν εγώ μπορώ να το ερμηνεύσω, οι κόρες μου δεν μπορούν. Δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί δεν βλέπουν πια τη κόρη της άλλοτε κολλητής μου ή τον γιό της οικογενειακής μας φίλης, παιδιά με τα οποία έπαιζαν και το μόνο που είχαν να χωρίσουν ήταν τα lego τους. Τι να πείς σε ένα παιδί; Από εδώ τα παιδιά των παντρεμένων και από εδώ τα παιδιά των χωρισμένων;


ADVERTISEMENT

Θυμάμαι τις δύο από τις τρείς κόρες μου, να έρχονται κλαμμένες στο σπίτι επειδή τσακώθηκαν με μια συμμαθήτριά τους στο σχολείο, και εκείνη γύρισε και τις είπε «Τουλάχιστον εμένα οι γονείς μου δεν είναι χωρισμένοι και με αγαπούν!». Άραγε από πού να πήρε το κορίτσι αυτό, το μήνυμα ότι οι χωρισμένοι γονείς δεν αγαπούν τα παιδιά τους; Μια άλλη φορά, ο δάσκαλος έκανε μια έρευνα στη τάξη της μεγάλης μου κόρης και ρώτησε ποιών παιδιών οι γονείς είναι χωρισμένοι. Η κόρη μου ήταν η μόνη που σήκωσε το χέρι της και δεν μπορώ να σας περιγράψω πώς ένιωσε όταν όλα τα βλέμματα στράφηκαν επάνω της. Εκείνη τη μικρή στιγμή, εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα, ήταν αρκετά για εκείνη να νιώσει πως από δω και πέρα και για πάντα, θα είναι το παιδί των χωρισμένων γονιών.

Το διαζύγιο φέρνει στη ζωή μας ένα σωρό απώλειες και αλλαγές. Κι ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι εστιάζουμε στην απώλεια της πυρηνικής οικογένειας, συνήθως δεν αντιλαμβανόμαστε τη βαθιά επίδραση που έχουν άλλες απώλειες, όπως των συγγενών, των φίλων, των οικογενειακών φίλων, των κουμπάρων και όλου αυτού του περιβάλλοντος που πήγαινε πακέτο με το γάμο μας. Ολόκληρος ο κοινωνικός μας περίγυρος αλλάζει, αναγκάζοντάς μας να ξεκινήσουμε σε όλους τους τομείς από την αρχή.

Το διαζύγιο δεν είναι ασθένεια. Δεν είναι μεταδοτικό. Οι χωρισμένες μαμάδες, οι χωρισμένοι μπαμπάδες και τα παιδιά μας είμαστε όπως όλοι και δεν διαφέρουμε σε τίποτα. Αγαπάμε την οικογένεια και τους φίλους μας, συνεισφέρουμε στο κοινωνικό σύνολο και είναι πολύ βασικό σε μια κοινωνία που έτσι κι αλλιώς μας διχάζει για τα πάντα,να κρατάμε τις οικογένειές μας ενωμένες!

Πηγή: http://divorcedmoms.com

  Θέλετε να μας μιλήσετε; Κι εμείς!
Στείλτε μας email στο
 info@singleparent.gr ή βρείτε μας στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σας δεδομένων και σας διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σας θα παραμείνει μυστική. Τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ