Τα λίγα σεντς στο πορτοφόλι μου και η γεμάτη μου καρδιά
Δε θυμάμαι να βγαίνω για ψώνια με τις φίλες μου. Και, στις κοπάνες από το σχολείο, ποτέ δεν είχα ψιλά για να παίξω μπιλιάρδο μαζί με τους άλλους. Όταν τα κορίτσια έμπαιναν στα μαγαζιά γέμιζαν σακούλες με μπλούζες, φορέματα και παντελόνια που τα μόστραραν τις επόμενες ημέρες στο προαύλιο του σχολείου σαν να έκαναν πασαρέλα. Εγώ, θυμάμαι, έμπαινα μαζί τους στα μαγαζιά, έβρισκα ό,τι μου άρεσε και το δοκίμαζα για να νιώσω όμορφα κι ύστερα έβγαινα και τα ξανατακτοποιούσα στη θέση τους.
Από τη Δώρα Κουτσογιάννη
Δε θυμάμαι να έχω πάει διακοπές με τους γονείς μου σε κάποιο νησί, κάποιο χωριό, κάτι… Δε θυμάμαι κανένα σπίτι δικό μας, παρά μόνο ένα παλιό σπίτι που νοικιάζαμε, ένα σπίτι που μόνιμα έβγαζε προβλήματα. Άλλοτε έσταζαν οι τοίχοι, άλλοτε έπεφταν σοβάδες, άλλες φορές δεν είχαμε καθόλου θέρμανση. Κάποια φορά είχε χαλάσει το θερμοσίφωνο. Όλο θα το φτιάξουμε, λέγαμε, κι όλο έτσι έμενε. Δυο χρόνια κάναμε μπάνιο με κατσαρόλες.
Υπήρξαν φορές που δεν είχαμε νερό γιατί μας το είχαν κόψει από τα χρέη. Θυμάμαι που κάποια στιγμή, τρώγαμε….
Η συνέχεια εδώ
*το παραπάνω κείμενο είναι κομμάτι της συνεργασίας μας με το thebluez.gr. Για θέματα αναδημοσίευσης και πνευματικής ιδιοκτησίας, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί τους.
Σχόλια