fbpx

Συγγνώμη που το διαζύγιό μας διέλυσε τον κόσμο σας!

| 29 Ιανουαρίου 2015
ADVERTISEMENT

Ζητώ συγγνώμη που αποτύχαμε. Θα νιώθω για πάντα ένοχη γιατί διαλύσαμε το σπίτι σας και τον κόσμο σας. Ξέρω ότι είναι για το καλό σας αλλά μου έχετε πει ξεκάθαρα ότι θα προτιμούσατε να ζούσαμε όλοι μαζί έστω και με εντάσεις, παρά χωριστά χωρίς εντάσεις. Δεν ξέρετε όμως ότι δεν ζούσα, ενώ τώρα έχετε μητέρα. Πριν μπορούσα με το ζόρι ν’ αναπνεύσω. Ξέρω ότι στα 7 και στα 11 θέλετε την μαμά και τον μπαμπά μαζί και γι’ αυτό ζητώ συγγνώμη.

Ζητώ συγγνώμη που πρέπει να πηγαίνετε μπρος και πίσω, ανάμεσα σε δύο σπίτια. Το να φεύγετε για Σαββατοκύριακο και να σας ετοιμάζω τις βαλίτσες, μου δημιουργεί άγχος. Αναγκάζεστε να μετακινείστε αρκετές φορές την εβδομάδα και δεν παραπονιέστε. Εάν κάτι χρειάζεστε από το άλλο σπίτι αρκείστε σ’ αυτά που έχετε χωρίς να τ’ αναφέρετε, χωρίς επίπληξη ή ενόχληση. Είσαστε συνεχώς σε ένα αμάξι, πηγαίνοντας σ’  άλλο σπίτι. Είναι εξαντλητικό για ‘μένα και είμαι σίγουρη, για εσάς. Εγώ δημιούργησα αυτή την κατάσταση και λυπάμαι.


ADVERTISEMENT

Ζητώ συγγνώμη που πρέπει ν’ αντιμετωπίσετε την άβολη και “ντροπιαστική” πραγματικότητα του να βγαίνουμε, εγώ και ο πατέρας σας ραντεβού, να αγαπάμε, να φιλάμε και ν’ αγκαλιάζουμε κάποιον άλλο αντί για την μαμά σας ή τον μπαμπά σας. Θα είναι πολύ καλό σαν πρότυπο για εσάς, να δείτε πως είναι μια σταθερή και υγιής σχέση. Έτσι μας λένε. Ξέρω ότι η τρυφερότητα μεταξύ των γονιών, είναι αρκετά “αηδιαστική” για τα παιδιά. Το να βλέπετε την μαμά ή τον μπαμπά σας με τον καινούριο/την καινούρια σύντροφό τους πρέπει να είναι ακόμη πιο πολύ.

Ζητώ συγγνώμη που, παρ’ όλο που δεν σας βάζουμε στην μέση, πρακτικά είστε στη μέση. Εάν ο μπαμπάς σας κι εγώ, ήμασταν παντρεμένοι και βγαίνατε όλη την ημέρα με τον έναν γονιό ή τον άλλον και διασκεδάζατε, θα ήταν φυσικό για όλους. Τώρα οι προτάσεις ξεκινάνε με το «μην παρεξηγηθείς μαμά αλλά πέρασα καταπληκτικά…με τον μπαμπά και τα ξαδέλφια μου.» Δεν παρεξηγούμαι, χαίρομαι όποτε περνάτε καλά με τον μπαμπά σας και την υπόλοιπη οικογένεια απ’ οποιαδήποτε μεριά. Η καρδιά μου ραγίζει καμιά φορά, επειδή κάπου μέσα σας νιώθετε έστω και λίγο τύψεις γι’ αυτό.

Ζητώ συγγνώμη που σας λείπω την ώρα, που νιώθετε μοναξιά καμιά φορά στο νέο σας σπίτι, που σας λείπει ο μπαμπάς σας όταν πάμε διακοπές και που πρέπει συνεχώς να σκέφτεστε σε ποιανού το σπίτι θα κοιμηθείτε απόψε. Λυπάμαι που πρέπει να πείτε στους φίλους σας ότι έχετε δύο σπίτια, που πρέπει να ψάξετε για λέξεις να περιγράψετε τους νέους μας συντρόφους και πρέπει να περνάτε χώρια κάθε γιορτή. Λυπάμαι που αν και προσπαθούμε να τα χειριστούμε όλα στο παρασκήνιο, καταλήγετε εσείς να είστε στην μέση και να μεταφέρετε μηνύματα από τον ένα στον άλλο. Είστε άνθρωποι, όχι ρομπότ και σας ζητώ συγγνώμη που σήμερα, επειδή είναι Τρίτη και αυτή είναι η «μέρα μου», δεν μπορείτε να δείτε και να περάσετε λίγο χρόνο με τον μπαμπά ενώ θα θέλατε. Και που ίσως την Πέμπτη που είναι «η μέρα του μπαμπά», να θέλετε λίγο χρόνο μαζί μου.


ADVERTISEMENT

Δεν έχετε την πολυτέλεια να έχετε απόλυτη πρόσβαση στους γονείς σας. Όταν πας να κοιμηθείς στα 10α γενέθλια σου με δάκρυα στα μάτια, λέγοντας μου ότι πρέπει να περιμένεις 365 μέρες για να φας ξανά μαζί με τον μπαμπά, την αδελφή σου και εμένα και πώς είναι πολύ άσχημο που μπορείς να το κάνεις μόνο μια φορά τον χρόνο, λυπάμαι περισσότερο απ’ όσο νομίζετε.

Κυρίως λυπάμαι που δεν είμαι παιδί χωρισμένων γονιών. Ξέρω πώς είναι να σε αφήνουν εκτός παρέας, να μην σε διαλέγουν πρώτο για μια ομάδα, να νιώθεις ανασφάλεια, μοναξιά και να μην τα πας καλά σ’ ένα διαγώνισμα. Ξέρω πως είναι να σε πειράζουν, να θες την φούστα που έχει η φίλη σου ή να θες να μπορούσες να δεις μία ταινία για την οποία εγώ σου λέω συνέχεια όχι. Ξέρω πως είναι να ενοχλείσαι με την αδελφή σου ή τον αδελφό σου, να είναι η τυχερή σου μέρα και να θες να τρέξεις σπίτι και να το πεις και στους δύο γονείς σου. Ξέρω πως νιώθεις όταν εύχεσαι να ήσουν μεγαλύτερη, να έκανες περισσότερα πράγματα, να έπαιρνες περισσότερες αποφάσεις μόνη σου. Μπορώ να καταλάβω και να σας συμβουλεύω για όλα αυτά. Δεν ξέρω όμως πραγματικά πώς είναι να είσαι παιδί χωρισμένων γονιών. Κάνω ότι μπορώ για να σας καταλάβω και να βάλω τον εαυτό μου στην θέση σας. Θα περπατήσω στο μονοπάτι σας, δίπλα σας. Αλλά δεν μπορώ να νιώσω τον πόνο σας, τον πόνο που σας προκάλεσα και το «συγγνώμη» είναι πολύ μικρή λέξη γι’ αυτό που νιώθω.

Ελπίζω ότι αυτό θα είναι το μόνο αρνητικό γεγονός στην ζωή σας και ότι οι άλλοι δρόμοι σας θα είναι πλέον, πιο εύκολοι, πιο ανοιχτοί.  Όλοι μας έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε δυσκολίες και μέσα στον πόνο, μπορείτε να μάθετε πολλά πράγματα για τον εαυτό σας. Δεν θα συνειδητοποιήσετε ότι το διαζύγιο των γονιών σας, σας δίδαξε αυτά τα μαθήματα γιατί θα είναι μέρος της ψυχής σας. Θα είστε συμπονετικοί και θα έχετε μια εικόνα του κόσμου πιο ευρεία από αυτή που είχα εγώ όταν μεγάλωνα. Από νεαρή ηλικία βλέπετε τον μπαμπά σας και εμένα σαν ανθρώπους, όχι απλά σαν γονείς και αυτό θα σας βοηθήσει πολύ στην ζωή σας.

Η αγάπη μου για σας είναι μεγαλύτερη από τις τύψεις μου. Ενώ λυπάμαι για όλα τα κακά που σας έχει προκαλέσει το διαζύγιο μου με τον μπαμπά σας, δεν μετανιώνω για την απόφαση μου. Συνεχίζω να πιστεύω ότι αυτή ήταν η καλύτερη επιλογή για όλους μας.

Πηγή: huffingtonpost.com


Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ