Σπιτονοικοκύρης της κολάσεως

Αγαπητέ σπιτονοικοκύρη/ιδιοκτήτη ακινήτου, (από δω και στο εξής θα αναφέρεσαι ως ΚΑΡΓΙΟΛΗΣ), αντιλαμβάνομαι πως το γεγονός της εκμίσθωσης του ακινήτου σου (από δω και στο εξής θα αναφέρεται ως ΡΗΜΑΔΙ), σου προσδίδει μια λανθασμένη εικόνα της κατάστασης, που με το παρόν έγγραφο οφείλω να σου ξεκαθαρίσω.

– Δεν είσαι σουλτάνος και το ρημάδι σου δεν είναι χαλιφάτο, στο οποίο εξασκείς δικαιώματα τύπου ‘μπαίνω όποτε γουστάρω για να τσεκάρω/ επιδιορθώσω/ κάνω σαφή την παρουσία μου/ ρίχνω κι ένα κατούρημα αφού με έβγαλε ο δρόμος για να ελέγξω κιόλας μην τυχόν χαλάσατε τον καζανάκι από πλατίνα, αμέθυστο, άκουαμαρίνα και σαλταγαμησίνη’

– Ο ενοικιαστής (από δω και στο εξής θα αναφέρεται ως ΝΟΜΑΣ) δεν είναι απαραίτητα ένας περιθωριακός κλοσάρ, δεν είναι ένα αποτυχημένο ρεμάλι που ζει εις βάρος καλών ανθρώπων, δεν διοργανώνει οπωσδήποτε ρέηβ πάρτυ στο ΡΗΜΑΔΙ σου με αττραξιόν της βραδιάς μπάλα κατεδάφισης για να γκρεμίσει τους τοίχους που μόλις είχαν ταγκάρει καλλιτέχνες γκράφιτι.

– Ο λόγος που κάποιος νοικιάζει το ΡΗΜΑΔΙ σου είναι για να κατοικήσει σ’ αυτό σαν άνθρωπος, να το κάνει σπίτι του, καταφύγιο του και όχι να έχει εσένα φίλε μου ΚΑΡΓΙΟΛΗ, να του ζαλίζεις τον έρωτα με την εξωφρενική συμπεριφορά σου. Δεν του κάνεις χάρη, δεν του παραχώρησες το ακίνητο γιατί έχεις βεβαρημένο κάρμα κι είπες να το ελαφρύνεις δίνοντας στέγη σ’έναν άστεγο! Στο ρημαδοπληρώνει αδρά ρε τρίβλακα! Δεν ήρθε να σου βάλει ένα περίστροφο στον κρόταφο, απαιτώντας να μείνει σπίτι σου! Προφανώς το δήλωσες διαθέσιμο, τα βρήκατε στα λεφτά, συμφωνήσατε, υπογράψατε, τέλος! Προς τι το υφάκι, το μετάνιωσες; Σπίτι νοίκιασες και ο άλλος έβαλε το νοικοκυριό του μέσα, δεν είπες σε κάποιον ‘θες να κάνεις λίγο με το πατίνι μου;’ και στο 5λεπτο άλλαξες γνώμη και του είπες ‘έλα, δωσ’το πίσω, σειρά μου τώρα!’

– Άπαξ και ο ενοικιαστής είναι τυπικός στις υποχρεώσεις του, δεν δικαιολογείσαι για κανέναν λόγο να τον ενοχλείς. Ξέχνα ότι είναι σπίτι σου. ΔΕΝ είναι. Είναι του ανθρώπου που μένει μέσα με συμβόλαιο. Ζορίζεσαι; Ας πρόσεχες, ξανακοίτα πιο πάνω τι σου είπα για το πατίνι. Το θυμάσαι; Σπίτι-Πατίνι; Ε…ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ!

– Ας υποθέσουμε πως το ΡΗΜΑΔΙ σου φίλε έχει, εκτός από το χώρο που ρητά αναφέρεται στο συμβόλαιο ως ενοικιαζόμενο, και κήπο, πισίνα, σάουνα, μαρίνα να δένεις το κότερο σου, ελικοδρόμιο και νεκροταφείο δεινοσαύρων. Ο ενοικιαστής λοιπόν, δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να στα ρημαδοσυντηρεί, καθαρίζει, προσέχει, ξεψειρίζει. Κι αν το έκανε μία φορά, μην το θεωρήσεις δεδομένο πως οφείλει να το κάνει κάθε φορά, δεν ζει στη βαμβακοφυτεία σου στην Αλαμπάμα – μην κυκλοφορείς με το μαστίγιο στους κοινόχρηστους χώρους, κράζοντας τον ‘You dirty niggah, you aint done nottin right, I ‘m bout to knock ya down, teach some sense to your filthy ass’

– Αν διαμένεις στην ίδια πολυκατοικία με τον ενοικιαστή σου, μην είσαι ξεφτιλισμένος άνθρωπος ρε, πλήρωνε όμορφα όμορφα τα κοινόχρηστα σου, για όνομα του Θεού πια! Όχι, μην θεωρείς δεδομένο πως θα ξεπληρωθούν όλες οι υποχρεώσεις από το ένοικο “…και βλέπουμε”. Πλήρωσε ότι πρέπει από την τσέπη σου όπως όλοι οι ένοικοι, δεν χαίρεις εξαιρετικών προνομίων.

– Αν πέσει το ταβάνι και πλακώσει τον ενοικιαστή, τον πληρώνεις φίλε! Γι’ αυτό έχω να σου προτείνω ΠΡΙΝ νοικιάσεις το ρημάδι σου, συντήρησε το. ( Το ίδιο ισχύει και για οποιαδήποτε άλλη βλάβη φυσικής φθοράς στο ακίνητο, σε πονάει το ξέρω, αλλά… νόμος! Δεν πρόκειται κανένας νοικάρης, ποτέ, να βγει να σου καρφώσει κεραμίδια που ξεκόλλησαν στη στέγη, εκτός κι αν είναι βιολιστής και ανέβηκε για να σολάρει, οπότε σου λέει ας βάλω κι ένα κεραμίδι, δε γαμιέ…). Γενικά πάντως, μην το περιμένεις.

– Ας μιλήσουμε για ζώα. Τα μισείς, το ξέρω. Σχεδόν τόσο, όσο και τα παιδιά του ενοικιαστή. Θα σε στεναχωρήσω και πάλι, φίλτατε και δεν το θέλω. Άπαξ και συμφώνησες λοιπόν στην ενοικίαση του ρημαδιού σου, ο άνθρωπος που μένει μέσα μπορεί να έχει έως και 2 κατοικίδια. Αν είσαι τυχερός θα είναι σκύλοι ή γάτες. Αν είσαι έξτρα τυχερός, θα είναι ψάρια. (Bonus points για τον ενοικιαστή, αν είναι πιράνχας ή καρχαριοειδή). Αν είσαι άτυχος όμως, μέχρι και καγκουρό μπορεί να σου φέρει και μην τον νευριάσεις και πολύ, μην σου φέρει κάνα ασβό και μπει το ακίνητο σου σε καραντίνα για κάνα δυο χρόνια και καταφέρεις και το ξανανοικιάσεις μόνο στον Βόλντερμορτ ή τον Πάτρικ Αστερία, οι μόνοι διαθέσιμοι ενοικιαστές που θα βρεις, χωρίς μύτη. Μην τρελαίνεσαι με τα ζώα, δεν μπορείς να κάνεις και πολλά, οπότε σταμάτα να κάνεις τις ζωές όλων σας δύσκολες! Περίμενε να λήξει το συμβολαιάκι σου όμορφα και καλά και τότε μπορείς να μην το ανανεώσεις, ώστε να ξαναπάρεις το πατίνι σου, σόρρυ το σπίτι σου πάλι πίσω.

Που θέλω να καταλήξω. Συνοπτικά. Αν ο άνθρωπος που ενοικιάζει το ακίνητο σου είναι τυπικός στις υποχρεώσεις του, ΞΕΚΟΥΒΑΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥ! Έλεος πια με το σύνδρομο ‘δικό μου είναι το σπίτι, ότι θέλω το κάνω!’. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ! Το νοίκιασες; Ξέχνα το! Αν ζορίζεσαι ας μην το νοίκιαζες, ας το άλειφες με βαζελίνη να το κάνεις κλισματάκι, αδερφέ!

(Ξέρω υπάρχουν και μαλάκες ενοικιαστές – θα μιλήσουμε σε επόμενο επεισόδιο για το τζόκερ του να σου πέσει ενοικιαστής που βάζει στην τράπεζα ένα νοίκι κάθε 6 μήνες, ή για τον ενοικιαστή που ξενοικιάζοντας το διαμέρισμα παίρνει μαζί και τη λεκάνη σουβενίρ. Μπαίνεις και βλέπεις μια τρύπα στο μπάνιο να χάσκει. Λες δε μπορεί, κοιμάμαι! Δε μπορεί να πήρε μαζί του τη λεκάνη! – ΜΠΟΡΕΙ! Τέλος.)

Πηγή: http://thebluez.gr