Σε έσβησα από το facebook γιατί χλεύασες το αυτιστικό παιδί μου…

Μπορεί να μην το γνωρίζεις, αλλά πριν από μερικούς μήνες σε έσβησα από το Facebook. Μπορεί να μην ήμασταν ακριβώς φίλοι, με την κλασσική έννοια. Δεν συναντηθήκαμε ποτέ για ένα καφέ, δεν μιλήσαμε ποτέ στο τηλέφωνο και δεν ανταλλάξαμε ούτε ένα μήνυμα. Δεν μένουμε καν στην ίδια πόλη και δεν σε έχω δεί τα τελευταία 10 χρόνια.

Μου άρεσε όταν έβλεπα το όνομα σου, στο χρονολόγιό μου και χάζευα τις φωτογραφίες που ανέβαζες με την οικογένεια σου και το σκύλο σου. Μια μέρα όμως ανέβασες ένα σχόλιο, αστείο για εσένα, για κάποιον που είχε αυτισμό και το στομάχι μου έγινε κόμπος. Ξαφνιάστηκα και στεναχωρήθηκα. Το ήξερες ότι ο γιός μου είναι αυτιστικός;

Ίσως και να μην το ήξερες, τον γνώρισες μόνο μια φορά, ήταν ενός έτους και δεν γνωρίζαμε εκείνη τη στιγμή την διάγνωση, που θα άλλαζε τις ζωές μας για πάντα.

Είμαι σίγουρη ότι εσύ και τα παιδιά σου είστε υγιείς. Ο γιός μου είναι υγιής, αλλά ξαφνικά θα αρχίσει να φωνάζει δυνατά μέσα στο σούπερ μάρκετ. Κάνει και άλλα πράγματα.

Φτιάχνει κέικ μαζί μου και βάζει τα χέρια του να κλείσει τα αυτιά του, όταν περάσει ασθενοφόρο έξω από το σπίτι μας. Βάζει 6 μαξιλάρια στη σειρά δίπλα του πριν κοιμηθεί και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω το γιατί.

Κάθε πρωί κάνει μπάνιο στις 6:30 και μετά τσεκάρει τη μπαταρία στο λάπτοπ μου, αν έχει αδειάσει θα το βάλει στην πρίζα. και θα φτιάξει το πρωινό του. Εδώ είναι όμως το σημαντικό, δεν τον ενδιαφέρει αν τον συμπαθήσεις. Το μόνο που τον νοιάζει είναι να κάνεις χώρο για εκείνον.

Πρέπει να δίνουμε ονόματα στα συναισθήματα μας για να τα καταλάβει. Πράγματα που εσύ και εγώ τα θεωρούμε δεδομένα, γιατί μπορούμε να τα καταλάβουμε, αν κάποιος είναι νευριασμένος ή ανήσυχος, ανάλογα με τις εκφράσεις του προσώπου του.

Όταν δεν προσπαθούμε να του εξηγήσουμε κάποια συναισθήματα, ελπίζουμε να το κάνει μόνος του. Κατά κάποιο τρόπο είμαστε ο καθρέφτης του.

Ήξερες πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώσεις ένα αυτιστικό παιδί;

Πρέπει να τον προσέχω συνεχώς, να είμαι σίγουρη ότι η καινούρια του αγωγή, δεν τον κάνει να νιώθει μελαγχολικός και ανησυχώ όταν κοιμηθεί περισσότερο από όσο χρειάζεται.

Ήξερες πόσο δύσκολο είναι να είσαι ένα αυτιστικό παιδί;

Μπορείς να φανταστείς πως είναι να ζείς σε ένα φανταστικό κόσμο και να προσπαθείς να καταλάβεις τους κανόνες της κοινωνίας; Είναι γιός μου και ότι και αν πείς ή γράψεις για εκείνον, ή για ανθρώπους σαν εκείνον έχει σημασία.

Το να προσπαθείς να πείσεις τους ανθρώπους ότι είναι κάτι απλό και αστείο είναι λάθος σου. Για αυτό δεν μπορούμε να είμαστε φίλοι στο Facebook, γιατί δεν μπορείς να το καταλάβεις.

Πιστεύω στην καλοσύνη. Θέλω να πιστεύω ότι θα έχει ευκαιρίες στη ζωή του.

Σε παρακαλώ να προσέχεις όσα ανεβάζεις στο λογαριασμό σου. Αν δεν είσαι σίγουρη ότι κάτι είναι αστείο ή ότι θα πληγώσεις κάποιον κάνε μια παύση. Σκέψου το γιό μου.

Φαντάσου τον να περπατά στην στάση του λεωφορείου κάθε πρωί και να περιμένει με το κεφάλι κατεβασμένο να πάει σχολείο. Σκέψου ένα δρόμο με τούβλα, στην αρχή δείχνει να μην σε οδηγεί πουθενά, σαν να μην έχεις προορισμό. Αν όμως τον ακολουθήσεις προσεκτικά, θα δείς ότι στο τέλος του υπάρχει ένα σπίτι.

Το σπίτι είναι δυνατό και μέσα έχει χώρο για όλους.

Πηγή: http://foreverymom.com/