Σε εσένα που με πατούσες στη κοιλιά ενώ ήμουν έγκυος στο παιδί μας

Ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια δεν φανταζόμουν, ότι θα τράβαγα, όσα τράβηξα εξαιτίας σου. Ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια δεν φανταζόμουν, ότι θα μπερδευόμουν στον ιστό της ενδοοικογενειακής βίας, ότι θα έπεφτα θύμα σωματικής, λεκτικής και συναισθηματικής κακοποίησης, ότι θα ξυπνούσα και σε έβλεπα από πάνω μου χωρίς τη συγκατάθεσή μου, ότι θα ένιωθα στο πρόσωπό μου τις γροθιές σου, ότι θα με σήκωνες απ’ το λαιμό πάνω απ’ το έδαφος στη γωνία του μπάνιου ή ότι θα έμενα έγκυος στο παιδί σου.

Δεν πίστευα ποτέ, ότι θα ξυπνήσω από τα χτυπήματά σου στην πόρτα, όταν προσπάθησες να εισβάλλεις στο σπίτι του κολλητού μου. Ποτέ δεν φανταζόμουν, ότι θα καθόμουν στο περιπολικό με δύο αστυνομικούς, που θα με παρηγορούσαν και θα με ενθάρρυναν να επιστρέψω πίσω σε σένα.

Ποτέ δεν θα ξεχάσω εσένα να με σέρνεις από τα μαλλιά έγκυο στα σκαλιά. Ποτέ δεν φανταζόμουν, ότι κατά τη διάρκεια της πρώτης μου εγκυμοσύνης θα έπρεπε να προγραμματίσω επείγουσα επίσκεψη στο γιατρό, για να βεβαιωθώ, ότι το αγέννητο παιδί μου ήταν ακόμα ζωντανό επειδή πρίν από λίγο μου πατούσες τη κοιλιά. Ποτέ, ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια δεν περίμενα η ισχυρή και ανεξάρτητη προσωπικότητά μου να πέσει θύμα ενός χειραγωγού, ενός ανθρώπου που θα κυρίευε κυριολεκτικά τη ζωή μου.

Κι, όμως, είμαι ακόμα εδώ. 10 χρόνια αργότερα και είμαι ακόμη ζωντανή.

Την τελευταία φορά, που με χτύπησες, έφυγα. Μάζεψα όλα μου τα πράγματα, ενώ έλειπες και έφυγα. Έφυγα με το παιδί μου ασφαλές στην κοιλιά μου. Η οικογένειά μου με περίμενε με ανοιχτές αγκάλες. Ήταν έτοιμη να με καλωσορίσει και πάλι πίσω μετά από χρόνια απομόνωσης. Δεν ήξεραν τίποτα, δεν τους άφησα να μάθουν τίποτα όλο αυτόν τον καιρό.

Την τελευταία φορά, που με κακομεταχειρίστηκες, αποφάσισα, ότι ήθελα το καλύτερο για το παιδί μου κι εμένα. Έκανα τη συνειδητή επιλογή να φύγω, για να διασφαλίσω, ότι το παιδί μου θα έχει καλύτερη ζωή. Κλαίγοντας ένα βράδυ στο ντους, υποσχέθηκα στο αγέννητο παιδί μου, ότι δεν θα το άφηνα ποτέ να μεγαλώσει πιστεύοντας, ότι αυτή η κατάσταση στο σπίτι ήταν κάτι το φυσιολογικό. Του υποσχέθηκα, ότι θα μεγαλώσει σε ένα γεμάτο στοργή και αγάπη σπίτι και ότι θα έκανα ό, τι μπορούσα, για να το προστατεύσω από την έκθεση στην ενδοοικογενειακή βία.

Δυστυχώς, απέτυχα. Δεν κατάφερα να προστατεύσω το παιδί μου από την ενδοοικογενειακή βία.

Λάθος. Το παίρνω πίσω.

Αρνούμαι να κατηγορώ τον εαυτό μου. Έχω δραπετεύσει από σένα και δεν μπορείς πλέον να με ελέγχεις. Δεν θα σου επιτρέψω ποτέ ξανά να με κάνεις να νιώσω ένοχη για τις πράξεις σου. Δεν κατάφερα να προστατεύσω το παιδί μου από την ενδοοικογενειακή βία. Με χτύπησες άσχημα μπροστά του.

Έκανα βλέπεις το λάθος να πιστέψω, ότι θα αλλάξεις και γύρισα πίσω. Έπεσαν όλοι να με φάνε, αλλά εγώ υπέκυψα στα κλάματα και τα παρακάλια σου και γύρισα. Προσπάθησες να με πνίξεις μπροστά στο παιδί. Εσύ, με τα αιματοβαμμένα σου χέρια, έσπαγες όποια τζαμαρία έβλεπες μπροστά σου. Ήρθε η αστυνομία σπίτι εξαιτίας σου. Δεν κατάφερες να δώσεις το καλό παράδειγμα στο παιδί μας για το πώς ένας άντρας πρέπει να χειρίζεται μια γυναίκα ή πώς μια γυναίκα πρέπει να αντιμετωπίζεται από έναν άνδρα.

Απέτυχες.

Παρά την κόλαση, στην οποία υποβάλαμε το παιδί μας, σε ευχαριστώ. Χωρίς εσένα, δεν θα μάθαινα, πόση δύναμη κρύβω μέσα μου. Ποτέ δεν θα μάθαινα, τί αξίζω. Χωρίς εσένα, δεν θα ήξερα, πώς να δείξω στο παιδί μου, ότι έτσι είναι μια δυνατή, υγιής, γεμάτη αγάπη σχέση. Χωρίς εσένα, δεν θα ήμουν η μητέρα, η γυναίκα, η φίλη, η αδελφή, η κόρη ή το πρόσωπο, που είμαι σήμερα, ούτε θα είχα το ωραιότερο δώρο, που μπορούσες να μου κάνεις, το παιδί μου.

Ποτέ δεν πίστεψα, ότι θα επιζήσω, για να γράψω αυτό το γράμμα. Αλλά, είμαι εδώ.

Προς οποιοδήποτε θύμα ή επιζήσασα ενδοοικογενειακής βίας: Υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ, αρκεί να είσαι πρόθυμη να το δεις. Υπάρχει αγάπη στο μέλλον σου, αν αφήσεις τον εαυτό σου να θεραπευτεί. Υπάρχουν υγιείς σχέσεις, αρκεί να το πιστέψεις. Όπως έφυγα κι εγώ, έτσι κι εσύ πρέπει να βρεις το κουράγιο να φύγεις. Αξίζεις το καλύτερο.

Μαριάννα Π.