fbpx

Σ’ εσένα που αποκάλεσες τη μόνη μητέρα μου, πλήγμα της κοινωνίας!

| 12 Οκτωβρίου 2016
ADVERTISEMENT

Υπάρχουν αρκετά πράγματα που με κάνουν περήφανο – πέρασα στο πανεπιστήμιο και ήμουν ανάμεσα στους καλύτερους. Αλλά νούμερο ένα σε αυτή τη λίστα μακράν είναι ότι για 21 χρόνια, με μεγάλωσε μόνη της, η Σάρα. Η μαμά μου. Ό,τι είμαι σήμερα της το οφείλω. Οπότε όταν ο κόσμος με ρωτάει, « Ποιόν άνθρωπο θαυμάζεις πιο πολύ;» η απάντηση μου είναι , την ηρωΐδα μητέρα μου.

Όταν ήμουν μικρός, είχα συνηθίσει να έχω ένα διαφορετικό είδος οικογένειας. Ο μπαμπάς μου δεν υπήρχε στη ζωή μας, και μας είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν θα είναι και ποτέ. Μέχρι αυτή τη μέρα, δεν έχω καμιά επαφή μαζί του. Όλοι οι φίλοι μου είχαν την τέλεια οικογένεια – τη μαμά και τον μπαμπά τους ευτυχισμένους μαζί, και ευτυχώς συνειδητοποίησα νωρίς, ότι η εικόνα της τέλειας οικογένειας δεν υπάρχει. Ότι μπορεί η οικογένεια μου να αποτελούνταν από δύο ανθρώπους , μπορεί να μην ήταν καλύτερη , αλλά σίγουρα δεν ήταν η χειρότερη, από όσες οικογένειες ήταν γύρω μας.


ADVERTISEMENT

 photo 12_zpsaq0cxbua.jpg Το να είμαι το παιδί μονογονεϊκής οικογένειας , έχει κατακριθεί από συγκεκριμένους κοινωνικούς κύκλους. Μερικοί άνθρωποι λανθασμένα πιστεύουν ότι τα παιδιά που προέρχονται από τέτοιου είδους οικογένειες, είναι εγκεφαλικά και συναισθηματικά ανεπαρκή. Οπότε δεν ήταν έκπληξη για μένα όταν πρίν κάτι μέρες γύρισα από το πανεπιστήμιο, όπου αυτές οι άσχημες σκέψεις με κατέκλυσαν ξανά.  Έκατσα στο λεωφορείο, και δύο τύποι κάθισαν πίσω μου και ξεκίνησαν να συζητούν. Κάποια στιγμή όμως η συζήτηση τους έγινε ενοχλητική.

Εφόσον είχαν ήδη καταλήξει ότι οι οικογένειες που αποτελούνται από γκέι ή λεσβίες ήταν «κοινωνικά λανθασμένες», είχε έρθει η ώρα να στραφούν στον κόσμο των μονογονεϊκών οικογενειών. Απτόητοι από το βλέμμα μου, συνέχισαν, δίνοντας ταμπέλα σε εμένα και σε αμέτρητους άλλους ότι είμαστε « δυσλειτουργικοί » και «πλήγμα για την κοινωνία».

Ήταν φοιτητές στο πανεπιστήμιο και ακουγόντουσαν αρκετά υπεροπτικοί. Δεν φάνηκε να έχουν αυτή τη γνώμη εξαιτίας των θρησκευτικών τους απόψεων, απλά είχαν άγνοια πάνω στο θέμα. Κάποια στιγμή είπε ο ένας : « το κράτος πρέπει να λειτουργεί σαν τον πατέρα τους , με όλα τα προνόμια που παίρνεις από αυτό,» κάτι το οποίο με σόκαρε. Η τελευταία λέξη του άλλου καθώς κατέβαινε το λεωφορείο ήταν : « Λυπάμαι για την ανατροφή σου.»


ADVERTISEMENT

Βλάκας και ηλίθιος είναι μερικές λέξεις που μπορούν να περιγράψουν την οπτική τους. Ναι, ήταν αυτός ο καυγάς σε ένα λεωφορείο στη μέση του πουθενά που επιβεβαίωσε τα πιστεύω μου μια για πάντα, ότι δηλαδή η πιο σκληρή δουλειά που μπορούσε να κάνει κάποιος , ήταν το να είναι μόνος γονιός.

Η μαμά μου ποτέ δεν ζήτησε να είναι μόνη μαμά ούτε επεδίωξε να γίνει. Όπως και πολλοί άλλοι, έπαιξε το ρόλο που χρειάστηκε, με επιτυχία. Το να είσαι μονογονέας είναι δύσκολο στις καλύτερες στιγμές, και το να είσαι μόνη μαμά ενός αγοριού το κάνει ακόμα δυσκολότερο. Σκέψου την εφηβεία, το ποδόσφαιρο, τις κοπέλες. Αλλά παρόλα αυτά παρέμεινε στο στόχο της, περίμενε πάντα στην κερκίδα όταν έπαιζα ποδόσφαιρο για εννιά χρόνια, έκανε όλα τα φαγητά στα πάρτυ μου, ήρθε μαζί μου σε όλους τους αγώνες που ήθελα να παρακολουθήσω, είτε της άρεσε είτε όχι. Όπως σε κάθε καλή, σωστή οικογένεια, με βοήθησε με τα μαθήματα μου και ήρθε σε όλες τις συναντήσεις γονέων του σχολείου μου.

Αντίθετα στα πιστεύω των δύο αγοριών στο λεωφορείο, που πίστευαν ότι οι μονογονεικές οικογένειες έστιβαν οικονομικά το κράτος, η μαμά μου δεν ανήκε σε εκείνο τον στίφτη. Από όταν γεννήθηκα, είχε πλήρη απασχόληση και δούλευε πέντε μέρες την εβδομάδα. Έπρεπε να δουλέψει την περίοδο των καλοκαιρινών διακοπών – γι αυτό και δεν είχαμε ταξιδέψει ποτέ μαζί. Είναι σοκαριστικό το ξέρω. Η οικογένεια μας μπορεί να είχε μόνο το ένα μέλος του παραδοσιακού νοικοκυριού, μπορεί να μην ήταν συμβατική και να μην αποτελούσε κομμάτι του στερεότυπου. Αλλά η οικογένεια μου, όσο μικρή και να είναι , είναι ακριβώς όπως η οικογένεια οποιουδήποτε.

 photo 1236_zpsti23dge1.jpgΟπότε το να μου βάζουν ταμπέλα ότι είμαι « ντροπή» δύο άγνωστοι, να με μειώνουν δημόσια και να με υποβαθμίζουν με βάση το γεγονός ότι έζησα τη ζωή μου μόνο με ένα γονιό, προσβάλλει όχι μόνο όλους τους γονείς που δουλεύουν ασταμάτητα ώστε να εξασφαλίσουν τα καλύτερα για τα παιδιά τους, αλλά και τα παιδιά αυτών των οικογενειών που προσπαθούν να ξεπεράσουν το στίγμα που υπάρχει ακόμα και σήμερα σε αρκετές κοινωνίες.

Όλοι χρωστάμε στους γονείς μας μεγάλη ευγνωμοσύνη, αλλά στη μαμά μου θέλω να την ανταποδώσω διπλάσια. Έχει θυσιάσει αμέτρητες ευκαιρίες για να μου δώσει την καλύτερη μόρφωση και το καλύτερο που ήταν δυνατό. Δεν έχει απλά διαμορφώσει το ήθος και τις αρχές μου, αλλά με βοήθησε να ανακαλύψω και να αναπτύξω τις δικές μου ιδέες. Η μαμά μου δεν είναι απλά έμπνευση για μένα, είναι το πιο αξιαγάπητο άτομο που θα γνωρίσω ποτέ. Οπότε σε εσάς στο λεωφορείο, να σας πω ότι σας είμαι ευγνώμων. Σας ευχαριστώ που μου επιβεβαιώσατε ότι όσο μικρή ή μεγάλη είναι μια οικογένεια, είναι παρόλα αυτά οικογένεια.

Η μαμά μου και εγώ είμαστε μία οικογένεια από δύο άτομα. Θα το άλλαζα ποτέ; Θα άλλαζα τη μαμά μου; Ποτέ και για κανέναν στον κόσμο!

Πηγή : http://thetab.com/

Ετικέτες

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ