Πόσο μου λειπεις μπαμπά μου

Μου λείπει, μου λείπει το γέλιο του, το χάδι του. Μου λείπει να παίρνει τηλέφωνο και να μου λέει με ξέχασες. Μου λείπεις μπαμπά μου, δεν ήμουν έτοιμη να με αφήσεις. Ειδικά τώρα που μεγαλώνουν τα παιδιά μου, θα σε ήθελαν στην ζωή τους όπως κ εγώ. Περνάνε τα χρόνια μπαμπά μου και φοβάμαι. Δεν φοβάμαι που μεγαλώνω, δεν φοβάμαι για μένα, ξέρω ότι κάποια στιγμή θα σε ξαναδώ. Φοβάμαι για τα παιδιά μου. Φοβάμαι μήπως όσο μεγαλώνω, ξεχάσω την μορφή σου.

Αυτό που με φοβίζει είναι ότι μεγαλώνοντας θα αρχίσω να ξεχνάω. Αλήθεια δεν τρομάζω με κάτι άλλο, φοβάμαι ότι θα ξεχάσω τα παιδιά μου θα ξεχάσω πόσο πολύ τα αγαπώ, πως ένιωθα και νιώθω όταν τα αντικρίζω. Νομίζω ότι αυτή θα είναι η μεγαλύτερη τιμωρία για όλα τα λάθη που έχω κάνει στην ζωή μου.

Μπαμπά μου έφυγες και δεν πρόλαβα να σου πω πως νιώθω, πόσο πολύ σε αγαπώ. Σου είχα μεγάλη αδυναμία κι εσύ είχες σε εμένα. Θυμάσαι που έλεγες θα πεθάνω και δεν θα προλάβω να δω εγγόνια; Είδες όμως που πρόλαβες; Έστω και λίγο. Την κράτησες αγκαλιά σου. Δεν την είδες να μεγαλώνει να περπατάει να να να …

Δεν ξέρω γιατί στα λέω όλα αυτά. Ίσως μέσα μου πιστεύω ότι με ακούς, με βλέπεις. Πάντα σε ρωτάω γιατί θέλω να πιστεύω ότι είσαι εδώ. Βλέπεις δεν ήμασταν έτοιμοι να μας αφήσεις. Ήταν ξαφνικό, ανακοπή. Θέλω να πιστεύω ότι ήσουν πολύ ευτυχισμένος και η καρδιά σου δεν άντεξε τόση χαρά.

Τα παιδιά με ρωτάνε, που είναι ο παππούς; Δεν έχεις μπαμπά; Το μόνο που λέω, είναι στον ουρανό και μας προσέχει. Το ξέρω είσαι εκεί φύλακας άγγελος, όπως την μέρα που γεννήθηκα. Το μικρό σου κοριτσάκι που δεν θα το αφήσεις ποτέ να πάθει κάτι. Πάντα με πρόσεχες!

Δύσκολο πράγμα η απώλεια δεν ξέρεις πως θα την διαχειριστείς. Άλλοι προχωράνε κι άλλοι μένουν στάσιμοι. Κάπου το διάβασα και με εκφράζει τόσο πολύ. Εγώ έχω μείνει σταθερή. Προσπαθώ να προχωρήσω αλλά πάντα κάτι με τραβάει πίσω. Νιώθω πως αν κάνω βήματα μπροστά θα σε ξεχάσω. Ήδη έχει αρχίσει να ξεθωριάζει η εικόνα σου.

Φοβάμαι στο είπα; Τι θα κάνω αν μου πάρεις και την μαμά; Όχι ακόμα όμως. Άφησε την λίγο ακόμα. Την έχουν ανάγκη τα παιδιά κι εγώ. Ας μην το λέω, είπαμε δεν είμαι καλή στα λόγια. Ποτέ δεν ήμουν. Ακόμα και τώρα δεν μπορώ να πω στα παιδιά μου τι νιώθω.

Μπαμπά λες να είμαι καλή μαμά; Φοβάμαι, λες να είμαι καλή μαμά; Έχω τόσο άγχος, τα κάνω σωστά; Αχ βρε μπαμπά έφυγες και με άφησες εδώ να προσπαθώ να μεγαλώσω τα παιδιά χωρίς παππού. Ποιος θα τα πάρει αγκαλιά τώρα, ποιος θα τους πει παραμύθι; Ποιος θα τα πάρει βόλτα στη θάλασσα για παγωτό; Ποιος θα τα πάει κούνιες;

Αχ μπαμπά μου. Μου λείπεις τόσο πολύ στο είπα; Δεν πρόλαβα να σε αγκαλιάσω να σε φιλήσω. Έφυγες. Έγινες αερικό και μας άφησες. Περνάς καλά εκεί που είσαι; Είσαι ευτυχισμένος; Γιατί έφυγες; Τώρα δεν έχεις βάσανα, στεναχώρια, είσαι καλά εκεί;

Αχ βρε μπαμπά μου.

Έφυγες κι η καρδιά μου είναι μισή. Δεν μπορεί να καλυφθεί αυτό το κενό με τίποτα.
Είμαι λες κακή μαμά που λέω τέτοια λόγια; Αλλά δεν μπορώ ακόμα να βάλω ούτε τα παιδιά σε αυτό το κομμάτι της καρδιά μου. Το κλείδωσα και σου έδωσα το κλειδί. Ποιος να συγκριθεί μαζί σου και να πάρει την θέση σου;
Πάντα θα είσαι ο βασιλιάς της καρδιάς μου. Νομίζω ότι μου έκανε καλό να μιλήσω και να πω όσα νιώθω. Που να τα πω; Δεν θέλω να στεναχωρώ κανέναν κι αρχίζω να παθαίνω κρίσεις, πανικό, κατάθλιψη. Θέλω να σε δω έστω για λίγο, να σε αγκαλιάσω και να σε φιλήσω για τελευταία φορά. Πόσες φορές πρέπει να στο ζητήσω; Κουράστηκα μπαμπά μου να στο λέω. Έστω για λίγο έλα. Έλα στα όνειρα μου να με φιλήσεις. Ξέρω ότι δεν έρχεσαι γιατί δεν θέλεις να κλάψω και να στεναχωρηθώ.

Αχ βρε μπαμπά πόσο μου έλειψαν τα φιλιά σου. Πόσο μου λείπεις.
Αχ βρε μπαμπά…

Πηγή: thebluez.gr