fbpx

Παιδί χωρίς πατέρα για δεύτερη φορά

| 10 Μαρτίου 2014
ADVERTISEMENT

Τον έλεγαν Πέτρο. Ήταν προϊστάμενος στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μου και γνωριζόμασταν χρόνια αλλά ήμουν παντρεμένη και ύστερα…προδομένη. Ο άντρας μου πήγε με τη καλύτερή μου φίλη και άφησε εμένα και τη κόρη μας 6 ετών τότε, χωρίς σπίτι, χωρίς λεφτά, χωρίς ζωή, χωρίς τίποτα. Δεν εμπιστεύτηκα ξανά κανέναν, όχι τουλάχιστον για τα επόμενα 4 χρόνια από το διαζύγιο. Κάποια στιγμή με τον Πέτρο φλερτάραμε πιο έντονα, βγήκαμε και ξαναβγήκαμε. Από τη μία μου άρεσε από την άλλη δίσταζα, δεν ήθελα να ξαναπληγωθώ, δεν άντεχα δεύτερο χωρισμό, δεν άντεχα να πληγωθεί ξανά η κόρη μου. Εκείνος με διαβεβαίωνε ότι δεν είχα να φοβηθώ τίποτα μαζί του. Και είχε δίκιο…για λίγο….

Κάναμε σχέση και πολύ σύντομα, η ευτυχία μου δεν περιγράφονταν. Ο άνθρωπος αυτός όχι μόνο αποδέχτηκε ότι ήμουν μονογονέας (στα χαρτιά φυσικά είχαμε και εγώ και ο πρώην άντρας μου τη γονική μέριμνα την οποία δεν άσκησε ποτέ του, διότι από το διαζύγιο και έπειτα, δεν ξαναείδε το παιδί ούτε καν τηλέφωνο δεν το έχει πάρει) αλλά αγκάλιασε τη κόρη μου σαν πατέρας. Πήγαιναν μαζί στο λούνα παρκ, στη παιδική χαρά, στο κολυμβητήριο, σε αγώνες. Την πήγαινε στα Αγγλικά, την έτρεχε στους γιατρούς όταν αρρώσταινε, τη διάβαζε, τη φρόντιζε και την αγαπούσε σαν παιδί του. Αλλά και η κόρη μου βρήκε σε εκείνον, τον πατέρα που δεν είχε, μέχρι που τον ρωτούσε τι να κάνει με τα φλερτ και τους έρωτές της και όποτε μαλώναμε με τη κόρη μου, εκείνος έπαιρνε το μέρος της. Η ζωή μας ήταν τόσο γεμάτη, είχε τόση ποικιλία, τόσες εναλλαγές που πραγματικά πίστεψα πως μου χαμογέλασε ξανά και πως θα έκανα επιτέλους την ευτυχισμένη οικογένεια που ονειρευόμουν από παιδί και που όταν χώρισα πίστεψα πως έγινε μακρινό όνειρο. Η μέρα του γάμου μας ήταν, μετά τη γέννηση της κόρης μου, η πιο χαρούμενη μέρα της ζωής μου. Κυριολεκτικά.


ADVERTISEMENT

Μετά το ταξίδι του μέλιτος, ο Πέτρος άρχισε να πιέζει για παιδί. Από τη μία τον καταλάβαινα, ήταν μόλις 40 χρονών δεν είχε δικά του παιδιά και ήθελε να βιώσει την εμπειρία. Από την άλλη όμως, όλα αυτά τα χρόνια, είχε τη κόρη μου, όλοι μαζί μέναμε, δεν άλλαζε κάτι επειδή δεν ήταν βιολογικός της πατέρας και εξάλλου, δεν το είχε θίξει ποτέ πρίν τον γάμο. Βασικά μου κακοφάνηκε που δεν το ζήτησε ποτέ πρίν παντρευτούμε, αλλά προσπάθησα να τον καταλάβω. Και ώσπου να τον καταλάβω, έμεινα έγκυος στα 42 μου. Και φτού κι απ’ την αρχή.

Ήταν σε όλα δίπλα μου. Στους υπερήχους, στις εξετάσεις, στους γιατρούς. Η κόρη μου ήταν πλέον 11 χρονών και περίμενε με ανυπομονησία το αδερφάκι της. Γέννησα ένα υγιέστατο κοριτσάκι και ο Πέτρος πετούσε από τη χαρά του. Γυρίσαμε σπίτι και φροντίζαμε και οι τρείς τη μπέμπα, είχαμε πέσει κυριολεκτικά επάνω της, είχαμε ξετρελλαθεί. Με τον καιρό όμως ο Πέτρος άλλαξε. Η χαρά του δεν κράτησε πολύ, ούτε η δική μας. Άρχισε να αργεί να γυρίσει από τη δουλειά, σταματήσαμε να βγαίνουμε και να κάνουμε πράγματα όπως παλιά, ήταν απορροφημένος στις σκέψεις του, εκνευριζόταν με το παραμικρό κλάμα του μωρού, δεν βοηθούσε και δεν συμμετείχε σε τίποτα. Είχαμε να κάνουμε έρωτα πάνω από χρόνο, όσο δηλαδή είχε να ασχοληθεί με το μωρό. Εγώ την τάιζα, εγώ τη φρόντιζα, εγώ την έκανα μπάνιο, εγώ στον παιδίατρο. Εκείνος που είχε ζητήσει παιδί, τώρα ήταν απών. Ώσπου μια μέρα, άφησε ένα σημείωμα και έφυγε. Πώς βλέπουμε στις ταινίες και νομίζουμε ότι αυτά γίνονται μόνο στη τηλεόραση; Κάπως έτσι!

Άφησε ένα σημείωμα ότι δεν άντεχε άλλο, ότι αλλιώς τα είχε φανταστεί, ότι δεν ήταν καλός πατέρας και δεν θα ήταν ούτε καλός σύζυγος. Τον πήρα, τον παρακάλεσα, του ζήτησα να πάμε σε σύμβουλο γάμου, τον ικέτεψα. Δεν άλλαζε γνώμη. Στην αρχή έχασα τον κόσμο γύρω μου και ήμουν διατεθειμένη να κάνω τα πάντα για να γυρίσει, για να έχω ξανά πίσω τη ζωή μου μαζί του. Μα ύστερα θύμωσα.


ADVERTISEMENT

Είναι ωραία τα έτοιμα παιδιά Πέτρο μου, τα παιδιά που γνωρίζεις 6 και 8 και 10 χρονών, που δεν θέλουν τάισμα και άλλαγμα, που δεν κλαίνε μέσα στη μέση της νύχτας και 20 φορές. Είναι βαριά η καλογερική όταν κάνεις ένα παιδί το οποίο, τι να κάνουμε, δεν γεννήθηκε 20 χρονών για να μην κουραστείς, αλλά έτσι είναι οι οικογένειες. Αυτό σημαίνει οικογένεια. Κι αν δεν ήσουν έτοιμος να μην έβαζες στη διαδικασία μια γυναίκα χωρισμένη και ένα παιδί που έχουν ήδη πληγωθεί. Να μην άφηνες τη μεγάλη μου κόρη, δεύτερη φορά χωρίς πατέρα και δεν το λέω γιατί περίμενα να πάρεις τη θέση του μπαμπά της αλλά γιατί σαν πατέρα της σε έβλεπε εκείνη, όλα αυτά τα χρόνια που δέθηκε μαζί σου. Εγώ Πέτρο μου είχα οικογένεια κι αν έκανα μια νέα αρχή ήταν γιατί σε αγάπησα και ήθελα να φτιάξουμε μαζί τη ζωή μας από την αρχή. Σκέφτηκα πως για όλα τα καλά που έδωσες στη κόρη μου, σου χρωστούσα να νιώσεις κι εσύ τι σημαίνει να γίνεσαι πατέρας από την αρχή. Το μόνο που δεν σκέφτηκα ήταν ότι θα με άφηνες 44 χρονών σήμερα, να μεγαλώνω ένα μωρό μαζί με τη 13χρονη κόρη μου, απλά και μόνο επειδή ήθελες να δοκιμάσεις τις αντοχές σου. Δεν μετανιώνω για το μωρό, ίσα ίσα στάθηκα τυχερή που έζησα τη μητρότητα για δεύτερη φορά, εγώ το επέλεξα και είμαι χαρούμενη γι’ αυτό. Άμα όμως με ρωτούσες αν θα ήθελα να μεγαλώνω ακόμη ένα παιδί χωρίς πατέρα, θα σου έλεγα όχι. Κι αν κάτι με θυμώνει είναι που ούτε με ρώτησες ούτε το πάλεψες. Αντίο.

Γωγώ

Θέλετε να μας μιλήσετε; Κι εμείς!
Στείλτε μας email στο
 info@singleparent.gr ή βρείτε μας στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σας δεδομένων και σας διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σας θα παραμείνει μυστική. Τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ