fbpx

Ορφανή

| 16 Μαρτίου 2018
ADVERTISEMENT

Ώσπου μια μέρα χρειάστηκε να λείψω για πρώτη φορά απο το σπίτι για κάποιες πολλές ώρες. Κι άφησα μόνη της την κόρη μου με τον μπαμπά της. Κι αφού φρόντισα να αφήσω πίσω έτοιμα όλα όσα πίστευα πως θα χρειαστούν, στο δρόμο για τον λόγο της απουσίας μου πέρασε σαν αστραπή μια σκέψη από το μυαλό μου. Ρε μάνα τελικά σαν να φρόντισες και γι’αυτο…


ADVERTISEMENT

Από την 

Φρόντισες να φύγεις και να μας αφήσεις πίσω φροντισμένους σε όλα κι ασφαλείς. Ατελείς αλλά ασφαλείς. Έτοιμοι όλοι να συνεχίσουμε την ζωή μας. Να την αρχίσουμε ξανά, να την φτιάξουμε, να την εξοπλίσουμε με όλα όσα μας είχες αφήσει και διδάξει με τα λόγια ή το παράδειγμα σου.

Και τώρα μάνα δεν είμαι θυμωμένη πια που έφυγες ούτε ζηλεύω. Γιατί είναι άδικο να θυμώνω εγώ όταν μανάδες χάνουν παιδιά. Και θυμάμαι πως μου είχες πει πως άλλος πόνος σαν αυτον δεν έχει, πως χειρότερο από αυτό δεν υπάρχει. Δεν ζηλεύω γιατί σαν να φρόντισες εσύ από εκεί που είσαι να γίνω εγώ μια μάνα αφου δεν έχω τέτοια. Δεν πονάω πια τόσο που δεν σ’έχω γιατί εχω πλέον ολοκάθαρη την εικόνα σου να χαμογελάς ή να κλαις και να λες πως για όλα υπάρχει τρόπος….


ADVERTISEMENT

Η συνέχεια εδώ

*το παραπάνω κείμενο είναι κομμάτι της συνεργασίας μας με το thebluez.gr. Για θέματα αναδημοσίευσης και πνευματικής ιδιοκτησίας, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί τους.

 

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ