fbpx

Οι 5 πιο δύσκολες μέρες ενός μονογονέα

| 1 Απριλίου 2014
ADVERTISEMENT

Κανείς δεν είπε ότι η μονογονεϊκή ζωή είναι εύκολη, Προσωπικά νιώθω και λίγο τυχερή διότι η μαμά μου ήταν μονογονέας τριών παιδιών με ελάχιστη έως καθόλου βοήθεια, χωρίς λεφτά και μόρφωση άρα είμαι κάπως γεννημένη γι’ αυτό το ρόλο. Τις μέρες που τα πράγματα γίνονται δύσκολα, σκέφτομαι τη μητέρα μου και τη παιδική μου ηλικία και αναρωτιέμαι πώς τα κατάφερνε.

Όλες λοιπόν οι μέρες είναι δύσκολες απλά κάποιες είναι πιο δύσκολες από άλλες. Φυσικά δεν αναφέρομαι στις μέρες που απλά θέλω να βάλω το πάπλωμα πάνω απ’ το κεφάλι μου το πρωί ή στις μέρες που είμαι πτώμα, αλλά για εκείνες που αντιμετωπίζω πραγματικό πρόβλημα όπως:


ADVERTISEMENT

Όταν είμαι άρρωστη
Βασικά δεν ξέρω τι είναι χειρότερο: Να είσαι μονογονέας και άρρωστος ή μονογονέας με το παιδί σου άρρωστο; Όταν είμαι άρρωστη, εύχομαι ελπίζω και προσεύχομαι να υπήρχε κάποιος εδώ κοντά να κάνει όλα όσα εγώ δεν μπορώ. Και παρ’ όλο που η κόρη μου είναι ένα παιδί πολύ τρυφερό που δίνει όλη της την αγάπη και τη κατανόηση, το πολύ να κάτσει 10 λεπτά σε μια μεριά. Μετά το 10λεπτο, καταπίνει μπαταρίες, τρέχει πάνω κάτω και γενικά ζητάει περισσότερη ενέργεια απ’ όση μπορώ ν’ αντέξω.

Όταν η κόρη μου είναι άρρωστη
Το αμέσως επόμενο χειρότερο για μένα, είναι όταν αρρωσταίνει η μικρή μου και δεν είναι ότι δεν θέλω να τη φροντίσω. Ίσα ίσα που τότε τη φροντίζω όπως όταν ήταν μωρό και όχι όπως τώρα που έχει γίνει τρίβολος. Το δύσκολο είναι όταν ανεβάζει πυρετό κι εγώ πρέπει να τη βάλω στο αμάξι με τις πυτζάμες, να σταματήσω στο εφημερεύον και να την κλειδώσω μέσα στο αμάξι για να πάρω αντι-πυρετικό.

Όταν είμαστε καλεσμένοι
Υπάρχουν και οι γιορτές ή οι προσκλήσεις όπου η κόρη μου λέει «Οι γονείς των φίλων μου θέλουν να καλέσουν τους γονείς μου για φαγητό» κι εγώ νιώθω παράταιρη. Ή καλύτερα μονόταιρη. Όπως και όταν η μικρή μου ανεβαίνει και λέει το τραγουδάκι ή το ποίημά της στη γιορτή του σχολείου και δεν έχω κανέναν δίπλα μου, να μοιραστώ τη χαρά και τη συγκίνησή μου.


ADVERTISEMENT

Όταν χαλάει κάτι
Πρίν λίγους μήνες, χάλασε η μπαταρία του νερού στο μπάνιο και ο υδραυλικός, μου έκλεισε ραντεβού μια βδομάδα μετά. Μία εβδομάδα λοιπόν,  έκανα μπάνιο τη μικρή, ζεσταίνοντας και ανακατεύοντας νερά και  παράλληλα τρέχοντας πέρα δώθε στο μπάνιο να την επιβλέπω γιατί φοβόμουν να την αφήσω μόνη της ενώ μετά το τέλος του μπάνιου, ξαναζέσταινα νερά για να την ξεπλύνω κ.ο.κ. Κι αυτό έπρεπε να το κάνω και για μένα ενώ η μικρή καθόταν μέσα στο μπάνιο όσο εγώ πλενόμουν, που σημαίνει ότι έπρεπε να φωνάζω κάθε τρείς και λίγο να μην πειράζει τις κατσαρόλες γιατί θα καεί ή θα χύσει το νερό κλπ.

Όταν μπαίνει ποντίκι στο σπίτι
Όλα μπορώ να τα αντιμετωπίσω. Το άρρωστο παιδί, τη χαλασμένη μπαταρία, το σπίτι και τις δουλειές με μόλις 4 ώρες ύπνο. Αλλά τα ποντίκια τα σιχαίνομαι. Μια μέρα που η κόρη μου κοιμόταν, είπα να φέρω τα χαλιά από την αποθήκη για να τα καθαρίσω και να αρχίσω να τα στρώνω στο σπίτι σιγά σιγά. Και τότε το είδα. Με το που άνοιξα το ένα χαλί, πήδηξε από μέσα ένας τεράστιος αρουραίος  και χώθηκε κάτω απ’ τον καναπέ.  Άντε τώρα να τον βγάλεις. Κι αφού ούρλιαξα από την τρομάρα μου και οι φωνές μου ξύπνησαν τη μικρή, πήγαμε μαζί σε ένα μαγαζί και πήρα  20 φάκες. Ναι 20! Γέμισα το σαλόνι με φάκες και περίμενα ώσπου άκουσα να το πιάνει η φάκα. Τότε όμως έπρεπε να κάνω κάτι που δεν είχα υπολογίσει: Να το μαζέψω και να το πετάξω στα σκουπίδια. Γι’ αυτό σου λέω. Καλή η μονογονεϊκή ζωή αλλά υπάρχουν μέρες όπως οι παραπάνω, που δεν παλεύονται!

Πηγή: http://experts.sheknows.com/

Αν σου άρεσε το άρθρο μας, συμπλήρωσε την ηλεκτρονική σου διεύθυνση για να λαμβάνεις περισσότερα, στο email σου!


Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ