Ο σύντροφός μου προσπάθησε με ύπουλο τρόπο να με κάνει να αποβάλλω!

Διαβάζοντας διάφορες ιστορίες σας μπαίνω και εγώ στον πειρασμό να καταθέσω τα δικά μου βιώματα. Είμαι 41 ετών με πολύ καλές σπουδές και με σταθερή και καλή εργασία που μεγαλώνω μόνη μου ένα μικρό αγοράκι 20 μηνών, για την ακρίβεια με τη βοήθεια των γονιών μου.

Παντρεύτηκα το 2006 και προσπαθώντας να εξισορροπήσω καριέρα και γάμο κάπου βρέθηκα να χάνομαι και να επιδιώκω περισσότερο μία προαγωγή στη δουλειά μου παράλληλα με ένα διδακτορικό αμελώντας ή καλύτερα βάζοντας για λίγο στη άκρη το θέμα οικογένεια. Όταν όμως κατάφερα αυτά που ήθελα στα επαγγελματικά μου θέματα βρέθηκα αντιμέτωπη με σοβαρά γυναικολογικά προβλήματα και με μία ιατρική διάγνωση που μου έλεγε ψυχρά, ότι υπάρχουν πολύ λίγες πιθανότητες εγκυμοσύνης ακόμη και με εξωσωματική….Σαν να μην έφτανε αυτό ανακαλύπτω ότι ο τότε σύζυγος είχε εξωσυζυγική σχέση 3 χρόνια….Το διαζύγιο φάνταζε μονόδρομος πια στα μάτια μου όπως και έγινε. Η ψυχολογία μου χάλια, γιατί εκτός του πληγωμένου μου εγωισμού ως γυναίκα που την απάτησε ο επί 7 χρόνια άντρας της έπρεπε να κοιτάξω και την υγεία μου που είχε πλέον επιβαρυνθεί και με τους γιατρούς να μου λένε ότι ακόμη και να ξαναφτιάξω τη ζωή μου με κάποιον άλλον άνθρωπο παιδί πλέον θα έβλεπα μόνο με θαύμα….

Όντας εργασιομανής όμως αλλά και φιλομαθής συνέχισα να ασχολούμαι με αυτό που μου άρεσε να κάνω, τη συνέχιση των σπουδών μου παράλληλα με την εργασία μου και την εκπόνηση μεταδιδακτορικής έρευνας. Εκεί ακριβώς γνωρίζω κάποιον άλλον και χωρίς καλά καλά να το καταλάβω και έχοντας βγάλει εντελώς από το μυαλό μου το θέμα παιδί και οικογένεια , βίωσα το μέγα θαύμα της εγκυμοσύνης μου…..Η χαρά μου ανείπωτη αλλά δυστυχώς ήταν χαρά μόνο για εμένα.

Εκείνος ενώ στην αρχή φάνηκε ότι χάρηκε, δέχτηκε τις επιδράσεις της οικογένειάς του για τους οποίους ήμουν πάντα μία χωρισμένη γυναίκα που ….με δόλο κοίταξα να τους αποσπάσω το γιό και αδερφό . Προσπάθησε έτσι με ύπουλο και πονηρό τρόπο να με κάνει να αποβάλλω. Πώς; Με το να μου αναφέρει συνέχεια ότι θέλει να φύγει για εργασιακούς λόγους στο εξωτερικό παρ’όλο που είχε εργασία, ότι έχει υποχρέωση απέναντι στη μητέρα του να είναι κοντά της, ότι οικονομικά δεν μπορούσε να συνεισφέρει στην εγκυμονούσα σύντροφό του, και άλλες τέτοιες υπεκφυγές που μόνο στενοχώρια και άγχος μπορούσαν να μου προσφέρουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου.

Όπως όμως ο Θεός με βοήθησε να μείνω έγκυος έτσι μου έδωσε δύναμη και να φέρω στον κόσμο τον μικρό μου άγγελο….Ο πατέρας του αν και ήρθε στο μαιευτήριο, αν και κράτησε το γιό του αγκαλιά στις πρώτες του ανασούλες προτίμησε να συνεχίσει τη ζωή του με τη μαμά του που απ’ότι φαίνεται τον είχε μεγαλύτερη ανάγκη….Η επιλογή δική του και απόλυτα σεβαστή από εμένα.

Τώρα 20 μήνες μετά, βλέποντας το παιδί μου να μεγαλώνει, να με αγκαλιάζει κάθε απόγευμα που γυρίζω κουρασμένη από τη δουλειά, να με φωνάζει μαμά, να με φιλάει, να μου γελάει, ξέρω πως θα τα καταφέρω. Ξέρω πως ότι και να γίνει εγώ θα έχω το γιό μου. Μέσα από όλα αυτά που έχω ζήσει κατάλαβα τι πραγματικά αξίζει στη ζωή. Δεν ξέρω αν είμαι πολύ δυνατή αλλά ξέρω πώς αφού άντεξα ως εδώ, θα τα καταφέρω και στη συνέχεια….

Σας ευχαριστώ για το χρόνο που αφιερώσατε να διαβάσετε την ιστορία μου, αλλά ένιωσα την ανάγκη να τη μοιραστώ μαζί σας.

Αφροδίτη

*Η παραπάνω ιστορία έχει αναρτηθεί από μέλος του φόρουμ μας, στο Social.singleparent.gr 
Μπορείς να γίνεις κι εσύ μέλος, να μιλήσεις με άλλους μονογονείς και όχι μόνο και να μοιραστείτε κοινά βιώματα και εμπειρίες, κάνοντας εγγραφή εδώ