Ο σύντροφός μου έχει σύνδρομο Άσπεργκερ και κατάφερα να τον αγαπήσω γι’ αυτό

Στο πρώτο μου ραντεβού με τον Μιχάλη- είμαστε μαζί εδώ και 24 χρόνια – με ρώτησε, ” Τώρα έχουμε βγεί ραντεβού;” και στο δεύτερο, ” Δηλαδή βγαίνουμε ακόμα;”. Ήταν τόσο γλυκό εκείνη τη στιγμή. Μου πήρε σχεδόν 17 χρόνια να καταλάβω ότι δεν είχα ρωτήσει ποτέ κάποιον, τι ακριβώς είναι το σύνδρομο Άσπεργκερ.

Εκείνη την περίοδο δεν μπορούσε να διαγνωσθεί καν, και σήμερα θεωρείται μια υψηλή μορφή αυτισμού. Παρουσιάζεται με άπειρους τρόπους, συμπεριλαμβανομένων εμμονή στις λεπτομέρειες, κοινωνική απομόνωση, ανικανότητα αναγνώρισης συναισθημάτων και  αντιδράσεων των άλλων, και μια πεζή εξωτερική έκφραση για όσα νιώθει το άτομο με συγκεκριμένο σύνδρομο.

Δεν είχα ιδέα για όλα αυτά όταν τον ερωτεύτηκα. Ήμουν εξωστρεφής μιλούσα πάρα πολύ,ενώ εκείνος ήταν ήσυχος και δεν είχε κανένα πρόβλημα να μείνει μόνος του. Έκανα μηχανικές κινήσεις ενώ εκείνος παρέμενε γαλήνιος.

Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που μείναμε μαζί και ξεκίνησα να νιώθω την ένταση τριγύρω, και πόσο διαφορετικοί ήμασταν ο ένας από τον άλλο. Είχα ένα σκονισμένο, γεμάτο από αντικείμενα μικρό διαμέρισμα, ενώ εκείνος είχε ένα μεγάλο σπίτι με ένα τεράστιο σαλόνι που μου έμοιαζε σαν χώρο φιλοξενίας ξενοδοχείου – καρέκλες που είχαν ιδανικό προσεγμένο σχήμα, και τραπέζια στρατηγικά τοποθετημένα. Δεν με άφηνε να αφήσω πουθενά αλλού τα πράγματα μου, εκτός από ένα δωμάτιο που είχε ορίσει σαν δικό μου. Δεν με άφηνε να κρεμάσω καν κάτι στον τοίχο!

Εκτιμάται ότι υπάρχουν 30 εκατομμύρια άτομα με το συγκεκριμένο σύνδρομο παγκοσμίως. Αρκετά από αυτά είναι ιδιαίτερα έξυπνα και έχουν καταφέρει πολλά. Ο Μιχάλης είναι μέλος της Mensa, έχει IQ 165, και δουλεύει σε μεγάλη εταιρεία λογισμικού.

Κοινά χαρακτηριστικά των ατόμων με Άσπρεγκερ είναι τα εξής:

• Έχουν φοβερή ικανότητα να συγκεντρώνονται στις λεπτομέρειες και όχι στο γενικότερο πλαίσιο.
• Είναι βαθιά πιστοί και αξιόπιστοι.
• Έχουν μια δυνατή ανάγκη για τάξη και ακρίβεια.
• Οι συνομιλίες τους είναι γεμάτες κρυφά μηνύματα.

Μπορεί επίσης να παρουσιάσουν προκλητικη συμπεριφορά απέναντι σε τρίτους. Για παράδειγμα, όταν μείναμε μαζί ξεκινήσαμε να έχουμε καυγάδες. Είχε κανόνες για τα πάντα μέσα στο σπίτι – μου αρέσει να σφυρίζω, και μου το απαγόρευσε. Δεν φαινόταν ότι είχε πρόθεση να συμβιβαστεί με τις δικές του συνήθειες. Δεν ήθελε να χαλάσει την βόλεψη του, και ήθελε τα πάντα να γίνονται με τους δικούς του όρους.

Δεν μπορούσα να βρώ τα βασικά στοιχεία που υποδείκνυαν ότι με αγαπούσε. Όταν τον ρωτούσα γιατί με αγαπούσε, μου απαντούσε ” Απλά το κάνω, δεν μπορώ να σου εξηγήσω το γιατί”.

Ξεκίνησα να αναρωτιέμαι αν η πεζή έκφραση του Μιχάλη, είχε κάποια παθολογική βάση, όπως π.χ. μια τραυματική εμπειρία στην ζωή του. Πήγαμε σε συνεδρίες για ζευγάρια και μπορώ να πώ ότι ήθελε να αλλάξει, αλλά οι αλλαγές για εμένα δεν ήταν ποτέ αρκετές. Τότε μια μέρα είδα την ταινία ” Αdam”, σχετικά με έναν άντρα ο οποίος είχε σύνδρομο Άσπεργκερ και μπορούσα να ταυτιστώ με την κάθε σκηνή.

Ξεκίνησα να διαβάζω περισσότερα γι αυτό, και κατάλαβα ότι το μυαλό του, δούλευε διαφορετικά από το δικό μου. Αμέσως σχεδόν το 50% των προβλημάτων που είχα μαζί του εξαφανίστηκε. Σκέφτηκα, ” Για ποιό λόγο είμαι τόσο νευριασμένος; Προσπαθεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο να καλύψει τις δικές μου ανάγκες”.

Αντί να σκέφτομαι ότι μου έκρυβε πράγματα ή ότι έπαιζε παιχνίδια με το μυαλό μου, συνειδητοποίησα ότι τα άτομα με το συγκεκριμένο σύνδρομο έχουν ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά, και δεν υπήρχε καμία προσπάθεια χειραγώγησης απέναντι μου.

Οπότε 16 χρόνια μετά από αρκετές δυσκολίες, αναγνώρισα πόσο πολύ είχε προσπαθήσει, να κάνει χώρο στη ζωή του για εμένα. Κατάλαβα πόσο δύσκολο ήταν για εκείνον να είναι σε μια σχέση, και ξεκίνησα να αναγνωρίζω όλες του τις προσπάθειες που ήταν αρκετά μεγάλες για εκείνον. Όσα περισσότερα έκανε, τόσο μεγαλύτερη ασφάλεια και αγάπη ένιωθα.

Η ανιδιοτελής αγάπη του, μου έδινε πάρα πολλά πράγματα σε σωματικό και συναισθηματικό επίπεδο. Έπρεπε να προσέξω τον τρόπο που μου τα έδειχνε, παρά να προσπαθώ να τα βρώ μόνος μου. Ξεκίνησα να βλέπω πόσο δύσκολο ήταν να ξεπεράσει τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου μαζί μου – και αυτό με κράτησε.

Τα τελευταία 8 χρόνια έχουμε λίγους καυγάδες, γιατί μπόρεσα να αποδεχτώ ποιός είναι και πόσα έχει κάνει για μένα τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν αρκετοί που δεν μπορούν να φανταστούν πως καταφέραμε να μείνουμε μαζί – ακόμα και φίλοι που χάσαμε γιατί δεν μπορούσαν να καταλάβουν την συμπεριφορά του. Δεν έχω γνωρίσει κανέναν άλλο αυτά τα 24 χρόνια και θέλω να είμαι μόνο μαζί του. Θεωρώ ότι είναι ο τέλειος σύντροφος για εμένα.

Πήρα λοιπόν ένα πολύ σημαντικό μάθημα το οποίο και θέλω να μοιραστώ με όσους βρίσκονται σε παρόμοια θέση με εμένα : Μην είσαι επικριτικός/ή. Προσπάθησε να μάθεις ότι το μυαλό τους λειτουργεί διαφορετικά από το δικό σου. Φρόντισε να αποδεχτείς το σύντροφο σου γι αυτό που είναι, μην τον πολεμάς.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν καυγάδες, αλλά θα είναι πολύ πιο εύκολο να τους διαχειριστείς καθώς δεν θα είσαι επικριτικός/ή με όσα γίνονται. Αν καταφέρεις όλα τα παραπάνω, είμαι σίγουρος ότι θα ανακαλύψεις όπως και εγώ καινούριες αξίες στη ζωή σου.

Πηγή : http://www.yourtango.com/