fbpx

Ο πυροβολισμός που μου άλλαξε τη ζωή

| 20 Φεβρουαρίου 2014
ADVERTISEMENT

Είμαι 42 ετών, χήρα από τα 32 μου με δύο μικρά παιδιά τότε. Με τον άντρα μου τον Θωμά ανοίξαμε ένα ψιλικατζίδικο και το δουλεύαμε μαζί για χρόνια. Στην αρχή ήταν δύσκολα, ο κόσμος δεν μας γνώριζε και δεν μας προτιμούσε, είχε άλλα ψιλικατζίδικα πιο πέρα και η γειτονιά πήγαινε σε εκείνα που ήξερε χρόνια. Με τον καιρό όμως, κερδίσαμε την εμπιστοσύνη τους και αποκτήσαμε τη δική μας πελατεία. Μόλις που είχαμε εξοφλήσει το δάνειο για το μαγαζί και ξεκινούσαμε να βγάζουμε δικό μας κέρδος. Τα παιδιά μεγάλωναν και μπορούσαμε να πληρώνουμε τα έξοδα.

Ένα απόγευμα γύρω στις 5, ήταν χειμώνας και είχε σκοτεινιάσει, βάζαμε τσιγάρα στα ράφια όταν μπήκε μέσα ένας άντρας με κράνος. Δεν ήταν σωματώδης, μικρόσωμος θα έλεγα και με περίεργη φωνή. Έβγαλε ένα όπλο και φώναξε «Δώσε τα λεφτά και μη βγάλεις άχνα» ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, τα θυμάμαι όλα θολά. Ο άντρας μου έσκυψε στο ταμείο να βγάλει τα χρήματα και εγώ είχα μείνει εκεί και τον κοιτούσα, πάγωσα. Την ώρα που έφευγε χωρίς ο άντρας μου να κάνει κάτι, πυροβόλησε προς το μέρος του και έτρεξε μέσα στη νύχτα. Τον πέτυχε στο χέρι και από τότε άλλαξε όλη μας η ζωή.


ADVERTISEMENT

Η σφαίρα βρήκε σε νεύρο στο μπράτσο. Ήμουν ευγνώμων που δεν είχα χάσει τον άντρα μου αλλά μπήκαμε σε μεγάλες περιπέτειες. Χειρουργεία χειρουργεία και χειρουργεία. Ύστερα φυσικοθεραπείες και άλλα χειρουργεία και ατελείωτη αναμονή σε ουρές για ένα εξευτελιστικό επίδομα αναπηρίας και ένα μαγαζί που όλο ζητούσε και δυο παιδιά που όλο ζήταγαν. Και ο άντρας μου, έμεινε ανάπηρος στο χέρι στα 33 του χρόνια και δεν ήθελε να βλέπει κανέναν. Κλείστηκε στο σπίτι, δεν ασχολούνταν με τα παιδιά και όλη μέρα έτρωγε, κοιμόταν πάρα πολλές ώρες και έβλεπε τηλεόραση. Εμείς δεν τον βλέπαμε, μας μιλούσε ελάχιστα. Του είπα να πάμε να τον δεί ένας ψυχολόγος, ότι έχει πρόβλημα και δεν ήθελε. Άμα ο άλλος αρνείται τι να κάνεις, να τον πας σηκωτό; Έκανα υπομονή, του μιλούσα, τον αγκάλιαζα, του έφτιαχνα τον καφέ του και καθόμουν μαζί του, του μιλούσα για άσχετα και συμπεριφερόμουν σαν να ήταν όλα καλά, ελπίζοντας πως θα το ξεπερνούσε με τον καιρό, πώς θα καταλάβαινε ότι δεν είχε σημασία τι είχε συμβεί αλλά τι θα γινόταν με τα παιδιά μας. Στο μαγαζί σταμάτησε να έρχεται και εγώ δεν μπορούσα να το κρατάω συνέχεια μόνη μου και γιατί δεν γινόταν να είμαι 14 ώρες σε ένα σκαμπό και για συναισθηματικούς λόγους. Επειδή έπρεπε να φροντίζω τον άντρα μου, το σπίτι και τα παιδιά, πήγαινα όλο και λιγότερο στο ψιλικατζίδικο και ο κόσμος αραίωσε. Πέρασε έτσι ενάμισης χρόνος και βάλαμε πωλητήριο.

Ένα βράδυ ο Θωμάς είπε ότι πάει μέχρι το μαγαζί να πάρει κάτι. Έτσι ξαφνικά την ώρα που έβλεπε τηλεόραση είπε ότι θέλει να πεταχτεί μέχρι το μαγαζί. «Δεν θες να πάω εγώ; Τι θέλεις να σου φέρω;» τον ρώτησα αλλά επέμενε. «Δεν θα αργήσω, θα γυρίσω» μου είπε, πήρε το μπουφάν του και έφυγε. Γύρισε αλλά όχι ζωντανός. Κρεμάστηκε μέσα στο μαγαζί. Θάφτηκε και έθαψε τη ζωή μας μέσα σε αυτό που μας διέλυσε.

Σήμερα τα παιδιά είναι 14 και 16 χρονών, ζω και αναπνέω για αυτά. Δεν θέλησα ούτε θέλω να κάνω άλλη σχέση, δεν μπορώ. Δεν είναι μόνο ότι έχασα τον άνθρωπό μου είναι και ο τρόπος, το άδικο. Ο κόσμος είπε, είπε και ξαναείπε. Χήρα στα 32 μου, με έπιασαν στο στόμα τους χιλιάδες φορές χωρίς καμία αφορμή. Μέχρι που είπαν ότι ο ληστής ήταν γκόμενος μου και τον έβαλα επίτηδες για να φανεί σαν ατύχημα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έχω ακούσει, πόσες φορές έκλεισα τα αυτιά μου για να μην επηρεάζομαι και αν μεγαλώνω ψύχραιμα τα παιδιά μου. Άλλαξα περιοχή και χάθηκα από συγγενείς και «φίλους». Το δράστη, αυτόν τον υποτιθέμενο γκόμενο, τον έπιασαν πολλά χρόνια μετά για άλλες ληστείες. Τι να το κάνω όμως; Γυρίζει πίσω ο άντρας μου; Η οικογένειά μας; Τα χρόνια και το βουνό που ανέβηκα για να μεγαλώσω μόνη μου τα παιδιά μας; Είμαι χαρούμενη που ο γιός μου και η κόρη μου είναι σήμερα δύο συνειδητοποιημένα άτομα που ξέρουν τι θα πεί αξιοπρέπεια. Για το μόνο που στενοχωριέμαι είναι που δεν έχουν σχεδόν καθόλου μνήμες από τον πατέρα τους….


ADVERTISEMENT

Σταματίνα

 Θέλετε να μας μιλήσετε; Κι εμείς!
Στείλτε μας email στο
 info@singleparent.gr ή βρείτε μας στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σας δεδομένων και σας διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σας θα παραμείνει μυστική. Τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.

 

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ