Ο πρώην σύζυγος δεν ενδιαφέρεται για το παιδί

“Έχω ένα γιο 10 χρονών τον Δημήτρη. Είμαι χωρισμένη εδώ και 8 χρόνια και από την πρώτη στιγμή εγώ ήμουν εκείνη που παρακινούσα τον πατέρα του να περνάει χρόνο μαζί του!

Στην αρχή οι δικαιολογίες ήταν ότι μένει μακριά -εγώ στα Βόρεια Προάστια και εκείνος στα Νότια- δεν έχει αυτοκίνητο να μετακινηθεί και ότι δεν μπορεί να αλλάζει πάνες γιατί δεν είναι νταντά. Στη συνέχεια και όταν πήγε ο Δημήτρης σχολείο η δικαιολογία του ήταν ότι δεν είναι εκπαιδευτικός (είναι καθηγητής πανεπιστημίου) και δεν μπορεί να ασχολείται με γλώσσα και μαθηματικά.  Τώρα που ο Δημήτρης είναι Πέμπτη δημοτικού και έχει περισσότερες ασχολίες υπάρχει μια καινούργια δικαιολογία η οποία λέει ότι δεν έχει χρόνο για τις ασχολίες του Δημήτρη τα Σαββατοκύριακα. Όταν τον βλέπει ο Δημήτρης δεν πρέπει να έχει καμία υποχρέωση. Αυτή είναι απλά μια σύνοψη των τελευταίων 8 χρόνων.

Περιττό να σας πω ότι το σχολείο του Δημήτρη το είδε πρώτη φορά στην 2α Δημοτικού και τις δασκάλες του τις έχει δει από μία φορά- την φετινή ποτέ. Ο μικρός είναι ήδη 10, έχει αντίληψη και κρίση και από τη μία βλέπω ότι θέλει να τον βλέπει αλλά επειδή “τρώει πόρτα” θυμώνει μαζί του και νομίζω ότι έχει αρχίσει να νιώθει ενοχές για τις δραστηριότητες που έχει τα Σαββατοκύριακα και δεν του επιτρέπουν να βλέπει τον μπαμπά.

Εγώ από την άλλη δεν μπορώ να πιέζω άλλο πια καταστάσεις- να τον πιέζω να βλέπει το παιδί του και να είναι πατέρας γι αυτό. Οπότε έχω αρχίσει και λέω στον Δημήτρη τα πράγματα με το όνομά τους.

Όλο αυτό με θυμώνει αφάνταστα αλλά υποθέτω ότι για τον γιό μου, θα είναι ακόμα πιο επώδυνο.

Θα εκτιμούσα πολύ αν είχατε κάποια συμβουλή αφού βλέπω ότι έχετε μια πολύ σφαιρική άποψη του θέματος”.

Απαντάει η ψυχολόγος, κυρία Μαρία Καλαϊτζάκη

Καλησπέρα!

Ο πατέρας του παιδιού είναι προφανές ότι δεν ενδιαφέρεται να έχει ρόλο στην ανατροφή του. Δεν αναφέρεις αν έχει ξανά παντρευτεί; Έχει άλλη οικογένεια ή είναι μόνος;

Για 8 χρόνια προσπαθείς να αλλάξεις την συμπεριφορά του ανεπιτυχώς.

Έχεις συζητήσει για αυτό το θέμα μαζί του; Βρες μια μέρα να μιλήσετε από κοντά- εκεί θα του εκθέσεις τους προβληματισμούς σου με ηρεμία και σταθερότητα. Θα του πεις πώς νιώθει ο γιος σας, θα του τονίσεις ότι το παιδί έχει ανάγκη τον πατέρα του και ας σκεφτεί ώριμα πώς θα συμπεριφέρεται από δω και πέρα για να μπορέσεις και εσύ να μην γεμίζεις με προσδοκίες το παιδί σου. Θα του πεις πόσο απογοητευμένος και θυμωμένος είναι ο γιος σας. Θα του πεις ότι δεν ξέρεις πώς να καλύψεις πια την απουσία του και πώς να απαντάς στα σχετικά ερωτήματα του παιδιού σας.

Στόχος της συνάντησης σας θα είναι να βρείτε μια κοινή γραμμή αντιμετώπισης του παιδιού- να παρθεί μια απόφαση από κοινού: θέλει ή όχι να συμμετέχει στην ανατροφή του; Κι αν ναι, πόσο συχνά; Θα γίνει μια προφορική δέσμευση. Μια συμφωνία. Το παιδί είναι προτεραιότητα σας- αφήστε στην άκρη τα δικά σας συναισθήματα.

Από την άλλη, να είσαι έτοιμη αν αρνηθεί οποιαδήποτε συμμετοχή, να το δεχτείς… Αρκεί να του ζητήσεις να μιλήσει ο ίδιος στο παιδί του και να του εξηγήσει ο ίδιος τους λόγους απουσίας του. Από εκεί κι έπειτα, θα είναι τουλάχιστον ξεκάθαρη η θέση του καθενός και θα μπορείς να συνεχίσεις το δύσκολο κι απαιτητικό έργο της ανατροφής του παιδιού χωρίς να ελπίζεις στην όποια βοήθεια από μέρους του πρώην συζύγου σου.

Λοιπόν, σε περίπτωση που δεν γίνει αυτή η συνάντηση, εσύ δεν θα λες στο παιδί άσχημα λόγια για τον πατέρα του. Προσπάθησε να μην μεταφέρεις σε αυτόν την πικρία σου και τον θυμό σου. Επικεντρώσου στο πώς νιώθει το ίδιο το παιδί. Επίσης, μην ψάχνεις δικαιολογίες για τον πατέρα του. Το παιδί ας εκφραστεί από μόνο του προς τον πατέρα του έστω κι από το τηλέφωνο. Αυτή η σχέση αφορά τους δυο τους… Εσύ δεν πρέπει να έχεις ενοχές και να νιώθεις υπεύθυνη για τις πράξεις του πατέρα του. Πήρατε διαζύγιο για τους χ,ψ λόγους. Τέλος. Το πώς φέρεται στον γιο του είναι δικιά του ευθύνη. Απλά προχώρα στη ζωή σου χωρίς αυτόν. Αν κι όταν αποφασίσει να συμμετάσχει στην ζωή του γιου του, θα κρίνει και θα αποφασίσει το ίδιο το παιδί αν τον θέλει στη ζωή του και σε τι ποσοστό.

Κατάλαβες τι εννοώ; Η πίεση από την πλευρά σου να συμπεριφέρεται ο πρώην σου με ένα συγκεκριμένο τρόπο, δεν βοηθά κανέναν σας. Μην στηρίζεις το πρόγραμμα σου ούτε το πρόγραμμα του παιδιού, στο αν θα τον δει ή όχι ο πατέρας του.

Τέλος, μίλησε και με τον μικρό σου. Μην του βάλεις διλήμματα, τύπου προτιμάς το ποδόσφαιρο ή να πας στον μπαμπά σου. Δεν θα έπρεπε να διαλέξει κάτι- θα έπρεπε να τα έχει και τα δυο εφόσον τα θέλει. Αυτό λοιπόν που θα του πεις, είναι ότι θα συνεχίσει κανονικά τις δραστηριότητές του, εφόσον του αρέσουν και περνάει καλά. Και αν ο πατέρας του θελήσει, θα βρει χρόνο να περάσει με τον γιο του. Δεν μπορείς εσύ να κάνεις κάτι για αυτό, αλλά δεν μπορεί ούτε και το παιδί να κάνει κάτι για να αλλάξει συμπεριφορά στον πατέρα του. Ο μικρός μπορεί να στενοχωρηθεί αλλά είναι πιο σημαντικό να είναι ξεκάθαρο το κλίμα, ώστε να αποδεχτεί την πραγματικότητα χωρίς ενοχές. Εξάλλου, γράφετε ότι ήδη έχει καταλάβει πολλά και ότι έχει  πλέον δικιά του κρίση.

Καλή συνέχεια!

Μαρία Καλαϊτζάκη
Ψυχολόγος
Email: kalaitzakimaria@yahoo.gr
Web: http://psychologia-oikogeneia.blogspot.com

Μπορείτε κι εσείς να υποβάλετε το ερώτημά σας, στους ειδικούς του Singleparent.gr εδώ!