Ο μπαμπάς μου ήταν ο ήρωάς μου, μέχρι που ανακάλυψα τί έκανε στη μητέρα μου όλα αυτά τα χρόνια

Ο πατέρας μου ήταν τα πάντα για μένα και ήμουν κολλημένη πάνω του 24 ώρες το 24ωρο. Ήταν ο έμπιστος φίλος μου, και σε αυτόν, τον οποίο κατέφευγα για προστασία, όποτε τσακωνόμουν με τη μητέρα μου. Ήταν εκείνος που μου έδειξε τα θαύματα της φύσης, μου μετέδωσε την αγάπη του για τη βοτανολογία και η μεγαλύτερη μου ανακούφιση και παρηγοριά στην αγχώδη εφηβεία μου.

Και ενώ οι σχέσεις με τη μητέρα μου ήταν τεταμένες, συνέχιζα να είμαι προσκολλημένη στον πατέρα μου. Ήμασταν αχώριστοι.

Μέχρι που μια μέρα εξαφανίστηκε. Ήμουν απαρηγόρητη και κατηγορούσα ουρλιάζοντας τη μητέρα μου ότι αυτή έφταιγε που εκείνος έφυγε. Μετά από τέσσερις μέρες αγωνιώδους αναμονής και αναζήτησης, το τηλέφωνο επιτέλους χτύπησε, και προς μεγάλη μου χαρά, ήταν ο πατέρας μου. Χάρηκα που ήταν ασφαλής και περίμενα με αγωνία πότε θα επιστρέψει σπίτι.

Ωστόσο, στη διάρκεια αυτής της περιόδου, κατάλαβα ότι η εξαφάνιση του ήταν “στημένη” και μία σκόπιμη προσπάθεια να τρομάξει και να πληγώσει τη μητέρα μου. Μου πήρε χρόνο να “αποκωδικοποιήσω” την εικόνα του “σούπερ μπαμπά” και να συνειδητοποιήσω ότι με χειραγωγούσε για να πετύχει το σκοπό του.

Το μίσος και η έλλειψη σεβασμού προς τη μητέρα μου, οι φοβεροί τσακωμοί και τα ταραγμένα χρόνια της εφηβείας μου, ήταν αποτέλεσμα της δηλητηριώδους επιρροής του. Για να την εκδικηθεί που ήταν πιο επιτυχημένη από εκείνον επαγγελματικά και προσωπικά.

Η μητέρα μου ήταν υπόδειγμα επαγγελματισμού, όπως επίσης και στην προσωπική της ζωή. Ήταν αφόρητο για εκείνον να βλέπει πόσο τη σέβονταν και την εκτιμούσαν όλοι, και έβγαζε το άχτι του με το να της κάνει μαρτύριο τη ζωή. Εγώ ήμουν απλώς μια μαριονέτα στα χέρια του, ένα εργαλείο με το οποίο μπορούσε να την καταπιέζει.

Αν και επέστρεψε, η σχέση μας είχe χάσει τη παλιά της αίγλη και απέφευγα να τον συναντώ, για να μη βγω εκτός εαυτού. Τον σιχαινόμουν και όποτε τύχαινε να μιλήσουμε, ήταν είτε λόγω ανάγκης, είτε για να τσακωθούμε.

Σε έναν από αυτούς τους τσακωμούς, η κατάσταση ξέφυγε και του είπα πόσο τον μισώ για όλα αυτά που έκανε στη μαμά και στη σχέση μου μαζί της. Από τότε, δεν ξαναμιλήσαμε.

Έχουν περάσει 3 χρόνια από τότε που μιλήσαμε για τελευταία φορά, και παρ’ όλο που βλέπω τη μετάνοια στα μάτια του κάθε φορά που με κοιτάζει, το να τον συγχωρέσω είναι μία μακρινή επιλογή.

Όσο για τη μαμά μου, η σχέση μας έχει κάνει στροφή 180 μοιρών, και από εχθροί, έχουμε γίνει κολλητές. Αν και δεν ήμουν εκεί για να την υποστηρίξω όλα αυτά τα χρόνια, έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου, να μην τη ξανακάνω ποτέ να κλάψει.

Πηγή: akkarbakkar.com