Ο κόσμος χρειάζεται περισσότερους μπαμπάδες σαν εσένα…άντρα μου!

Αρκετούς μήνες πριν, ο σύζυγος μου κι εγώ κάναμε μια σοβαρή κουβέντα. Όποιος είναι παντρεμένος ξέρει την κουβέντα. Αυτό έγινε αφού είχε παραιτηθεί από ακόμα μια δουλειά επειδή “τον έκανε δυστυχισμένο”.  Αυτό  – το να παραιτείται από τη δουλειά χωρίς να έχει κάποιο σχέδιο – φυσικά με θύμωνε πολύ. Δεν μπορούσα να καταλάβω πως μπορούσε να συμπεριφέρεται τόσο ανεύθυνα. Εκείνος, από την άλλη, δεν μπορούσε να καταλάβει πως δικαιολογούσα το να περνάω 40 ώρες την εβδομάδα κάνοντας κάτι που δεν μ’ άρεσε.

Έκανε μια παύση για να πάρει μια ανάσα και τον ρώτησα:

“Αν τα χρήματα, ο χρόνος, η εκπαίδευση και η προϋπηρεσία δεν ήταν θέμα, ποια θα ήταν η ιδανική δουλειά για ‘σένα;” Μου απάντησε αμέσως. “Θα ήθελα να μείνω στο σπίτι και να μεγαλώσω τα παιδιά μας!”

Δεν ήταν η πρώτη φορά που το είχε αναφέρει αυτό. Δεν αμφέβαλα ποτέ ότι ο άντρας μου είχε γεννηθεί για να γίνει πατέρας. Είναι τρυφερός και γεμάτος αγάπη. Ενστικτωδώς ξέρει πως να χειριστεί καταστάσεις που δυσκολεύουν τους περισσότερους γονείς. Βάζει όλο του το είναι στο να μεγαλώσει τα παιδιά μας ώστε να γίνουν καλοί άνθρωποι, γεμάτοι σεβασμό και αγάπη.

Δείτε σχετικά: Άνεργος μπαμπάς στο σπίτι. Δεν είναι ντροπή!

Παρ’όλα αυτά, όταν μου είπε ότι η ιδανική δουλειά για εκείνον θα ήταν το να μείνει στο σπίτι για να μεγαλώσει τα παιδιά, ένιωσα προδομένη. Ένιωσα ότι ο φιλόδοξος και εργατικός άντρας που είχα παντρευτεί, είχε μετατραπεί ξαφνικά σε κάποιον που δεν γνώριζα.  “Δεν ξέρω αν μπορώ ν’ αγαπάω κάποιον που δεν σέβομαι. Και δεν μπορώ να σεβαστώ κάποιον που δεν έχει φιλοδοξίες”, του είπα.

Πίστευα ότι το να θέλει να μείνει στο σπίτι με τα παιδιά έδειχνε απουσία φιλοδοξίας, ότι δεν είχε στόχους και ότι η ζωή του δεν είχε κατεύθυνση. Πίστευα ότι το να θέλει να μείνει στο σπίτι τον μείωνε σαν άνδρα και ήμουν αηδιασμένη με τον εαυτό μου για αυτές μου τις σκέψεις.

Η συζήτηση μας έληξε γρήγορα αλλά οι ενοχές μου παρέμειναν. Ξέρω πολλούς μπαμπάδες που μένουν στο σπίτι για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και τους σέβομαι. Δεν πιστεύω ότι τους μειώνει σαν άνδρες. Γιατί ήμουν λοιπόν τόσο ενάντια στην ιδέα του να μείνει ο δικός μου σύζυγος στο σπίτι;

Σε μια προσπάθεια να επεξεργαστώ τις τύψεις που ένιωθα, μίλησα σε πολλές από τις φίλες μου. Με σόκαρε που ανακάλυψα ότι όλες σκέφτονταν το ίδιο μ’ έμενα. Συμφωνούσαν ότι ήταν απόλυτα αποδεκτό για έναν άνδρα να μείνει στο σπίτι και να μεγαλώσει τα παιδιά, φτάνει να μην ήταν ο δικός τους σύζυγος.

Δεν μπορώ να μη νιώσω θλίψη που οι άνδρες της γενιάς μας κρίνονται και ορίζονται από την εργασία τους και νιώθω επίσης θλίψη που οι γυναίκες της γενιάς μας έχουν μάθει να πιστεύουν ότι οι “πραγματικοί άνδρες” δεν μπορεί ν’ ασχολούνται με τα οικιακά. Λυπάμαι πολύ.

Λυπάμαι που ζούμε σ’ ένα κόσμο γεμάτο με διπλά στερεότυπα. Ένα κόσμο στον οποίο οι γυναίκες ενθαρρύνονται να μπουν στην αγορά εργασίας και να παλέψουν για την ισότητα ενώ οι άνδρες που ασχολούνται με τις οικιακές εργασίες και φροντίζουν τα παιδιά κατακρίνονται.

Λυπάμαι που το μυαλό μου ακόμα επηρεάζεται από τα ψέματα που μας έχει διδάξει η κοινωνία. Τα ψέματα που υποστηρίζουν την ιδέα ότι οι άνδρες που μένουν στο σπίτι δεν έχουν καμία φιλοδοξία. Ότι δεν έχουν πάθος. Ότι επειδή δεν δουλεύουν σε μια μεγάλη εταιρία, είναι κατά κάποιο τρόπο “λιγότεροι”. Ότι δεν αξίζουν σεβασμό.

Λυπάμαι. Επειδή η αλήθεια είναι ότι το να μείνεις στο σπίτι με τα παιδιά είναι η πιο φιλόδοξη δουλειά που θα μπορούσες να έχεις. Το να φροντίζεις τα παιδιά κάθε μέρα, βάζοντας όλη την καρδιά και την ψυχή σου σε αυτό, είναι το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσες να κάνεις. Το να τα διδάξεις, να τα διαμορφώσεις σε άνδρες σαν κι εσένα θα τους δώσει τα καλύτερα εφόδια για να πετύχουν σ’ αυτόν το μεγάλο και κτηνώδη κόσμο. Επειδή ο κόσμος χρειάζεται περισσότερους άνδρες σαν κι εσένα.

Άνδρες που είναι καλοί, ευγενικοί, που νοιάζονται για τους άλλους και λαμβάνουν υπόψιν τα συναισθήματα τους. Άνδρες που δείχνουν συμπάθεια και συμπόνια. Άνδρες που επενδύουν στην οικογένεια τους και περνάνε χρόνο με τα παιδιά τους αντί να επενδύουν σε μια δουλειά που τους απομακρύνει από εκείνη.

Ο κόσμος χρειάζεται άνδρες σαν κι εσένα, που παλεύουν για τους πιο αδύναμους. Άνδρες που διδάσκουν τα παιδιά τους ν’ αλληλοϋποστηρίζονται και να προστατεύουν τους φίλους τους. Άνδρες που διδάσκουν στα παιδιά τους πως να σταματήσουν τον εκφοβισμό στο περιβάλλον τους.

Ο κόσμος χρειάζεται περισσότερους άνδρες που να υποστηρίζουν ενεργά τις γυναίκες, ακόμα και αν το κάνουν εις βάρος του ίδιου τους, του εαυτού. Εκείνοι που είναι πρόθυμοι να ζητήσουν το λόγο από κάποιον αν τον δουν να υποβιβάζει τις γυναίκες, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να χάσουν ένα “φίλο”.

Μου έδειξες τι είναι ο πραγματικός άνδρας. Τι είναι ο σεβασμός. Ο σεβασμός δεν προέρχεται από μια καλή δουλειά και ένα παχυλό μισθό αλλά από τον τρόπο που κοιτάς τα παιδιά μας και η καρδιά σου ξεχειλίζει από αγάπη. Ο σεβασμός υπάρχει στα δάκρυα σου. Στην συγνώμη σου αφού είχες ένα ξέσπασμα θυμού. Τον σεβασμό τον έχεις βαθιά μέσα στην καρδιά σου. Και η καρδιά σου είναι γεμάτη φιλοδοξία, πάθος και κινητήρια δύναμη, πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον έχω γνωρίσει.

Σ’ ευχαριστώ που με άλλαξες. Που έσπασες τα τείχη που η κοινωνία είχε δημιουργήσει μέσα μου. Που με αγαπούσες με υπομονή ενώ εγώ μάθαινα να σ’ αγαπάω πιο βαθιά.

Πηγή: http://www.scarymommy.com/