Ο γιος του συντρόφου σου δεν χρειάζεται να σε αποκαλεί “μαμά”

Σε κάθε στιγμή και σε κάθε γεγονός στη ζωή σου ψάχνουν οι άλλοι να βάλουν ταμπέλες. Είσαι χαρούμενη; Είσαι λυπημένη; Περνάς καλά; Είσαι ελεύθερη; Είσαι παντρεμένη; Έχεις παιδιά;

Είναι φυσικό οι άνθρωποι να το κάνουν αυτό. Δεν είναι κάτι κακό. Όταν όμως είσαι θετή μητέρα και μεγαλώνεις τα παιδιά του συντρόφου σου, οι ταμπέλες ή τα ονόματα που σου «κολλάνε» μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά τους εμπλεκόμενους.

Έμαθα να κρατώ σε απόσταση τις ταμπέλες και να απλοποιώ κάποια πράγματα. Δεν ζήτησα ποτέ από το παιδί του συντρόφου μου, να με αποκαλέσει κάπως αλλιώς εκτός από «Νάνσυ». Αν το παιδί αυτή τη στιγμή διάβαζε τα όσα γράφω, θα ήξερε ήδη ότι δεν χρειάζεται να με αποκαλεί «μαμά». Για «μητριά» ούτε λόγος. «Νάνσυ» και είμαστε εντάξει.

Ένα όνομα ή μια ταμπέλα δεν αλλάζει αυτό που τόσα χρόνια είμαι. Είμαι αυτή που προσπαθούσα και προσπαθώ. Είμαι αυτή που κάθεται και ακούει οποιοδήποτε παράπονο. Είμαι αυτή που με τον καιρό έμαθε να είναι ένας συνδυασμός όλων όσων χρειάζεται το παιδί τη δεδομένη στιγμή.

Κάποιες μέρες δεν χρειάζεται τίποτε από εμένα. Κάποιες άλλες χρειάζεται περισσότερα απ’ όσα έχω να του δώσω. Έπειτα υπάρχουν φορές που είμαστε «φιλαράκια» και απολαμβάνουμε ο ένας την παρέα του άλλου.

Δεν χρειάζεται να είμαι “μαμά” του με την κυριολεκτική σημασία της λέξης για να τα κάνω όλα αυτά. Δεν χρειάζεται να φωνάζω τη μαμά του κάθε φορά που έχει πυρετό, γιατί είμαι εγώ εκεί. Δεν χρειάζεται να είμαι “μαμά” του για να του μαγειρέψω και να του δώσω κολατσιό για το σχολείο. Δεν χρειάζεται να είμαι “μαμά” του για να ξέρω ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος. Δεν χρειάζεται να είμαι “μαμά”  του για να νιώθω την καρδιά μου γεμάτη υπερηφάνεια για κάθε επίτευγμά του.

Δεν χρειάζεται να είμαι “μαμά” του για τίποτε από τα παραπάνω. Ένα όνομα ή μια ταμπέλα δεν θα αλλάξει την αφοσίωση και τη δέσμευσή μου απέναντί του. Μαθαίνω, αποτυγχάνω, αλλάζω και επανέρχομαι δριμύτερη, ανεξάρτητα από το τί με θεωρούν οι γύρω μου.

Οι ταμπέλες υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν. Θα με πουν μάνα του, μητριά του, άσχετη, σχετική και πολλά άλλα. Πάντα θα με κρίνουν άλλοτε θετικά άλλοτε αρνητικά. Ας είναι. Ξέρει ότι δεν χρειάζομαι καμία ταμπέλα για να είμαι δίπλα του, να τον στηρίζω και να τον βοηθώ σε ότι χρειάζεται.

Η δουλειά ενός παιδιού είναι να μεγαλώσει και να «πετάξει». Δουλειά μου (ό, τι κι αν είμαι) είναι να τον προετοιμάσω και να τον εκπαιδεύσω όσο είναι μικρός ακόμη.

Μια μέρα θα μείνω πίσω, καθώς εκείνος θα ανοίγει τα φτερά του στον έξω κόσμο. Θα ξέρει όμως πάντα ότι εγώ θα είμαι ο άνεμος που χρειάζεται για να πετάξει ψηλά χωρίς να κινδυνεύει.

Θα ξέρει ότι η αγάπη μου είναι και θα είναι πάντα άνευ όρων και ότι ποτέ δεν θα χρειαστεί να μου τηλεφωνήσει για να πάω κοντά του. Θα το ξέρω από μόνη μου.

Πηγή: scarymommy.com