Ο δικηγόρος μου με είχε προειδοποιήσει ότι ο πρώην άντρας μου θα έπαιρνε την επιμέλεια. Δεν τον άκουσα…

Καλοκαίρι του 2017. Μόλις υπέγραψα μια επιταγή για τον πρώην άντρα μου. Μια τέτοια επιταγή του στέλνω κάθε μήνα ως διατροφή για την δεκαοχτάχρονη κόρη μας.

Σε περίπτωση, που δεν ξέρεις, τι έχει προηγηθεί, άσε να σου εξηγήσω: Πίσω στην Άνοιξη του 2012: «Τι σκ@τά γίνεται με αυτόν; Έφυγε και έχει και απαιτήσεις; Ξέρει, ότι με τα παιδιά ζούμε σε χειρότερη οικονομική κατάσταση απ’ ότι αυτός. Πότε θα σταματήσει να θέλει κι άλλα κι άλλα κι άλλα;», ρώτησα το δικηγόρο μου απελπισμένη.

Εκείνος μου απάντησε με απόλυτη αυτοπεποίθηση.

«Δε θα σταματήσει. Όχι τουλάχιστον μέχρι το μικρότερο παιδί σας να ενηλικιωθεί. Τότε, δεν θα μπορεί πια να σε σύρει στα δικαστήρια για περισσότερα λεφτά. Για την ακρίβεια, μπορώ να σε διαβεβαιώσω, ότι δεν θα σταματήσει μέχρι να βρεις χρήματα για τη διατροφή. Πίστεψέ με, ξέρω τύπους σαν αυτόν δυστυχώς, έχω δει αρκετούς».

Κυριολεκτικά ούρλιαξα. «Με τίποτα, αυτό δεν πρόκειται να γίνει».

Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω αν είμαι αφελής ή τελείως χαζή. Αλλά αυτός ο δικηγόρος, πανάθεμά τον, είχε δίκιο!

Μέσα σε ένα χρόνο από την πρόβλεψή του, άρχισα να βλέπω μια ασυνήθιστη συμπεριφορά από τον πρώην μου. Το δικαστήριο διέταξε εβδομαδιαίες συναντήσεις με την κόρη μας και ξαφνικά, σταμάτησε να το ακυρώνει και άρχισε να είναι στην πόλη εκείνη την εποχή. Επιπλέον, ερχόταν εγκαίρως για να την πάρει και μάλιστα, την πήγαινε και για ψώνια την επομένη. (Ποιος είναι αυτός και τι έκανε στον πρώην μου;  Ήταν ο ίδιος, που δεν της αγόραζε ούτε ένα ζευγάρι σαγιονάρες;)

Δυστυχώς, μερικές από τις συμπεριφορές του δεν άλλαξαν. Οι αναφορές του οικογενειακού δικαστηρίου συνέχισαν με εκδικητικές τάσεις. Ο εξαψήφιος μισθός του παρέμεινε σταθερός, ενώ εγώ προσπαθούσα να ξαναμπώ στην εργασία, κερδίζοντας τον κατώτατο μισθό μετά από 23 χρόνια προϋπηρεσίας. Έτσι, η οικονομική μου κατάσταση παρέμενε έντονα αβέβαιη.

Καθώς οι εβδομάδες περνούσαν, τα οικονομικά μου συνέχισαν να καταρρέουν με γρήγορο ρυθμό, ενώ αυτός ανθούσε. Και σίγουρα, δεν βοηθούσε την οικονομική μου κατάσταση το να ζητάω από την έφηβη κόρη μου να ζήσει με το 10% των παροχών, σε σχέση με πριν το διαζύγιο. Είναι σαν να παίρνεις ξαφνικά την όραση και την ακοή της … αλλά όχι τα μάτια και τα αυτιά της!

Το γλυκό μου κοριτσάκι είχε μετατραπεί σε μία ξέφρενη έφηβη και εγώ σε μια απελπισμένη μαμά. Προσπαθούσα απεγνωσμένα να της δείξω την ομορφιά των “μικρών πραγμάτων” που έχουν μεγαλύτερη αξία: ένα ζεστό ηλιοβασίλεμα, μια βόλτα με το κουτάβι της, ζεστά μπισκότα από το φούρνο, την αγάπη μας. Νόμιζα, ότι ήταν αρκετά μεγάλη για να καταλάβει, ότι η απληστία του πατέρα της για χρήματα, εξουσία και άλλα, είχε καταστρέψει το γάμο μας και έκανε επίσης και τη ζωή μας μετά το διαζύγιο, άθλια.

Δυστυχώς, η κόρη μου δεν έκανε ποτέ το «μπραφ», που γίνονται όλα σε μια στιγμή ξεκάθαρα, η αλήθεια αποκαλύπτεται και ξαφνικά, καταλαβαίνει. Δυστυχώς, όχι. Πριν το καταλάβω, είχε γίνει ίδια με τον πατέρα της.

Ο πρώην μου δεν μπορούσε να το σχεδιάσει καλύτερα. Είχε μάθει, ότι η σύμβασή μου δεν ανανεώθηκε και ήμουν σε διαδικασία αναζήτησης δουλειά στην πόλη, όπου ζούσε ο φίλος μου. Ήμουν αισιόδοξη, ότι αν έφευγα από την πόλη, θα σταματούσε τελικά την οικονομική και συναισθηματική παρενόχληση και θα έδινα στην κόρη μου το νέο ​​ξεκίνημα, που χρειαζόμασταν απεγνωσμένα.

Αλλά το νέο μου ξεκίνημα δεν είχε υποσχέσεις για ολοκαίνουργιο αυτοκίνητο, όταν γινόταν 16, ούτε λεφτά για καλλυντικά και ρούχα. Μετακόμισε σε εκείνον, έβαζε στην τσέπη του 2.000 ευρώ το μήνα και επέστρεψε στη ζωή του, στον παχυλό μισθό του και εγώ έφυγα μακριά από την πόλη.

Όταν ο δικηγόρος μου προέβλεψε τις κινήσεις του πριν από χρόνια, ήμουν πεπεισμένη, ότι ήταν ανίκανος για τέτοια σκληρότητα. Προφανώς, δεν ήξερα, πόσο εκδικητικός ήταν, ούτε μπορούσα να το φανταστώ. Ακόμα, δεν το καταλαβαίνω. Μόλις πείστηκα, ότι δεν θα σταματήσει ποτέ. Δεν μπορεί να σταματήσει…ακόμα κι αν το θέλει.

Πηγή: divorcedmoms.com