Ο απών πατέρας που επηρέασε τη ζωή του παιδιού μου

Συνάντησα τον δεύτερο σύζυγο μου ένα χρόνο αφού χώρισα από τον πρώτο. Ήταν πολύ γοητευτικός και χαρισματικός. Έξι μήνες μετά τη γνωριμία μας αποφασίσαμε να συζήσουμε.

Όταν ήταν νηφάλιος, ήταν στοργικός και γεμάτος αγάπη. Όταν έπινε όμως με έβριζε, με έφτυνε και ήταν βίαιος. Όμως συνέχισα να μένω μαζί του. Γιατί; Επειδή αγαπούσα τον άντρα που ήταν, όταν δεν έπινε. Πίστευα ότι όλο αυτό ήταν μια φάση και θα περνούσε.

Ποτέ δεν με κακοποίησε μπροστά στα παιδιά και κάποια στιγμή μου ανακοίνωσε ότι θα σταματούσε να πίνει.

Το 1994, έμεινα έγκυος χωρίς να το έχουμε προγραμματίσει. Η έκπληξή μου ήταν τεράστια καθώς είχα κάνει επέμβαση για να “δέσω” τις σάλπιγγες μου το 1989, μετά τη γέννηση της δεύτερης κόρης μου. Όταν μου το ανακοίνωσε ο γιατρός δεν μπορούσα να το πιστέψω.

Καθώς τα δυο μου παιδιά ήταν κορίτσια, ήλπιζα ότι αυτή τη φορά θα αποκτούσα γιο, όμως ο υπέρηχος μερικούς μήνες αργότερα αποκάλυψε ότι περίμενα για άλλη μια φορά κοριτσάκι.

Δείτε σχετικά: Ο αδιάφορος πατέρας καταστροφικός για τη ζωή του παιδιού.

Ο σύζυγος μου δεν σταμάτησε να πίνει, απλά έγινε καλύτερος στο να το κρύβει. Γέννησα λίγες ώρες μετά αφού προσπάθησε, μεθυσμένος, να με πνίξει. Ήμουν μόλις 29 εβδομάδων έγκυος όταν γεννήθηκε η κόρη μας. Ζύγιζε μόλις 1 κιλό αλλά έκλαψε τόσο δυνατά που την άκουσε το μισό νοσοκομείο. Ενάμιση χρόνο αργότερα, ο πατέρας της, πάλι μεθυσμένος, τράκαρε ενώ είχε τη μικρή στο αυτοκίνητο και ράγισε το κρανίο της από την πρόσκρουση. Εκείνη την ημέρα έδωσα τέλος στο γάμο μας.

Στην αρχή ερχόταν να δει τη μικρή, όμως σιγά-σιγά οι επισκέψεις του άρχισαν να αραιώνουν. Μια νύχτα ήρθε στο σπίτι και άρχισε να χτυπά τα παράθυρα στις 2 το πρωί. Κατατρόμαξε και τα παιδιά και εμένα. Κάλεσα την αστυνομία αλλά δεν τον συλλάβανε. Τον λυπήθηκαν. Αγανακτισμένη τους ρώτησα πως θα αισθάνονταν αν έβρισκαν το άψυχο σώμα μου αλλά δεν μου απάντησαν.

Ήθελα η κόρη μου, να έχει τον πατέρα που της άξιζε. Ήταν πολύ μικρή τότε για να συνειδητοποιήσει τι συνέβαινε. Περιστασιακά όμως με ρωτούσε που ήταν ο μπαμπάς, ειδικά όταν μεγαλώνοντας έβλεπε τη στενή και γεμάτη αγάπη σχέση που είχαν οι αδελφές της, με τον πατέρα τους.

Ξαναπαντρεύτηκα το 2001 και οκτώ χρόνια μετά αναγκαστήκαμε να μετακομίσουμε εξαιτίας της δουλειάς του συζύγου μου. Ο πατέρας της μικρής, δεν έφερε καμία αντίρρηση. Έτσι και αλλιώς την έβλεπε σπάνια. Από τότε που είχα ξαναπαντρευτεί είχε σταματήσει να θεωρεί τον εαυτό του, πατέρα της.

Σήμερα η κόρη μου, είναι 20 ετών. Η απουσία του πατέρα της, την επηρέασε αρκετά και με δίδαξε κάποια πράγματα που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.

Με έχει ρωτήσει πολλές φορές γιατί ο πατέρας της δεν της στάθηκε ποτέ σαν πραγματικός πατέρας. Ευτυχώς ο πατέρας των δυο μεγαλύτερων κοριτσιών μου, πάντα της συμπεριφερόταν σαν να ήταν δική του κόρη.

Ο πατέρας της ξαναπαντρεύτηκε και η γυναίκα του απέβαλε όταν ήταν 6 μηνών έγκυος. Από τότε άρχισε να ζηλεύει εμένα και την κόρη μου. Αν και δεν ήθελα τον πατέρα της στη ζωή μου ήθελα να είναι μέρος της δικής της. Όμως εκείνος δεν έκανε ποτέ καμία προσπάθεια, οπότε σταμάτησα να προσπαθώ και εγώ να επικοινωνήσω μαζί του όταν εκείνη έκλεισε τα 18, αποφασίζοντας να την αφήσω εκείνη να διαχειριστεί την κατάσταση.

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι, ότι δεν πρέπει να μιλάς άσχημα για τον πρώην μπροστά στα παιδιά σου, ακόμα και αν αυτά που λες είναι αλήθεια. Μπορεί κάποια πράγματα για τα οποία θα τον κατακρίνεις να αρχίσουν να τα βλέπουν στον εαυτό τους.

Η κόρη μου έχει κρίσεις πανικού και παίρνει φάρμακα από τότε που ήταν 12 ετών. Αυτές οφείλονται εν μέρη στον πατέρα της και το στρες που της προκάλεσε με το να μπαίνει και να βγαίνει από τη ζωή της όποτε ήθελε.  Πολλές φορές έπρεπε να την παρηγορήσω καθώς έκλαιγε, μετά από κάποια συζήτηση ή συνάντηση μαζί του. Γι’ αυτό, μην πιέζεις τον πατέρα του παιδιού σου. Αυτό μπορεί να χειροτερεύσει τα πράγματα.

Η κόρη μου δεν νοιάζεται πια για εκείνον αλλά έχει πολύ στενή σχέση με τη μητέρα του. Χαίρομαι πολύ που έχει μια καλή σχέση με την οικογένεια του πατέρα της. Της δίνω όσες ευκαιρίες μπορώ ώστε να περνά χρόνο με τη γιαγιά της. Μην στερείς από το παιδί σου την επαφή με την οικογένεια του πατέρα του, ειδικά αν θέλουν να είναι μέρος της ζωής του. Είναι και δική του οικογένεια.

Ο πατέρας της ήταν απών σε κάποιες από τις σημαντικότερες στιγμές τη ζωής της Marisa. Εγώ ήμουν εκεί όταν αποφοίτησε από λύκειο. Ήμουν εκεί όταν πέρασε στο Πανεπιστήμιο.

Αν τα παιδιά σου θέλουν να επικοινωνήσουν με τον πατέρα τους, να τους το επιτρέψεις. Αν ο πατέρας τους τα απογοητεύσει, δώσε τους την αγάπη σου και την υποστήριξη σου. Αυτό κάνουν οι μαμάδες.

Ένας πατέρας δεν είναι απλά ένας δότης σπέρματος. Ο πραγματικός πατέρας προσφέρει πολύ παραπάνω από το μισό του DNA, στο παιδί.

Ένα καλό παράδειγμα πραγματικού πατέρα είναι ο πρώτος σύζυγος μου. Είναι ένας άνθρωπος που αγαπά και τα παιδιά μας και την μικρότερη μου κόρη. Της έχει σταθεί πολύ και την Ημέρα του Πατέρα εκείνη πάντα του στέλνει τις ευχές της. Τον ευχαριστώ πολύ γι΄αυτό!

Πηγή: http://divorcedmoms.com/