Ναι τα παιδιά μου έχουν Δ.Ε.Π.Υ και όχι δεν είναι χαζά. Τα παιδιά με Δ.Ε.Π.Υ είναι χαρισματικά!

13.15: η ώρα που τα βλαστάρια μου σχολάνε! 14:00 η ώρα που αρχίζουμε το διάβασμα και ο Θεός μαζί μας!

Ο κάθε γονιός μα και το κάθε παιδί, έχει διαφορετική προσέγγιση του διαβάσματος καθώς και του πόσος χρόνος χρειάζεται ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις εργασίες της επόμενης μέρας.

Ως μαμά με παιδιά με Δ.Ε.Π.Υ  σας λέω πως δεν χρειάζεται ΥΠΕΡ διάβασμα αλλά σωστός διαμοιρασμένος χρόνος ώστε το παιδί να μην χρειάζεται να σπαταλήσει όλη του την ώρα πάνω από βιβλία και κυρίως από ατελείωτο γράψιμο.

Δυστυχώς, οι μαθησιακές δυσκολίες είναι ένα έξτρα εμπόδιο για τα παιδιά και χρειάζεται υπομονή μα και ιδιαίτερη καθοδήγηση τόσο από τους δασκάλους όσο και από τους γονείς, ώστε το κάθε παιδί να μην νιώσει αρνητικά συναισθήματα και η αυτοπεποίθηση μα και αυτοεκτίμηση του να φτάσουν στο πάτωμα.

Πολλές φορές εγώ η ίδια με τα αυτιά μου, έχω ακούσει γονιό να μιλάει άσχημα στο παιδί του επειδή δεν κατάφερε να γράψει όλο το τεστ ή να το χαρακτηρίζει με όλα τα άσχημα κοσμητικά επίθετα επειδή δεν τα πήγε καλά στην ορθογραφία.

Τα παιδιά αυτά δεν είναι χαζά και δεν στερούνται εξυπνάδας. Αντιθέτως παιδιά με Δ.Ε.Π.Υ και μαθησιακές δυσκολίες είναι συνήθως παιδιά με IQ πολύ πάνω από το κανονικό, χαρισματικά, με συναισθηματική νοημοσύνη και γεμάτα ταλέντα.

Το Δ.Ε.Π.Υ είναι μειωμένη συγκέντρωση και πολλές φορές πάει πακέτο με την υπερκινητικότητα.

Το κόλπο σε αυτήν την περίπτωση είναι να μην το βλέπετε ως ΠΡΟΒΛΗΜΑ αλλά ως πρόκληση. Βοηθάτε το παιδί σας να το αποδεχτεί και να το κατανοήσει, του λέτε την αλήθεια, μιλάτε με τον εκπαιδευτικό που το παιδί έχει ώστε να μην κάνει όλες τις εργασίες που δίνονται και ΜΕΝΕΤΕ δίπλα του ώστε να νιώθει το παιδί πως υπάρχει πάντα κάποιος ενήλικας που μπορεί να το βοηθήσει.

Γνωρίζω ανθρώπους που αν και δυσκολεύτηκαν ως παιδιά με Δ.Ε.Π.Υ τώρα σπουδάζουν ιατρική και άλλους που επειδή δεν τους αποδέχτηκαν από την ίδια τους την οικογένεια ως χαρισματικά παιδιά, χαράμισαν τη ζωή τους και δεν μπορούν να σταθούν στα πόδια τους!

Τα δικά μου τα παιδιά, στη συγκεκριμένη περίπτωση γνωρίζουν το Δ.Ε.Π.Υ και μάλιστα τους το έχω παρομοιάσει με ένα ανθρωπάκι που δεν μπορεί να κάτσει καθόλου ήσυχο  και είναι μες στο μυαλό τους και κάνει πολύ φασαρία, έχοντας σαν αποτέλεσμα να μην τα αφήνει να συγκεντρωθούν!

Μην ξεχνάτε:

1. Δεν το διάλεξαν. Έτσι γεννήθηκαν!
2. Αποδεχτείτε τα όπως είναι!
3. Να τα επιβραβεύεται για την προσπάθεια τους!
4. Να μην τα μαλώνετε αν δεν τα καταφέρνουν αλλά να τους δίνετε κίνητρο γα να προσπαθήσουν και άλλο!
5. Δεν γεννηθήκαμε όλοι για να γίνουμε επιστήμονες αλλά χρήσιμοι άνθρωποι! Αυτό έχει σημασία!
6. Να τους λέτε πόσο τα αγαπάτε! Το χρειάζονται! Όπως και εσείς!

Κέλλυ Σχοινά Κωνσταντουράκη

Ευχαριστούμε τη μαμά Κέλλυ, αγαπημένη μας αναγνώστρια και ραδιοφωνική παραγωγό για τη πολύ όμορφη ιστορία της. Περισσότερα μπορείτε να διαβάζετε στο blog της http://mousikesnotes.blogspot.gr/