Μπαμπά , έπρεπε να είχες κοιτάξει τη ζωή σου!

Ονομάζομαι Βεατρίκη. Είμαι 18 ετών και είμαι παιδί χωρισμένων γονιών. Οι γονείς μου ήταν σε διάσταση από τότε που ήμουν 3 ετών. Πήραν διαζύγιο όταν έγινα 7. Από τα 5,5 μου χρόνια ζούσα με τη μητέρα μου και οικογένεια της (γιαγιά , παππούς και την οικογένεια της αδελφής της) σε μια κωμόπολη νησιού 3000 κατοίκων.

Η μητέρα μου όταν ήμουν 4, διαγνώστηκε με σοβαρή διπολική διαταραχή και ως τα 7, που χώρισαν οριστικά με τον πατέρα μου είχε εισαχθεί στο ψυχιατρείο 3 φορές, καθώς σταματούσε να παίρνει τα φάρμακα της. Το περιβάλλον της, αντί να προσπαθήσει να με απομακρύνει από εκείνη, πήγαινε συνεχώς με τα νερά της, παριστάνοντας ότι όλα ήταν καλά. Θυμάμαι κάποια στιγμή όταν ήμουν 5 ετών ότι πήγε στο Αστυνομικό Τμήμα για να κάνει μήνυση στους γονείς της επειδή ήθελαν να της δώσουν φάρμακα (τα οποία είχε διακόψει από μόνη της). Θυμάμαι επίσης ότι είχε φέρει τον φίλο της, με τον οποίο είχε με το ζόρι 2 μήνες σχέση, να μείνει μαζί μας. Και η οικογένεια της το μόνο που έκανε ήταν να πηγαίνει με τα νερά της για “να μη χειροτερέψει και άλλο”.

Δείτε σχετικά: Έμεινα μόνος μου με ένα μωρό 13 μηνών.

Που ήταν ο πατέρας μου; Εκεί και τα έβλεπε όλα αυτά. Προσπαθούσε, όσο του επέτρεπαν οι περιστάσεις και οι δουλειές του, να με παίρνει αλλά μετά το διαζύγιο, όταν τέθηκε το θέμα, έδωσε την επιμέλεια στη μητέρα μου με την δικαιολογία ότι αφενός αν με έπαιρνε μπορεί να κατέληγα με ψυχικά τραύματα επειδή θα με απομάκρυνε από την μητέρα μου σε τόσο νεαρή ηλικία και αφετέρου ότι η μητέρα μου μπορεί να αυτοκτονούσε.  Θυμάμαι στα 5 μου να του φωνάζω,”Μπαμπά , πρέπει να πάρουμε στη μαμά μια δασκάλα να τη μάθει να μη φωνάζει!”…

Μετά το διαζύγιο ο πατέρας μου μετακόμισε στην κωμόπολη όπου ζούσαμε. Από τότε που ήταν σε διάσταση με τη μητέρα μου είχε κάνει καινούρια σχέση, η οποία μετρούσε ήδη 2 1/2 χρόνια όταν βγήκε το διαζύγιο. Ήταν καλά αυτά τα χρόνια, τον θυμάμαι ήρεμο και ευτυχισμένο. Τη Σοφία, τη νέα του σύντροφο, την γνώρισα όταν πια είχα γίνει 6 ετών. Είχαν αρχίσει να συζούν. Τη θυμάμαι χαρούμενη, γελαστή, δοτική, μας κυνηγούσε με μητρική στοργή για να φάμε, εμένα και τον πατέρα μου. Με φρόντιζε όταν ο πατέρας μου είχε βάρδια στη δουλειά του, έφτιαχνε κέικ και σάντουιτς, με χτένιζε, κάναμε μαζί χειροτεχνίες ενώ πάντα στο σπίτι τους έπαιζε μουσική (διαπίστωσα μεγαλώνοντας ότι ήταν κλασική μουσική). Είναι ίσως ότι πιο θετικό θυμάμαι από την περίοδο εκείνη, που η μαμά μου διέκοπτε τα φάρμακα της και κατέληγε να τρέχει έξω σε μανία και ο πατριός μου με διάβαζε, με τάιζε και με έκανε μπάνιο…

Όταν βγήκε το διαζύγιο, η Σοφία μετατέθηκε λόγω της δουλειάς της (ήταν καθηγήτρια) σε άλλο γεωγραφικό διαμέρισμα. Από τότε δεν την ξαναείδα και θυμάμαι τον πατέρα μου να λέει ότι χώρισαν. Κατόπιν ο πατέρας μου έκανε άλλη σχέση, με μια γυναίκα η οποία μετά από 3 μήνες γνωριμίας έμεινε έγκυος. Η πρώτη της κουβέντα ήταν, αφού παντρεύτηκαν άρον-άρον και γέννησε, “Τώρα έχεις και άλλο παιδί και έχεις υποχρεώσεις και προς εκείνο. Η κόρη σου έχει τη μάνα της, τη γιαγιά της και άλλο ένα σωρό νοματαίους για να τη φροντίσουν”.

Τελικά, με δική της πρωτοβουλία, χώρισαν. Εκείνη και το ετεροθαλές αδελφάκι μου μετακόμισαν αρκετά μακριά, αναγκάζοντας τον πατέρα μου να πηγαινοέρχεται για να βλέπει και το άλλο του παιδί, να της δίνει τη διατροφή (ο πατέρας μου ήταν πολύ εντάξει στις οικονομικές του υποχρεώσεις απέναντι και στα δυο του παιδιά) και φυσικά η “κυρία” δεν δεχόταν να με φέρνει και εμένα ο πατέρας μου. “Δεν έχουμε χώρο για να φέρεις και την κόρη σου” του έλεγε!

Η μητέρα μου συνέχισε να έχει κρίσεις σχιζοφρένειας, να μπαινοβγαίνει στα ψυχιατρεία αλλά ο πατέρας μου μετά την πλύση εγκεφάλου που είχε υποστεί από την οικογένεια της, δεν με πήρε ποτέ οριστικά από εκείνη.

Πριν 3 χρόνια τελείωσα το γυμνάσιο και η μητέρα μου, με το έτσι θέλω (με τα λεφτά που μάζευε τόσα χρόνια από τη διατροφή, τον πρώην φίλο της και τη γιαγιά μου) με πήρε και μετακομίσαμε στο εξωτερικό για να τελειώσω το σχολείο και να σπουδάσω. Πήγε κόντρα στους πάντες και τα πάντα και κανένας δεν μπορούσε να τη σταματήσει αφού είχε την επιμέλεια μου. Ο πατέρας μου έμεινε πίσω μόνος του, καταπικραμένος, με δυο παιδιά σε διαφορετικά μήκη και πλάτη της γης. Προ έτους έπαθε ανακοπή και πέθανε στα 47 του χρόνια.

Τα παρακάτω τα έμαθα σταδιακά από την οικογένεια, τον αδελφό και τους φίλους του πατέρα μου. Με τη Σοφία, ο πατέρας μου χώρισε μετά από σχεδόν 3 χρόνια καλής σχέσης (ειλικρινά δεν τους είχα ακούσει ΠΟΤΕ να τσακώνονται , ΠΟΤΕ!) διότι ο πατέρας μου θεώρησε καλό, αντί να με πάρει δικαστικά (αφού η αρρώστια της μάνας μου, του το επέτρεπε) και να πάμε να ζήσουμε μαζί της , να παραμείνει στην κωμόπολη που ζούσαμε “για να μην στερηθώ ούτε εκείνον ούτε τη μητέρα μου”.

Η Σοφία, κατά τα λεγόμενα πολλών γνωστών και φίλων μας, επεσήμανε την επικινδυνότητα της κατάστασης της μητέρας μου (ως ασθενούς με ψυχικό νόσημα) και προέτρεψε τον πατέρα μου να με πάρει και να πάμε να ζήσουμε μαζί της. Προσφέρθηκε μάλιστα να βοηθήσει τον πατέρα μου με την ανατροφή μου, τόσο οικονομικά όσο και πρακτικά.

Όταν ο πατέρας μου έδωσε την επιμέλεια στην άρρωστη ψυχικά μάνα μου και η Σοφία πήρε μετάθεση, του πρότεινε να βρει δουλειά εκεί που την είχαν μεταθέσει (λένε επίσης ότι είχε τρέξει αρκετά ώστε να βρει ο μπαμπάς μου δουλειά εκεί όπου είχε διοριστεί) και να κρατήσει φυσικά στενή επικοινωνία μαζί μου. Να με επισκέπτεται συχνά και να να έχω και εγώ τη δυνατότητα να μένω κατά καιρούς μαζί τους, με την προοπτική ότι μεγαλώνοντας, αν ήθελα, να έμενα μαζί τους μόνιμα. Έτσι θα ξέφευγα από την ασφυκτική ατμόσφαιρα της κωμόπολης μας όπου όλοι με ξέρουν ως “της τρελής η κόρη”…

Ο πατέρας μου απέρριψε τη μια και μοναδική ευκαιρία που του έτυχε να ζήσει μια καλή ζωή δίπλα σε μια γυναίκα που τον αγαπούσε και δέχτηκε τόσο εκείνον όσο και εμένα, με τα όποια μας προβλήματα. Το έκανε για “να μη στερηθεί την κόρη του”. Το αποτέλεσμα όμως ήταν να μπλέξει με μια χειριστική γυναίκα που κοιτούσε μόνο το συμφέρον της και δεν ήθελε ούτε να με δει και στο τέλος έμεινε μόνος του, χωρίς σύντροφο, χωρίς παιδιά και πέθανε σε ηλικία 47 ετών. Αν είχε πάει να ζήσει με την νεράιδα Σοφία ίσως είχε βρει την ευτυχία και εγώ να είχα την ασφαλιστική δικλείδα ενός δεύτερου σπιτιού, μιας δεύτερης οικογένειας.

Παρεμπιπτόντως για όσους σπεύσουν να φανούν επιφυλακτικοί απέναντι στη Σοφία (άκουσα από κάποιους το ότι, “δε μπορούσε να κάνει παιδιά και για αυτό ήθελε να σε πάρει ο πατέρας σου “) , να σας πω ότι προ κάποιων ετών είχε έρθει πάλι διακοπές στο νησί που ζούσαμε και είχε μαζί της το σύντροφο της, ένα μικρό παιδάκι και ήταν έγκυος. Δε με αναγνώρισε αλλά και εγώ δεν της μίλησα επειδή ήμουν με τη μητέρα μου.

Μπαμπάδες ,σας μιλάει μια κόρη που έχασε τον πατέρα της πρόωρα από τις λάθος επιλογές του. Πίστεψε ότι αυτά που έκανε ήταν υπέρ μου. Η συμβουλή μου προς εσάς είναι λοιπόν: Μετά το διαζύγιο να κοιτάξετε ΠΡΩΤΑ τη δική σας ζωή και έπειτα των παιδιών σας. Τα παιδιά μεγαλώνουν και φεύγουν. Η ζωή είναι μια. Δεν σημαίνει ότι αν αλλάξετε τόπο διαμονής πως ξεχνάτε ή προδίδετε τα παιδιά σας. Δεν σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρεστε ή ότι δεν τα αγαπάτε. Καλύτερα ένας μπαμπάς ζωντανός και ευτυχισμένος κάπου μακριά, ο οποίος προσφέρει στα παιδιά του και μια δεύτερη επιλογή διαμονής ή οικογένειας, παρά ένας πατέρας που με τις επιλογές “υπέρ του παιδιού” χαντακώνει τον εαυτό του και μειώνει τις επιλογές του παιδιού του.

Μην δέχεστε αβασάνιστα τους αφορισμούς της κοινωνίας, “κανείς δεν σε αγαπά σαν τη μάνα σου,” (η μάνα μου μόνο παθολογικά ξέρει να αγαπάει και να δρα) ή ότι “αν απομακρυνθείς από το παιδί θα το χάσεις”. Όλα είναι θέμα χειρισμού και περνούν από το χέρι σας.

Σοφία μου σε αγαπώ πολύ και σε θυμάμαι πάντα για το φως και την καλοσύνη σου. Ο Θεός να σε έχει καλά όπου και να είσαι. Ειλικρινά λυπάμαι που εξαιτίας των αυτοκαταστροφικών επιλογών του πατέρα μου σε έχασα από μητριά μου.

Στη μνήμη του πατέρα μου, Δημήτρη.

Βεατρίκη

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ