Μονογονεϊκές οικογένειες: Ολοκληρωμένες ή “διαλυμένες”;

Το να λες ότι η οικογένεια σου είναι ολοκληρωμένη και όχι διαλυμένη, δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει χώρος για άλλον έναν ή ότι έχεις αποκλείσει το ρομαντισμό και τη συντροφικότητα από τη ζωή σου. Σημαίνει να δέχεσαι την οικογένειά σου ως κάτι πλήρες, γι’ αυτό ακριβώς που είναι.

Αν πορεύεσαι στη ζωή νιώθοντας ένα τεράστιο κενό, ένα κενό που μόνο ένας άντρας μπορεί να γεμίσει, είναι πιθανό να συμβεί έτσι – και συνήθως με τον λάθος άντρα. Αντίστοιχα, αν προχωράς στη ζωή, νιώθοντας ότι η οικογένειά σου είναι ελλιπής, αυτό θα σε επηρεάσει και στο τρόπο που μεγαλώνεις τα παιδιά σου, δίνοντάς σου μια αίσθηση ντροπής, αντί για αποδοχή και υπερηφάνεια.

Εν μέσω μιας οικογενειακής κρίσης, πριν μερικά χρόνια, η μητέρα μου – μόνη μαμά και η ίδια – αντέδρασε: “Εσύ, η Helena και ο Lucas είστε μια ολοκληρωμένη οικογένεια”. Έμεινα έκπληκτη. Δε μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι είναι έτσι. Είχε ζήσει την έκρηξη διαζυγίων του ’70 και του ’80, η οποία ήταν αντίθετη από τον τρόπο που μεγάλωναν οι πυρηνικές οικογένειες τα παιδιά τους το ’50. Το να μεγαλώνεις ένα παιδί μόνη σου, δεν είχε καμία σχέση με τη δική της θεωρία για το τί είναι η οικογένεια.

Ένα από τα θετικά του να μεγαλώνεις με single μαμά, είναι πως, όταν συμβεί σε σένα, δεν είναι τόσο σοκαριστικό. Συζητούσα με έναν single μπαμπά, που έλεγε πόσο πολύ πάλεψε για να τα καταφέρει, επειδή, όπως έλεγε, η οικογένεια είναι το σημαντικότερο αγαθό. Με τρόμαξε λίγο – όχι πως η οικογένεια μου δεν είναι σημαντική για μένα. Απλά η οικογένειά μου είναι “διαφορετική”. Και είμαι μια χαρά με αυτό.

Μόλις χθες, η κόρη μου Helena και εγώ συζητούσαμε για τις οικογένειες και το πόσο διαφορετικές μπορεί να είναι. Μερικά παιδιά ζουν με μια μαμά και έναν μπαμπά, άλλα με τους παππούδες τους. Εάν ο πατέρας της ξαναπαντρευτεί, θα έχει μητριά – ή αν παντρευτώ εγώ, θα έχει πατριό.

“Σιγά σιγά αποδέχομαι ότι τα παιδιά, ο πρώην μου, και εγώ, είμαστε μια ολοκληρωμένη οικογένεια,” μου εκμυστηρεύεται, μια μέρα, η κολλητή μου. Δεν ξέρω αν συμφωνώ 100%. Ελπίζω να έρθω πιο κοντά με τον δικό μου πρώην για πολλούς λόγους, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών μας, αλλά και να διατηρήσουμε μια σχέση, που θα είναι μέρος της ζωής μου για πολύ καιρό. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι, όταν χωρίζεις, ξεκινάς νέες οικογένειες – οι οποίες περιλαμβάνουν όλο και λιγότερο τους πρώην. Χτίζεις νέες ζωές, που είναι ξεχωριστές από εκείνους – διαφορετικές σχέσεις, διαφορετικά σπίτια και ξεχωριστό χρόνο με τα παιδιά.

Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι είναι εύκολο για όλους. Η Helena, πολλές φορές, έχει συγκρίνει, με υποτιμητικό τρόπο, την οικογένειά μας με άλλες οικογένειες. Και ενώ θέλεις να νιώθεις φυσιολογική και αποδεκτή, η πραγματικότητα είναι ότι η ζωή, μερικές φορές, είναι σκ**ά. Αλλά συνεχίζει. Και τότε βρίσκεις ένα νέο “νορμάλ”, το δικό σου “νορμάλ” το οποίο τελικά, αργά η γρήγορα, θα ανατραπεί. Και κάθε φορά, σπρώχνεις τον εαυτό σου να προσαρμοστεί, μαζεύεις τους αγαπημένους σου δίπλα σου και διαπιστώνεις ότι είστε ακόμα…ολόκληροι!

Πηγή: wealthysinglemommy.com