fbpx

Μόνη γονέας και μόνη από γονείς!

| 8 Σεπτεμβρίου 2013
ADVERTISEMENT

Είμαι η, ας πούμε, Όλγα και έχω ένα κοριτσάκι 4 ετών. Ο μπαμπάς της και εγώ χωρίσαμε πρίν ενάμιση χρόνο για διάφορους λόγους  που δεν είμαι σε θέση να αναλύσω τώρα. Το διαζύγιο μας ήταν όπως τα περισσότερα, ψυχοφθόρο και με πολλούς καυγάδες για πράγματα που σήμερα μου φαίνονται ανούσια. Αυτό που μετράει  για μένα πια, είναι ότι ο πρώην άντρας μου είναι ένας υπέροχος μπαμπάς και οι σχέσεις μας είναι καλές. Ο λόγος που σας έγραψα, είναι η πίκρα μου για τους γονείς μου.

Πέρασα μια πολλή δύσκολη εγκυμοσύνη, με πολλές ενέσεις και πολλή ακινησία, χωρίς καμία βοήθεια από κανέναν με τον πρώην άντρα μου να τρέχει να προλάβει και τη δουλειά του και τις δουλειές του σπιτιού και εμένα που τον περίμενα για να με κάνει μπάνιο. Οι γονείς μου, άφαντοι, ζήτημα να ήρθαν σπίτι μας 3 φορές και αυτές για καφέ. Εκτός λοιπόν από τα έξοδα για ενέσεις και φάρμακα, έπρεπε να πληρώνω γυναίκα για τις δουλειές και έτοιμο φαγητό διότι δεν ήμουν σε θέση να μαγειρέψω. Η κολλητή μου που ήταν έγκυος το ίδιο διάστημα με εμένα, με έπαιρνε για να παραπονεθεί ότι οι δικοί της γονείς ήταν όλη μέρα πάνω απ’ το κεφάλι της και μέσα μου «ζήλευα». Δεν ξέρω γιατί η δική μου οικογένεια μου φερόταν έτσι. Πρώτη φορά στη ζωή μου, ένιωθα πιο μόνη από ποτέ αλλά τους δικαιολογούσα. Σκεφτόμουν πως είναι νέοι σε ηλικία, πως ίσως δεν το έχουν συνειδητοποιήσει και πως μόλις δουν την μικρή θα αλλάξουν.


ADVERTISEMENT

Γέννησα, ευτυχώς όλα πήγαν καλά και γυρίσαμε στο σπίτι. Η απουσία τους, μεγαλύτερη από πρίν. Ο πρώην άντρας μου έλειπε όλη μέρα για δουλειά και εγώ σπίτι μόνη μου, άυπνη, άπλυτη και ξενυχτισμένη να θηλάζω ατελείωτες ώρες, να πανικοβάλλομαι και στο παραμικρό κλάμα του μωρού και να χαίρομαι μόνη μου σε κάθε γέλιο του. Πρώτη μου φορά μαμά και δεν είχα κανέναν από την οικογένεια μου, να μοιραστώ τις ευθύνες αλλά και την ανείπωτη χαρά μου. Ήρθαν πρώτη φορά σπίτι δύο μήνες μετά τη γέννα και από τότε τη μικρή την έβλεπαν μόνο όποτε τους την πήγαινα εγώ. Έπαιζαν μαζί της, έδειχναν να την αγαπούν αλλά από μακριά.

Επέστρεψα στη δουλειά μου μόλις 3 μήνες μετά τον τοκετό και αναγκαστικά έστειλα την μικρή μου βρέφος ακόμη σε παιδικό σταθμό. Θα με ρωτήσεις «Εμπιστευόσουν;». Όχι αλλά τι να έκανα; Ποιος παραιτείται από τη δουλειά του σήμερα με ένα μικρό παιδί; Με τον άντρα μου αρχίσαμε να μην τα πηγαίνουμε καλά. Ειδικά όταν έπεσε έξω με μια μικρή εταιρία που είχε στήσει, η κατάσταση μεταξύ μας εκτροχιάστηκε και  έτσι αποφασίσαμε να χωρίσουμε για λίγο ώσπου να ηρεμήσουμε. Τελικά τα πράγματα ήταν πολύ πιο αναστρέψιμα από όσο νομίζαμε και πήραμε την οριστική απόφαση να χωρίσουμε. Εκείνος βρήκε δουλειά 50 χλμ. μακριά οπότε αναγκάστηκε να μετακομίσει και τη μικρή την βλέπει κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο. Η διατροφή που δίνει είναι για γέλια, με 500 ευρώ που παίρνει, τι διατροφή να δώσει και από πού;

Και σε αυτή τη δύσκολη στιγμή της ζωής μου, οι γονείς μου απόντες. Όταν χώρισα και τους το ανακοίνωσα η πρώτη τους απάντηση ήταν «Τι να σου πούμε εμείς κάνε ότι θες αλλά δεν μπορούμε να σε βοηθήσουμε». Δεν πρότειναν ποτέ να κρατήσουν την μικρή να μην με βλέπει να κλαίω ,να μην ακούει τα τηλέφωνα στους δικηγόρους και να μην ζει όλη αυτή την ένταση που κάποιες φορές κατάφερνα να κρύψω, κάποιες άλλες οχι. Επειδή δεν είχα που να την αφήσω ,  σφιγγόμουν και περίμενα να κοιμηθεί ή κλεινόμουν στο μπάνιο για να κλάψω κρυφά και να μην πληγώσω το παιδί μου. Δεν φταίνε οι γονείς μου που χώρισα δεν τους κατηγορώ. Απλώς περίμενα σε αυτή την τόσο δύσκολη φάση της ζωής μου να με στηρίξουν.Όπως και όσο μπορούσαν.


ADVERTISEMENT

Για οικονομικούς λόγους φέτος άλλαξα τη μικρή μου παιδικό σταθμό ο οποίος δυστυχώς τον Αύγουστο είναι κλειστός και δεν είχα κανέναν να την κρατήσει. Επειδή η μαμά μου τον Αύγουστο δεν εργάζεται, πήγα να την παρακαλέσω να την κρατήσει για 15μέρες και τις υπόλοιπες 15 να την κρατήσει ο πρώην άντρας μου που θα είχε άδεια. Η απάντηση της ήταν τι ο κόσμος δεν κάνει έτσι, ότι ρωτάει τον άλλον αν μπορεί , οτι την φέρνω προ τετελεσμένου. Εγώ δεν ζήτησα να κρατήσει τη μικρή για πάντα, δεν ζήτησα να την μεγαλώσει όπως στο κάτω κάτω, χαίρονται να κάνουν οι περισσότεροι παππούδες σήμερα. Το μόνο που ζήτησα στα 4 χρόνια που έχω γίνει μαμά, ήταν να την φυλάξει δύο εβδομάδες διότι κινδύνευα να χάσω τη δουλειά μου. Κι αυτό ήταν το πιο τετελεσμένο γεγονός από όλα.

Η τελευταία μου λύση ήταν να εκθέσω το πρόβλημα στον εργοδότη μου ο οποίος αμέσως έδειξε κατανόηση και μου επέτρεψε να την έχω μαζί μου εκείνες τις μέρες, με την προϋπόθεση πως δεν θα ενοχλούσε κι έτσι κι έγινε. Εγώ να μιλάω με πελάτες στα τηλέφωνα και η μικρή στο απέναντι γραφείο να ζωγραφίζει. Κάθε μέρα για 15 μέρες, 08:00 με 16:00. Οι δε γονείς μου έφυγαν από την Αθήνα για λίγο. Κάπου έκαναν διακοπές και κάπου κάνουν λάθος. Μακάρι να το καταλάβουν.

Περιμένουμε και τη δική σας εμπειρία με email, στο info@singleparent.gr
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σας δεδομένων και σας διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σας θα παραμείνει μυστική.

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ