Μια ροζ γραμμή στο τεστ εγκυμοσύνης ήταν αρκετή για να τον ξεσκεπάσει

Θέλω να πω κι εγώ την ιστορία μου, δεν έχει σημασία πως με λένε. Σημασία έχει ότι έμεινα έγκυος από έναν μεγάλο έρωτα που μόλις το έμαθε, μίκρυνε τόσο που σταμάτησα να τον βλέπω. Κι έφυγε. Μετά από 2 χρόνια σχέσης, μόλις του το είπα, με εξευτέλισε κι έφυγε. Απλά!

Ήταν παντρεμένος κι αυτό ήταν το λάθος μου. Όχι δεν ήθελα να χαλάσει τον γάμο του, δεν είχα ελπίδες να παντρευτεί εμένα, δεν ήθελα να αναγνωρίσει το παιδί, δεν είχα ποτέ καμία αξίωση από εκείνον. Ήθελα μόνο να μ’ αγαπάει όπως μ’ αγαπούσε αυτά τα 2 υπέροχα χρόνια, ήθελα μόνο να αγαπάει το παιδί του. Οι περισσότεροι βγήκαν και είπαν «Μα με τον παντρεμένο βρήκες να μπλέξεις;». Γιατί ρε παιδιά, ποιος την ορίζει τη καρδιά; Ποιος έχει δύναμη να ελέγξει ποιόν θα αγαπήσει να μου πεί κι εμένα τον τρόπο και ποιος λέει ότι αν ήταν ανύπαντρος δεν θα έφευγε; Λίγα συμβαίνουν κάθε μέρα; Λίγα διαβάζουμε εδώ μέσα; Παντρεμένα ζευγάρια και όταν χωρίζουν, ο ένας ξεχνάει ότι είναι γονιός, τι λέμε τώρα!

Γνωριστήκαμε στη δουλειά, εγώ είχα χωρίσει από μια μεγάλη σχέση και ένα μήνα μετά, προσλήφθηκε στην εταιρία που εργαζόμουν ενώ ήταν νιόπαντρος, μόλις 3 μήνες. Θυμάμαι που μου έλεγε πάντα «Μακάρι να σε είχα γνωρίσει νωρίτερα». Σήμερα καταλαβαίνω πως δεν το εννοούσε. Τι σημασία είχε αν με γνώριζε νωρίτερα; Θα τα τίναζε όλα στον αέρα; Όχι βέβαια…

Περάσαμε 2 δύσκολα αλλά ταυτόχρονα μαγικά χρόνια. Βρισκόμασταν μέρα παρά μέρα και κάποια Σαββατοκύριακα φεύγαμε εκδρομές. Στη γυναίκα του, έλεγε πως έφευγε επαγγελματικά ταξίδια κι όσο εμείς δενόμασταν, τόσο μάλωνε μαζί της. Πολλοί μου λένε πως μπήκα στο γάμο τους, πως εγώ θα έφταιγα αν χώριζαν. Όμως η απιστία, θέλει δύο, Το σπίτι για να χαλάσει θέλει δύο. Ναι ο ένας ήμουν εγώ. Ο άλλος όμως που ήταν;  Δεν είχε ευθύνη που ρίσκαρε τον ίδιο του τον γάμο; Γιατί πάντα ο τρίτος άνθρωπος είναι ο ανήθικος και όλοι οι άλλοι οι «ηθικοί»;  Από τότε μπήκε και η αδικία στη ζωή μου, μαζί με την ταμπέλα της πόρνης, της αντροχωρίστρας. Γιατί είναι εύκολο να τα ρίχνουμε στον έναν κι όλοι οι άλλοι, λάδι.

Κι έτσι πέρασαν 2 υπέροχα χρόνια αλλά δύσκολα. Δύσκολα γιατί φυσικά δεν μπορούσα να τον βρώ όποτε ήθελα. Γιατί δεν μπορούσαμε να περνάμε μαζί τις μέρες που θέλαμε ή τις γιορτές. Γιατί πολλές φορές σκέφτηκα πως αφού έλεγε ψέμματα στη γυναίκα του, πιθανόν να έλεγε και σ’ εμένα. Γιατί ζήλευα που κοιμόταν μαζί της κάτω από την ίδια στέγη. Μια ροζ γραμμή στο τεστ εγκυμοσύνης, ήταν αρκετή για να τον ξεσκεπάσει.

Εκείνο το πρωί δεν πήγα στη δουλειά κι όταν με πήρε να με ρωτήσει τι είχα και γιατί δεν είχα πάει, του ζήτησα μετά το γραφείο να έρθει στο σπίτι να μιλήσουμε. Ήρθε σπίτι, του το είπα, η απάντησή του ήταν «Εδώ δεν έχω κάνει ακόμα  παιδιά με τη γυναίκα μου, θα κάνω μαζί σου;» κι έφυγε. Και ότι έφυγε μπορώ να το καταλάβω. Το ότι με ταπείνωσε όμως γιατί; Μόνη μου το έκανα; Και την απιστία και το παιδί, όλα μόνη μου;

Για μια εβδομάδα δεν εμφανίστηκα στη δουλειά. Μια μέρα με πήρε τηλέφωνο «Ελπίζω να έκανες αυτό που έπρεπε» μου είπε, εννοώντας την έκτρωση. Του έκλεισα το τηλέφωνο και δεν το ξανασήκωσα ποτέ. Την επόμενη μέρα πήγα στο διευθυντή μου και παραιτήθηκα. Έγκυος. Παραιτήθηκα απ’ όλα μου τα δικαιώματα, από τη δουλειά μου, από το μισθό που θα ζούσε εμένα και το παιδί μου. Ξενοίκιασα το σπίτι εδώ στην Αθήνα, έφυγα για το χωριό των γονιών μου και άλλαξα κινητό. Δεν ήθελα να ξέρω πια τίποτα για εκείνον.

Οι γονείς μου με στήριξαν και οι μήνες πέρασαν δύσκολα. Υπήρχαν βράδια που έβαζα το μαξιλάρι στο στόμα μου για να μην ουρλιάξω, που τα δάκρυα έβρεχαν το σεντόνι μου και κοιμόμουν μόνο όταν ξημέρωνε που για μένα ποτέ δεν ξημέρωνε, που μου έλειπε τόσο που πονούσε το σώμα μου, που ήλπιζα κρυφά μέσα μου πως θα μετάνιωνε και θα έψαχνε να με βρεί. Γέννησα ένα πανέμορφο κοριτσάκι που σήμερα είναι 5 χρονών. Και είναι ίδια εκείνος….

Όταν η μικρή μου άρχισε να περπατάει, αποφάσισα πως δεν γινόταν άλλο να φορτώνομαι στους γονείς μου κι επειδή στο χωριό δεν υπήρχαν δουλειές, θα κατέβαινα στη πόλη. Μετά από πάρα πολύ ψάξιμο και πολλές συνεντεύξεις, η μόνη δουλειά που βρήκα ήταν γραμματέας σε ένα ιατρείο και με το που έπιασα δουλειά, έπιασα σπίτι, έβαλα τη μικρή σε σταθμό και ξεκίνησα μια νέα ζωή. Πέρασα πάρα πολλά, άκουσα πάρα πολλά, δεν ήταν όλα ρόδινα, δεν μου φέρθηκαν όλοι οι άνθρωποι καλά. Για αρκετούς ήμουν η εύκολη που έκανε εξώγαμο και από τότε ζούσα στη κόψη επειδή είχα παιδί χωρίς πατέρα. Αντίθετα, αν είχα κάνει έκτρωση, θα με χτυπούσαν όλοι δήθεν στοργικά στη πλάτη, θα μου έλεγαν και «Δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία» και θα ήμουν γαμάτη, σωστά; Κι αυτό επειδή το «εξώγαμο» ήταν του παντρεμένου.

Δεν έχει σημασία να κοιτάζω άλλο πίσω μου γιατί με πονάει. Σήμερα είμαι παντρεμένη με έναν υπέροχο άνθρωπο. Δεν είναι ο έρωτας της ζωής μου αλλά είναι ένας άντρας που αγαπώ και που αγκάλιασε το παιδί μου σαν δικό του. Ο πατέρας της μικρής, «ξύπνησε» ξαφνικά πέρσι κι επειδή μετά από 4 χρόνια γάμου δεν έκανε παιδιά, θυμήθηκε ότι κάπου υπάρχει ένα δικό του και στέλνει εξώδικα. Δεν έχω καμία πρόθεση να στερήσω το παιδί μου απ’ τον πατέρα του. Μόνο που πατέρας του είναι ο άντρας που παντρεύτηκα, αυτός που την έτρεξε στα επείγοντα, που τη τάισε, που της πήρε παγωτό και τη πήγε πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο. Ο άλλος είναι απλά δότης σπέρματος!

Ευχαριστώ για το χρόνο σας και ζητώ συγγνώμη αν ακούγομαι σκληρή αλλά από τότε που έφαγα χαστούκι, δεν μπορώ να είμαι κάτι άλλο….

Ανώνυμη

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.