Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν οι γονείς σου…

Το να μιλήσεις στα παιδιά για το διαζύγιο, δεν είναι εύκολο αλλά υπάρχει κάτι που θέλω να μοιραστώ μαζί σου και που πιστεύω πως θα σε βοηθήσει.

Όλοι έχουμε μια ιστορία για το πώς γνωριστήκαμε και αγαπηθήκαμε με τον/τη πρώην σύζυγο. Αυτή την ιστορία την ονομάζω «Μια φορά κι ένα καιρό ήταν οι γονείς σου». Αν είσαι γυναίκα, σίγουρα θυμάσαι το ακριβές μέρος, την ακριβή ημερομηνία, με ποιόν ήσουν, σε τι φάση ζωής βρισκόσουν ακόμη και το τι φορούσες. Οι λεπτομέρειες αυτής της πρώτης γνωριμίας, δεν σβήνουν ποτέ.

Δεν με νοιάζει πόσο μισιέστε αυτή τη στιγμή ούτε τι σου έκανε ή τι του έκανες όσο ήσασταν παντρεμένοι, αν τον κεράτωσες ή σε κεράτωσε. Φυσικά και με νοιάζει, απλώς αυτό που θέλω να πω είναι ότι ανεξάρτητα από το πώς ή το γιατί τελείωσε ο γάμος σας και πώς είναι η σχέση σας τώρα, ένα πράγμα είναι σίγουρο: Έχεις τουλάχιστον μια ιστορία του τύπου «Μια φορά κι έναν καιρό ήταν οι γονείς σου», μια ιστορία που πάντα θα σημαίνει κάτι ειτε το θες είτε όχι. Είναι το παρελθόν σου, εξαιτίας του οποίου έχεις τα παιδιά σου σήμερα…

Μπορεί να σε πονάνε όσα έγιναν και να μην θέλεις να τα σκέφτεσαι ή να θέλεις να μην τα θυμάσαι καν γιατί ο/η πρώην σύζυγος, αποδείχτηκε ένα εντελώς διαφορετικό άτομο από αυτό που νόμιζες πως παντρευόσουν. Μπορεί ακόμη και να σε αηδιάζουν οι αναμνήσεις των παθιασμένων φιλιών που είχατε και που σήμερα μπορεί να σε έχουν φτάσει στο σημείο να θέλεις στην ανάμνησή τους, να κάνεις εμετό.

Αυτό όμως που προσπαθώ να πω είναι ότι πρέπει να αφήσεις τον εαυτό σου να θυμηθεί την ιστορία σας για να μπορέσεις να την πείς στα παιδιά σου. Να μπορείς να τη λες συνέχεια, ξανά και ξανά.  Γιατί; Γιατί τα παιδιά νιώθουν χαρά όταν ξέρουν πως οι γονείς τους-παρά τα όσα έγιναν-κάποτε αγαπήθηκαν. Γιατί αντιλαμβάνονται τη πραγματική εικόνα των σχέσεων, τη σειρά των πραγμάτων.  Και σίγουρα συμβάλλει στο να νιώθουν ασφαλή.

Ένα βράδυ λοιπόν, εκεί που η κόρη μου είχε ξαπλώσει για να κοιμηθεί, μου ζήτησε να της πω ένα παραμύθι. Δεν ξέρω τι με έκανε να ξεκινήσω να της λέω την ιστορία μου με τον μπαμπά της, αλλά άρχισα να της διηγούμαι πως γνωριστήκαμε, όλα τα αστεία πράγματα που συνέβησαν όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά, πώς ένιωσα και τι έγινε. Της είπα μέχρι και για τη πρώτη φορά που φιληθήκαμε. Παρ’ όλο που δεν το περίμενα από μένα, αυτή η ιστορία δεν με αναστάτωσε ούτε με έκανε να θυμώσω για το πώς εξελίχθηκαν τελικά τα πράγματα. Ίσα ίσα που με γύρισε πίσω, στην εποχή που ήμασταν μαζί ευτυχισμένοι και ερωτευμένοι, κι αυτό δεν μπορούσε να με κάνει να νιώσω άσχημα.

Το πιο σημαντικό όμως, είναι ότι έκανε χαρούμενη τη κόρη μου, τόσο που σχεδόν έκλαψα. Μπορούσα να δω τον ενθουσιασμό στα μάτια της, την αγωνία της να μάθει τη συνέχεια, τη χαρά ότι κάποτε οι γονείς της στ’ αλήθεια αγαπήθηκαν κάποτε. Και ήθελε να ακούσει την ιστορία από την αρχή, ξανά και ξανά και πρέπει από τότε μέχρι σήμερα, να της την έχω πεί και 100 φορές!

Δεν είμαι ψυχολόγος ή ειδικός αλλά σαν μητέρα, μπορώ να σου πω ότι τα παιδιά θέλουν να ακούν ότι οι γονείς τους ήταν ερωτευμένοι κάποτε και ότι αγαπήθηκαν τόσο που αποφάσισαν να κάνουν παιδιά. Θέλουν και έχουν ανάγκη να ακούν ότι υπήρχε μια εποχή που οι γονείς τους ενώθηκαν και φέρθηκαν εντελώς διαφορετικά απ’ ότι σήμερα. Νομίζω ότι αυτό κάνει τα παιδιά να νιώθουν ότι οι γονείς τους είναι ικανοί να αγαπούν άρα ότι και εκείνα αγαπιούνται απ’ τον μπαμπά και τη μαμά τους.

Από την άλλη, σκέψου ότι τα παιδιά κουράζονται να βλέπουν συνέχεια τους γονείς τους σε αντιπαράθεση. Ακόμη κι αν δεν μαλώσετε ποτέ μπροστά τους, «πιάνουν» όλα τα συναισθήματα και όλα όσα δεν λέγονται. Κάθε φορά που δεν χαιρετιέστε, κάθε φορά που χρησιμοποιείτε αυστηρό τόνο όταν απευθύνεστε ο ένας στον άλλον. Παρατηρώντας τα πρόσωπα των παιδιών μου όταν εγώ και ο μπαμπάς τους είμαστε στον ίδιο χώρο, βλέπω ότι «ρουφάνε» τα πάντα, ότι πιάνουν ότι υπάρχει στον «αέρα» ακόμη και την έχθρα. Γι’ αυτό ίσως πέρασα 5 χρόνια από τη ζωή μου να προσπαθώ επίμονα να έχω καλές σχέσεις με τον πρώην μου.

Αν κάτσεις με τα παιδιά σου και πείς τη δική σου ιστορία, το δικό σου «Μια φορά κι ένα καιρό ήταν οι γονείς σου» θα εισπράξουν όλη αυτή την αγάπη που είχατε και που λείπει τώρα από τη σχέση σας.  Αν για παράδειγμα ακούσουν ότι σου άρεσαν τα μάτια του μπαμπά τους, θα τα κάνει να σκεφτούν πως έχουν και εκείνα όμορφα μάτια. Όταν ακούσουν ότι εσύ και ο μπαμπάς τους μένατε ξάγρυπνοι όλο το βράδυ και μιλούσατε, ίσως να καταλάβουν περισσότερα για το πώς ήρθαν στη ζωή. Αν εσύ ήσουν παιδί, δεν θα ήθελες να ακούσεις αυτή την ιστορία; Δεν θα ήταν ένα όμορφο διάλειμμα από τη συνεχή αντιπαράθεση μεταξύ των γονιών σου που σήμερα είναι μέρος της ζωής σου;

Βάλε στην άκρη τα συναισθήματά σου και προσπάθησε να δικηγηθείς αυτή την ιστορία στα παιδιά σου. Είναι η ιστορία των γονιών τους, η ιστορία η δική τους γιατί μέσα από αυτή, ήρθαν στο κόσμο. Με αυτόν τον τρόπο και εσύ αλλά και τα παιδιά, θα έχετε περισσότερες πιθανότητες να ζήσετε εσείς καλά και οι άλλοι ακόμη καλύτερα.

Πηγή: http://www.divorcedgirlsmiling.com/