Μεταναστεύοντας με το παιδί

Μην το κοιτάς στα μάτια λέγοντας «Πρέπει να τα καταφέρουμε!». Θα τα καταφέρουμε!
Μην το κοιτάς στα μάτια λέγοντας « Τι να κάνουμε, κι εμείς δεν το θέλουμε αλλά πρέπει!». Το θέλουμε , το επιλέξαμε και δεν βλέπουμε την ώρα να πάμε!
Δεν το αγκαλιάζουμε με δάκρυα και του λέμε ότι γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι. Κάνουμε λίστα με τα καινούρια πράγματα που θα δει εκεί!

…

Ο γιος μου, κλείνοντας ήδη εφτά μήνες στη χώρα που ζούμε τώρα, έχει βρει το αγαπημένο του εστιατόριο. Καθόμασταν τις προάλλες και τον έβλεπα που ήξερε τι ήθελε να παραγγείλει χωρίς καν να κοιτάξει τον κατάλογο.
Θα θυμάται αυτό το εστιατόριο και τις οικογενειακές μας επισκέψεις αργότερα στη ζωή του; Πιστεύω ναι, γιατί είναι ήδη 8 χρονών.
Τον σκέφτηκα μεγάλο, παντρεμένο με παιδιά να ζει στην Ελλάδα και αναρωτήθηκα αν θα θελήσει να κάνουν ποτέ ένα ταξίδι με την οικογένειά του εδώ. Να τους δείξει που πήγαινε σχολείο, που έμενε, που έπαιζε, που πέρασε όσα χρόνια της παιδικής του ηλικίας θα μείνει εδώ τελικά.
Τον σκέφτηκα να τους φέρνει εδώ στο εστιατόριο αυτό, να παραγγέλνει κι πάλι χωρίς να κοιτάει τον κατάλογο και να τους λέει πόσο του άρεσε που ο παππούς τους κι η γιαγιά τους, τον έφερναν εδώ μικρό. Σκέφτομαι τα…

Η συνέχεια εδώ

*το παραπάνω κείμενο είναι κομμάτι της συνεργασίας μας με το thebluez.gr. Για θέματα αναδημοσίευσης και πνευματικής ιδιοκτησίας, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί τους.